به گزارش مشرق، بهداد سلیمی پس از پایان رقابت‌های دسته فوق سنگین درباره عملکرد خود در مسابقه‌های جهانی اظهار کرد: من یک سال و اندی کنار گذاشته شدم و آنچنان تمرین نداشتم. بنابراین فرمت بدنم به هم ریخت و شرایطم خوب نبود. زمانی هم که به عرصه رقابت‌ها بازگشتم در بازی‌های آسیایی شرکت کردم، پس از آن به اجبار در لیگ برتر وزنه زدم که خودم اصلا به این کار راضی نبودم و همین موضوع باعث شد بدنم افت کند. زمان وزنه زدن در جهانی نیز وزنه‌ها برایم سبک بود اما وقتی می‌خواستم آن‌ها را بالا بکشم دیگر توان نداشتم. من هرچه زور داشتم برای زدن وزنه‌ها گذاشتم.
سلیمی با گلایه از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بیان کرد: این اتفاق و از دست رفتن طلای جهان تلنگری بود برای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تا ورزشکارانی مانند بهداد سلیمی را دریابند و حواس‌شان به آن‌ها باشد. در غیر این صورت مدال طلایی در کار نیست. وزارت ورزش اگر برای المپیک برزیل می‌خواهد بهداد طلا بگیرد، باید حواسش به من باشد و به قهرمانش رسیدگی کند. در واقع اگر به من رسیدگی می‌شد، مطمئن باشید طلا می‌گرفتم.
وی ادامه داد: روس‌ها به این خاطر طلای جهان را گرفتند که عنوان قوی‌ترین مرد جهان برایشان ارزش داشت و به قهرمان‌شان رسیدگی کردند اما برای ما این عنوان اهمیتی نداشت وقتی قهرمان المپیک را دو سال کنار می‌گذارند، بعد از آن چنین اتفاقی رخ می‌دهد.
سلیمی با بیان اینکه از مدال نقره خود به هیچ وجه راضی نیست تصریح کرد: من قهرمانی را به آلبگوف تبریک می‌گویم و حتما او از من آماده‌تر بوده که توانسته طلای جهان را بگیرد اما من به هیچ وجه از مدال نقره راضی نیستم چرا که از سال 2009 تاکنون بهداد سلیمی در تمام مسابقه‌ها فقط مدال طلا گرفته است. این مدال نقره برای من اهمیتی ندارد و من را راضی نمی‌کند.
ملی‌پوش فوق‌سنگین ایران در پاسخ به این پرسش که چرا بر روی سکوی قهرمانی گریه می‌کرد، بیان کرد: برای من خیلی سخت و دشوار بود که سرود ملی‌ام خوانده نشد. من همیشه تجسم کرده بودم که قهرمان می‌شوم و سرود ایران نیز خوانده میشود اما آنچه که فکر می‌کردم برعکس شد و همین موضوع باعث شد دلم بسوزد. من طلا را از دست داده بودم که خیلی حیف بود.
سلیمی با گلایه از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بیان کرد: این اتفاق و از دست رفتن طلای جهان تلنگری بود برای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تا ورزشکارانی مانند بهداد سلیمی را دریابند و حواس‌شان به آن‌ها باشد. در غیر این صورت مدال طلایی در کار نیست. وزارت ورزش اگر برای المپیک برزیل می‌خواهد بهداد طلا بگیرد، باید حواسش به من باشد و به قهرمانش رسیدگی کند. در واقع اگر به من رسیدگی می‌شد، مطمئن باشید طلا می‌گرفتم.
وی ادامه داد: روس‌ها به این خاطر طلای جهان را گرفتند که عنوان قوی‌ترین مرد جهان برایشان ارزش داشت و به قهرمان‌شان رسیدگی کردند اما برای ما این عنوان اهمیتی نداشت وقتی قهرمان المپیک را دو سال کنار می‌گذارند، بعد از آن چنین اتفاقی رخ می‌دهد.
سلیمی با بیان اینکه از مدال نقره خود به هیچ وجه راضی نیست تصریح کرد: من قهرمانی را به آلبگوف تبریک می‌گویم و حتما او از من آماده‌تر بوده که توانسته طلای جهان را بگیرد اما من به هیچ وجه از مدال نقره راضی نیستم چرا که از سال 2009 تاکنون بهداد سلیمی در تمام مسابقه‌ها فقط مدال طلا گرفته است. این مدال نقره برای من اهمیتی ندارد و من را راضی نمی‌کند.
ملی‌پوش فوق‌سنگین ایران در پاسخ به این پرسش که چرا بر روی سکوی قهرمانی گریه می‌کرد، بیان کرد: برای من خیلی سخت و دشوار بود که سرود ملی‌ام خوانده نشد. من همیشه تجسم کرده بودم که قهرمان می‌شوم و سرود ایران نیز خوانده میشود اما آنچه که فکر می‌کردم برعکس شد و همین موضوع باعث شد دلم بسوزد. من طلا را از دست داده بودم که خیلی حیف بود.
