به گزارش مشرق، تولد باشگاه راه‌آهن در ورزش ایران به سال ۱۳۱۶ برمی‌گردد که اولین تیم‌های ورزشی راه‌آهن زیر نظر شرکت راه‌آهن ایران تشکیل شد. تیم راه‌آهن برای اولین بار در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های تهران در سال ۱۳۱۸ شرکت کرد و در اولین بازی رسمی تاریخ خود مقابل تیم بازرگانی قرار گرفت و با نتیجه ۱۱ بر صفر این تیم را شکست داد. چند سال بعد، وقوع جنگ جهانی دوم باعث تعطیلی فعالیت‌های ورزشی کشور و باشگاه نوپای راه‌آهن شد اما از اوایل دهه ۳۰، باشگاه فعالیت‌های خود را در زمینه فوتبال به صورت جدی‌تر از قبل آغاز کرد و چندین سال در مسابقات فوتبال باشگاه‌های تهران حضور داشت.
دهه پنجاه شمسی آغاز یک دوران جدید در تاریخ فوتبال راه‌آهن بود. با راه‌اندازی جام تخت جمشید، راه‌آهن یکی از تیم‌های تهرانی بود که در این لیگ پذیرفته شد. تیمی که با شروع فعالیتش به لوکوموتیورانان مشهور شده بود در اولین تجربه حضور در لیگ، هفتم شد.
این باشگاه ریشه‌دار در سال‌های اخیر، روزهای پر فرازو نشیبی را پشت سر گذاشته است. راه‌آهن زمانی قرار بود به یکی از شهرستان‌ها منتقل شود اما تلاش‌های محمدحسن انصاری فرد باعث شد راه آهن به شهر ری برسد تا به نوعی در تهران به فعالیت خود ادامه دهد. در ادامه باشگاه راه‌آهن ۱۹ خرداد ۱۳۹۰ در فرابورس ایران به فروش گذاشته شد و با قیمت 12 میلیارد تومان توسط فردی به نام محمدی فر (که نماینده پنج سهامدار دیگر بود)، در قالب ۵ سهامدار خریداری شد اما این، پایان کار نبود و حدود یک سال بعد شرکت هواپیمائی قشم ایر و گروهی از شرکت‌های وابسته به شرکت هلدینگ توسعه سورینت قشم که مالک آن بابک زنجانی بود، اقدام به خرید سهام این باشگاه کرد.
پس از اینکه زنجانی با مشکلاتی مواجه شد، قوه‌قضایه مسئول رسیدگی به اموال او شد تا مطالبات بیت‌المال را به خزانه دولت برگرداند، درحالی که یکی از این اموال باشگاه راه‌آهن بود. دادستانی تهران در ابتدا اعلام کرد قصد فروش باشگاه را دارد و در این میان اعلام شد که حمید استیلی با پرداخت 8 میلیارد و 110 میلیون تومان مالک باشگاه شده است اما خیلی زود این موضوع رد شد. استیلی در آن روزها مدام از حل مشکلش صحبت می‌کرد و می‌گفت طی روزهای آینده مالکیت باشگاه به او واگذار می‌شود. او حتی به گفته خودش مبلغی را هم به عنوان پیش‌پرداخت به حساب دادستانی تهران واریز کرده بود تا بلکه مالکیت باشگاه به نامش سند بخورد اما پس از مدتی دادستانی اعلام کرد واگذاری باشگاه بدون انجام مزایده غیرقانونی است.
در نهایت برگزاری دو مزایده بی‌نتیجه ماند و کسی حاضر نشد مبلغ پایه 12 میلیارد تومان را برای خرید باشگاه راه‌آهن بپردازد و مقرر گردید برای فروش باشگاه با تنها خریدار یعنی حمید استیلی توافق شود. بعد از مدتی استیلی اعلام کرد مجددا با دادستانی توافق کرده و قرار است ظرف چند روز آینده مالکیت باشگاه به نام او انتقال یابد.
استیلی با خیالی آسوده‌تر از گذشته برای آینده باشگاه برنامه ریزی کرد. او که تمام هزینه‌های جاری باشگاه را نیز متحمل شده بود امید داشت سند مالکیت باشگاه به نام او زده شود اما در پایان نیم فصل باردیگر اعلام شد باشگاه به حمید استیلی واگذار نمی‌شود. البته بعدا اعلام شد که استیلی حق هیچ‌گونه فعالیتی را هم در باشگاه راه‌آهن ندارد. بنابراین علی لطیفی سکان هدایت باشگاه را برعهده گرفت و در ادامه با کنار رفتن بهنام ابوالقاسم پور شخصی به نام علی عابدینی از سوی دادستانی به عنوان سرپرست باشگاه انتخاب شد. البته انتخاب عابدینی مشکلات مالی باشگاه را حل نکرد و این باشگاه همچنان با مشکلات مالی مواجه است. بر همین اساس راه‌آهن این روزها با مدیریت دادستانی روی ریل سقوط حرکت می‌کند و به نظر می‌رسد گزینه اول سقوط به لیگ یک باشد.
آنچه مسلم است این است که یک باشگاه لیگ برتری ارزشی چند برابری نسبت به یک باشگاه لیگ یکی دارد، اگر باشگاه راه‌آهن که در حال حاضر در لیگ برتر حضور دارد ارزشی 10 میلیارد تومانی (مبلغی که استیلی با دادستانی توافق کرده بود) داشته باشد، زمانی که به لیگ یک سقوط کند حتما بیشتر از 2 میلیار تومان (مبلغ عرف یک باشگاه لیگ یکی) ارزش نخواهد داشت. این یعنی اینکه چیزی حدود 8 میلیارد تومان از ارزش باشگاهی که در حال حاضر جزو دیون قابل الوصول زنجانی به حساب می‌آید کاسته خواهد شد. 8 میلیاردی که با توجه به تسویه کردن بدهی‌های بابک زنجانی به وزارت نفت، پول بیت‌المال تلقی می‌شود و اکنون این پول بر سر یک تصمیم غیرحرفه‌ای و البته ناخواسته در آستانه تلف شدن قرار دارد.
شاید 8 میلیارد تومان افت قیمت باشگاه راه‌آهن در مقابل بیش از 2 میلیارد دلار (نقل قول از بیژن زنگنه وزیر نفت ایران - سه شنبه ۱۹ شهریور ۹۲) بدهی بابک زنجانی به وزارت نفت و بیت‌المال ناچیر باشد اما براستی چه کسی مسوول و پاسخگوی این ضرر میلیاردی به بیت‌المال است؟ ضرری که اگر قطعا در موضوع باشگاه راه آهن بدرستی مدیریت می‌شد، هیچگاه متوجه بیت‌المال نمی‌شد.
دهه پنجاه شمسی آغاز یک دوران جدید در تاریخ فوتبال راه‌آهن بود. با راه‌اندازی جام تخت جمشید، راه‌آهن یکی از تیم‌های تهرانی بود که در این لیگ پذیرفته شد. تیمی که با شروع فعالیتش به لوکوموتیورانان مشهور شده بود در اولین تجربه حضور در لیگ، هفتم شد.
این باشگاه ریشه‌دار در سال‌های اخیر، روزهای پر فرازو نشیبی را پشت سر گذاشته است. راه‌آهن زمانی قرار بود به یکی از شهرستان‌ها منتقل شود اما تلاش‌های محمدحسن انصاری فرد باعث شد راه آهن به شهر ری برسد تا به نوعی در تهران به فعالیت خود ادامه دهد. در ادامه باشگاه راه‌آهن ۱۹ خرداد ۱۳۹۰ در فرابورس ایران به فروش گذاشته شد و با قیمت 12 میلیارد تومان توسط فردی به نام محمدی فر (که نماینده پنج سهامدار دیگر بود)، در قالب ۵ سهامدار خریداری شد اما این، پایان کار نبود و حدود یک سال بعد شرکت هواپیمائی قشم ایر و گروهی از شرکت‌های وابسته به شرکت هلدینگ توسعه سورینت قشم که مالک آن بابک زنجانی بود، اقدام به خرید سهام این باشگاه کرد.
پس از اینکه زنجانی با مشکلاتی مواجه شد، قوه‌قضایه مسئول رسیدگی به اموال او شد تا مطالبات بیت‌المال را به خزانه دولت برگرداند، درحالی که یکی از این اموال باشگاه راه‌آهن بود. دادستانی تهران در ابتدا اعلام کرد قصد فروش باشگاه را دارد و در این میان اعلام شد که حمید استیلی با پرداخت 8 میلیارد و 110 میلیون تومان مالک باشگاه شده است اما خیلی زود این موضوع رد شد. استیلی در آن روزها مدام از حل مشکلش صحبت می‌کرد و می‌گفت طی روزهای آینده مالکیت باشگاه به او واگذار می‌شود. او حتی به گفته خودش مبلغی را هم به عنوان پیش‌پرداخت به حساب دادستانی تهران واریز کرده بود تا بلکه مالکیت باشگاه به نامش سند بخورد اما پس از مدتی دادستانی اعلام کرد واگذاری باشگاه بدون انجام مزایده غیرقانونی است.
در نهایت برگزاری دو مزایده بی‌نتیجه ماند و کسی حاضر نشد مبلغ پایه 12 میلیارد تومان را برای خرید باشگاه راه‌آهن بپردازد و مقرر گردید برای فروش باشگاه با تنها خریدار یعنی حمید استیلی توافق شود. بعد از مدتی استیلی اعلام کرد مجددا با دادستانی توافق کرده و قرار است ظرف چند روز آینده مالکیت باشگاه به نام او انتقال یابد.
استیلی با خیالی آسوده‌تر از گذشته برای آینده باشگاه برنامه ریزی کرد. او که تمام هزینه‌های جاری باشگاه را نیز متحمل شده بود امید داشت سند مالکیت باشگاه به نام او زده شود اما در پایان نیم فصل باردیگر اعلام شد باشگاه به حمید استیلی واگذار نمی‌شود. البته بعدا اعلام شد که استیلی حق هیچ‌گونه فعالیتی را هم در باشگاه راه‌آهن ندارد. بنابراین علی لطیفی سکان هدایت باشگاه را برعهده گرفت و در ادامه با کنار رفتن بهنام ابوالقاسم پور شخصی به نام علی عابدینی از سوی دادستانی به عنوان سرپرست باشگاه انتخاب شد. البته انتخاب عابدینی مشکلات مالی باشگاه را حل نکرد و این باشگاه همچنان با مشکلات مالی مواجه است. بر همین اساس راه‌آهن این روزها با مدیریت دادستانی روی ریل سقوط حرکت می‌کند و به نظر می‌رسد گزینه اول سقوط به لیگ یک باشد.
آنچه مسلم است این است که یک باشگاه لیگ برتری ارزشی چند برابری نسبت به یک باشگاه لیگ یکی دارد، اگر باشگاه راه‌آهن که در حال حاضر در لیگ برتر حضور دارد ارزشی 10 میلیارد تومانی (مبلغی که استیلی با دادستانی توافق کرده بود) داشته باشد، زمانی که به لیگ یک سقوط کند حتما بیشتر از 2 میلیار تومان (مبلغ عرف یک باشگاه لیگ یکی) ارزش نخواهد داشت. این یعنی اینکه چیزی حدود 8 میلیارد تومان از ارزش باشگاهی که در حال حاضر جزو دیون قابل الوصول زنجانی به حساب می‌آید کاسته خواهد شد. 8 میلیاردی که با توجه به تسویه کردن بدهی‌های بابک زنجانی به وزارت نفت، پول بیت‌المال تلقی می‌شود و اکنون این پول بر سر یک تصمیم غیرحرفه‌ای و البته ناخواسته در آستانه تلف شدن قرار دارد.
شاید 8 میلیارد تومان افت قیمت باشگاه راه‌آهن در مقابل بیش از 2 میلیارد دلار (نقل قول از بیژن زنگنه وزیر نفت ایران - سه شنبه ۱۹ شهریور ۹۲) بدهی بابک زنجانی به وزارت نفت و بیت‌المال ناچیر باشد اما براستی چه کسی مسوول و پاسخگوی این ضرر میلیاردی به بیت‌المال است؟ ضرری که اگر قطعا در موضوع باشگاه راه آهن بدرستی مدیریت می‌شد، هیچگاه متوجه بیت‌المال نمی‌شد.
