این سایت ادامه می‌دهد: محمدباقر نوبخت که عنوان سخنگویی دولت را یدک می‌کشد، علاوه بر این سمت، دو معاونت مهم ریاست‌جمهوری را برعهده دارد: «معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی» و «معاونت توسعه مدیریت و سرمایه‌ انسانی». هر کدام از این دو معاونت به اندازه کافی دغدغه و دلمشغولی دارند و طبیعی است که در چنین وضعیتی، وظیفه سخنگویی به حاشیه می‌رود و به یک عنوان تشریفاتی تبدیل می‌شود که صرفا برای خالی نبودن عریضه است. نتیجه نیز بعد از حدود 9 ماه کاملا مشهود است: عدم برگزاری جدی جلسات سخنگو، عدم دسترسی در تمام اوقات و برگزاری سرپایی جلسات!
عصر ایران افزود: هم‌اکنون عمده جلسات آقای سخنگو به صورت سرپایی در حیاط ریاست‌جمهوری برگزار می‌شود بدین شکل که بعد از جلسه هیئت دولت، سخنگو دقایقی پشت یک تریبون قرار می‌گیرد و خبرنگاران پشت نوار قرمزی که جلو آمدن از آن برایشان ممنوع است (و یادآور خط قرمز است) می‌ایستند و صحبت‌های سخنگو را یادداشت می‌کنند! این در حالی است که باید دستکم یک روز در هفته و در ساعت مشخصی جلسه رسمی سخنگو در سالن کنفرانس برگزار شود و خبرنگاران بتوانند سوالات خود را به نوبت مطرح کرده و پاسخ بگیرند نه این که در سرما و گرما، سرپا بایستند و حتی برای یادداشت‌برداری هم مشکل داشته باشند.
سایت حامی دولت نوشت: این که سخنگوی دولت، جلساتش را بدین شکل برگزار می‌کند، توهین آشکار به رسانه‌ها به عنوان نمایندگان افکارعمومی است. حتی در زمان احمدی‌نژاد هم غلامحسین الهام که به ابوالمشاغل معروف بود، جلسات سخنگو را در سالن کنفرانس برگزار می‌کرد. آقای سخنگو بداند که رسانه‌ها می‌دانند فرق است بین «اطلاع‌رسانی از آنچه در جلسه امروز دولت گذشت» با «جلسات هفتگی سخنگو»؛ آنچه هم اکنون انجام می‌شود، اولی است.
عصر ایران می‌نویسد: سخنگوی دولت، اگر می‌خواهد سخنگو باشد، باید همانند سخنگوی قوه قضاییه یا سخنگوی وزارت امور خارجه، زمان و سالن مشخصی را در هفته به این کار اختصاص دهد نه این که هر از گاهی بعد از جلسات هیئت دولت، یک نوار قرمز بین خود و خبرنگاران بکشد و یک گپ و گفت کوتاه داشته باشد! سخنگوی دولت باید در همه روزهای هفته،  به طور تمام وقت در دسترس رسانه‌ها باشد و طبیعی است کسی که دو معاونت ریاست‌جمهوری را برعهده دارد به دلیل مشغله‌های تمام وقتش، نمی‌تواند به طور تمام وقت به امور سخنگویی برسد.
عصر ایران در پایان نوشت: این انتظار زیادی از یک سخنگو نیست. اگر محمدباقر نوبخت می‌خواهد سخنگو بماند، باید با کناره‌گیری از دو پست دیگرش، وقت خود را به کار سخنگویی اختصاص دهد و اگر نمی‌تواند، از سخنگویی استعفا کند تا رئیس‌جمهور شخص دیگری را بدین مهم بگمارد هر چند در وضعیت کنونی، انتقاد اصلی به شخص رئیس‌جمهور است که چنین انتصابی را انجام داده است.
یادآور می‌شود هم‌اکنون چند طیف در مجموعه دولت و ریاست‌جمهوری در حوزه اطلاع‌رسانی مشغول به فعالیت هستند و احتمالا انتقاد اخیر از همین موازی‌کاری و رقابت برخاسته از آن سرچشمه می‌گیرد.