به گزارش مشرق، در چند روز اخیر دو انتقال مهم برای فوتبال ایران روی داده است. اشکان دژآگه به تیم العربی قطر پیوست و رضا قوچان نژاد سر از الکویت درآورد. این انتقال‌ها بی تردید توجیه اقتصادی دارند کمااینکه همواره حضور در تیم های عربی سود سرشاری را نصیب بازیکنان ایرانی کرده است.
اما اکنون یک پرسش به ذهن خطور می‌کند و آن اینکه دستاورد جام جهانی برای فوتبال ما چه بوده است؟
"خامس رودریگس"، مهاجم تیم ملی فوتبال کلمبیا به رئال مادرید میرود، داوید اوسپینا، دروازه بان این تیم سر از آرسنال در میآورد، کیلور ناواس راهی رئال مادرید می‌شود و ده‌ها نمونه دیگر که نیاز به اشاره نیست.
ما در سالهای گذشته به خاطر درخشش بازیکنان ایرانی در جام ملت‌های آسیا و جام‌های جهانی، بازیکنان خود را رهسپار بوندس لیگا و لیگ برتر انگلستان کردیم. زمانی که فوتبال ما شهرت کمتری نسبت به امروز داشت، مهدی مهدوی کیا، کریم باقری، علی دایی، داریوش یزدانی، سیروس دین محمدی، علی موسوی، علیرضا منصوریان، خداداد عزیزی، رسول خطیبی، مهدی پاشارزاده و ... را در بوندس لیگا و تیم های اروپایی دیدیم. آندرانیک تیموریان به لیگ برتر رفت و در بدترین حالت بازیکنان ما در لیگ های اتریش و بلژیک توپ زدند. آن هم در شرایطی که از لیگ‌های به مراتب ضعیفتر به لیگ‌های صاحبنام پیوستند.
اکنون جریان چیست که بازیکنان لیگ برتری و بوندس لیگایی ما سر از لیگ‌های بسیار ضعیفتر درمی‌آورند؟ بی‌شک نمی‌توان از توجیه اقتصادی این انتقال‌ها چشم پوشید اما این نقل و انتقالات به لحاظ حرفهای توجیه‌پذیر نیست.
دژآگه به زعم خودش و مدیر برنامه هایش از تیم های لیگ برتری و بوندس لیگایی پیشنهاد داشته اما راهی العربی شده است. قوچان نژاد که روند صعودی خوبی را طی میکرد و از لیگ بلژیک سر از لیگ انگلستان در آورده بود و انتظار میرفت این روند ادامه داشته باشد و این بازیکن به یک تیم لیگ برتری بپیوندد به ناگهان سر از الکویت درآورد.
مهرداد پولادی و احسان حاج صفی هم که عنوان می‌شد پس از پایان رقابتهای جام جهانی به فوتبال انگلستان منتقل میشوند تا این لحظه خبری از انتقالشان نیست و بعید هم به نظر می رسد به تیمی بوند که در فوتبال دنیا جزو تیم های برتر و صاحب نام باشند.
سید جلال حسینی به الاهلی می‌پیوندد و دنیل داوری با گراس هاپرز به توافق میرسد (البته داوری پیش از جام جهانی به تیم سوییسی پیوست.)
به راستی جریان چیست که بهترین بازیکن ایران در جام جهانی و کسی که باید گفت یک تنه تیم ایران را به جام جهانی رساند سر از لیگ کویت درآورد؟
این انتقالات به تیم های منطقه خلیج فارس اتفاق خوبی برای فوتبال ایران نیست و به نوعی پسرفت به حساب میآید. حضور بازیکنان ایرانی در لیگ‌های معتبر به ذهنیت تعالی طلبی جامعه فوتبال ایران میانجامد اما اکنون باید دید چه آیندهای در انتظار فوتبال ایران است؟
اما اکنون یک پرسش به ذهن خطور می‌کند و آن اینکه دستاورد جام جهانی برای فوتبال ما چه بوده است؟
"خامس رودریگس"، مهاجم تیم ملی فوتبال کلمبیا به رئال مادرید میرود، داوید اوسپینا، دروازه بان این تیم سر از آرسنال در میآورد، کیلور ناواس راهی رئال مادرید می‌شود و ده‌ها نمونه دیگر که نیاز به اشاره نیست.
ما در سالهای گذشته به خاطر درخشش بازیکنان ایرانی در جام ملت‌های آسیا و جام‌های جهانی، بازیکنان خود را رهسپار بوندس لیگا و لیگ برتر انگلستان کردیم. زمانی که فوتبال ما شهرت کمتری نسبت به امروز داشت، مهدی مهدوی کیا، کریم باقری، علی دایی، داریوش یزدانی، سیروس دین محمدی، علی موسوی، علیرضا منصوریان، خداداد عزیزی، رسول خطیبی، مهدی پاشارزاده و ... را در بوندس لیگا و تیم های اروپایی دیدیم. آندرانیک تیموریان به لیگ برتر رفت و در بدترین حالت بازیکنان ما در لیگ های اتریش و بلژیک توپ زدند. آن هم در شرایطی که از لیگ‌های به مراتب ضعیفتر به لیگ‌های صاحبنام پیوستند.
اکنون جریان چیست که بازیکنان لیگ برتری و بوندس لیگایی ما سر از لیگ‌های بسیار ضعیفتر درمی‌آورند؟ بی‌شک نمی‌توان از توجیه اقتصادی این انتقال‌ها چشم پوشید اما این نقل و انتقالات به لحاظ حرفهای توجیه‌پذیر نیست.
دژآگه به زعم خودش و مدیر برنامه هایش از تیم های لیگ برتری و بوندس لیگایی پیشنهاد داشته اما راهی العربی شده است. قوچان نژاد که روند صعودی خوبی را طی میکرد و از لیگ بلژیک سر از لیگ انگلستان در آورده بود و انتظار میرفت این روند ادامه داشته باشد و این بازیکن به یک تیم لیگ برتری بپیوندد به ناگهان سر از الکویت درآورد.
مهرداد پولادی و احسان حاج صفی هم که عنوان می‌شد پس از پایان رقابتهای جام جهانی به فوتبال انگلستان منتقل میشوند تا این لحظه خبری از انتقالشان نیست و بعید هم به نظر می رسد به تیمی بوند که در فوتبال دنیا جزو تیم های برتر و صاحب نام باشند.
سید جلال حسینی به الاهلی می‌پیوندد و دنیل داوری با گراس هاپرز به توافق میرسد (البته داوری پیش از جام جهانی به تیم سوییسی پیوست.)
به راستی جریان چیست که بهترین بازیکن ایران در جام جهانی و کسی که باید گفت یک تنه تیم ایران را به جام جهانی رساند سر از لیگ کویت درآورد؟
این انتقالات به تیم های منطقه خلیج فارس اتفاق خوبی برای فوتبال ایران نیست و به نوعی پسرفت به حساب میآید. حضور بازیکنان ایرانی در لیگ‌های معتبر به ذهنیت تعالی طلبی جامعه فوتبال ایران میانجامد اما اکنون باید دید چه آیندهای در انتظار فوتبال ایران است؟
