عکس از سایت سفارت فرانسه در ایران

* آقای درم‌بخش برای آشنایی بیشتر اندکی از سوابق هنری خود بگویید.

بنده نزدیک به 60 سال است که کار کاریکاتور انجام می‌دهم و کتاب‌های متعددی از آثارم چاپ شده است. قبل از انقلاب به آلمان رفتم و در آنجا ازدواج کردم. 25 سال هم در آلمان زندگی کردم. همسرم آلمانی است و دو فرزند دارم.

در طول این سال‌ها آثارم در مجلات بزرگ دنیا منتشر شد و با توجه به انتشار این آثار، شهرت جهانی پیدا کردم. اکنون 12 سال است که به ایران بازگشته‌ام و کارهای من در مسابقات بین‌المللی نیز رتبه‌های اول را کسب کرده و کارهای زیادی نیز در موزه‌های دنیا دارم. در موزه هنرهای معاصر تهران و کتابخانه مرکزی نزدیک به صد اثر از من وجود دارد.

* در رابطه با دریافت نشان شوالیه، دعوت از شما به چه صورتی بوده است؟

یک سال پیش از طرف سفارت فرانسه به من اطلاع دادند که قرار است نشان فرهنگ و هنر فرانسه دریافت کنم که چند روز پیش برای دریافت این نشان به سفارت مراجعه کردم.

* با توجه به سوابق فرهنگی و هنری که از شما به ثبت رسیده است، معمولاً فعالیت‌های سیاسی موضع‌دارانه نداشتید. از طرفی افرادی از جمله شیرین عبادی، محمدرضا شجریان، محسن مخملباف و ... که معمولا مواضع سیاسی خاصی دارند، نشان شوالیه از سفارت فرانسه دریافت کردند. فکر می‌کنید چطور شد که شما هم مشمول دریافت، نشان شوالیه شدید؟

در این رابطه باید بگویم که بنده فقط به بحث هنری این افراد توجه داشتم و در جریان این بحث‌های سیاسی که مطرح می‌کنید، نیستم. فقط می‌دانم که این مدال قبلاً هم به چند نفر از هنرمندان ایرانی‌ داده شده است و از تاریخچه و نیت اهداکنندگان نشان شوالیه اطلاعی نداشتم.

معمولاً کارهایی که من انجام می‌دهم، هنر دوستانه بوده و طرفدار عدالت و صلح هستم و در کارهایم از مظلوم دفاع کرده‌ام. البته بنده تا 20 سال قبل هم، کارهای انتقادی در مطبوعات داشتم؛ اما از 20 سال گذشته، کارهایم لطیف و شاعرانه شده است، سال‌هاست کار سیاسی و انتقادی نمی‌کنم و روند کارم را به محور کارهای لطیف، هوشمندانه، تفکربرانگیز، ادبی و طنز تغییر دادم.

* یعنی شما از فلسفه و تاریخچه اهدای نشان شوالیه اطلاعی نداشتید؟

بنده تا این حد می‌دانم که این نشان در سال 1963 توسط ژنرال دوگل رییس جمهور وقت فرانسه نام‌گذاری شده و این نشان به کسانی اهدا می‌شود که افراد هنری و کسانی که کار خاصی انجام می‌دهند.

اطلاعی از جریانات دیگر نداشتم و فقط نشان شوالیه را به عنوان یک هنرمند می‌پذیرم. چون همیشه برای من نشان شوالیه و هر مدالی که داده می‌شد این بود که به افرادی که کار خوب و برجسته‌ای در دنیا انجام می‌دهند، داده می‌شود. به غیر از نشان شوالیه، مدل‌های زیادی از سایر کشورها دارم.

* شما فعالیت هنری ویژه‌ای هم در فرانسه داشته‌اید؟

در فرانسه کتابی از بنده با عنوان کتاب «دنیا خانه من است» توسط یکی از ناشران چاپ شد. این کتاب شامل طرح‌های برگزیده‌ای است که 35 سال گذشته کار کردم. با توجه به اینکه طرح‌هایی ساده ارائه می‌دهم، این کارها برای تمام مردم دنیا قابل فهم است. این کتاب، نتیجه سال‌ها کار و کوشش فراوان است، به نظر من هنر، هیچ وقت پایانی ندارد.

* چه شد که بعد از 25 سال زندگی در آلمان، به کشور خودتان بازگشتید؟

اولاً که افتخار می‌کنم ایرانی هستم. ضمن اینکه معمولاً کسانی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، دلشان در ایران است، همیشه دوست دارند بازگردند، من هم این طور بودم، شب‌ها قبل از اینکه بخوابم، کوچه‌ پس‌ کوچه‌های کودکی را در ذهنم مرور می‌کردم و دوست داشتم بار دیگر به ایران باز گردم.

از طرفی دیگر من به خاطر مخاطبان اصلی‌ام که مردم کشورم هستند به ایران بازگشتم چرا که در آن سال‌هایی که دور از کشورم بودم، به نسل جدید کاری ارائه ندادم. وقتی هم که اینجا آمدم هر سال 4 تا 5 نمایشگاه برپا می‌کنم که با استقبال خوبی مواجه هستند.

ضمن اینکه درآمدم در اینجا چندین برابر شده، بازده کاری‌ام نیز افزایش پیدا کرده، مردم و جوانان کشورم را دوست دارم، با این سن و سالی که دارم پا به پای جوان‌ها کار می‌کنم و موفق هم هستم چون که عاشق هنر هستم.