«شابیزک» که در اروپا و بخش‌هایی از آسیا کشت می‌شود دارای گل‌هایی بنفش رنگ، تیره و میوه‌های جوهری با طعمی شیرین است. این گیاه به حدی سمی است که مصرف مقدار ناچیزی از برگ‌ها یا میوه‌های آن برای انسان به خصوص کودکان و حتی برخی حیوانات کشنده است. همچنین لمس کردن برگ‌های آن موجب حساسیت پوست می‌شود و مصرف خوراکی و مستقیم این گیاه خطرناک است و به همین دلیل تنها در ترکیبات دارویی از آن استفاده می‌شود.

به رغم سمی بودن «شابیزک»، این گیاه دارای فوائد دارویی است. «آتروپین» و «اسکوپولامین» نوعی ترکیبات گرفته شده از این گیاه هستند که خواص دارویی مهمی دارند. آتروپین و اسکوپولامین تقریبا کاربردهای مشابه دارند اما آتروپین در آرام ساختن اسپاسم ماهیچه‌ای و تنظیم ضربان قلب موثرتر است. اسکوپولامین نیز در کاهش ترشحات بدن همچون اسید معده موثرتر است.

به گزارش ایسنا به نقل از هلث لاین، از این دو ترکیب شیمیایی هنگامی که با داروهای دیگر استفاده شوند می‌توان در درمان بیماری‌هایی همچون سندرم روده تحریک‌پذیر، زخم معده، بیماری پارکینسون، دیورتیکولیت یا التهاب دیورتیکول‌های جداره روده استفاده کرد.