گروه ورزشی مشرق - متولد 25 ژانویه، 35 سال سن، شماره 6 تیم فوتبال باشگاه بارسلونا، 61 بازی در تیم دوم از سال 97 و 492 بازی لالیگایی رسمی با پیراهن آبی و اناری، 750 بازی ثبت شده با لباس آسولگرانا و 133 بازی ملی.

این انصافا بدترین معرفی برای یک ابرستاره است، مردی که فوتبال، آسولگرانا، تیم ملی، اسپانیا و باشگاه بارسلونا از او کوچکتر هستند. ژاوی ارناندس کرئوس، سال‌ها پیش وقتی هنوز برای اختصاصی نوشتن، در فوتبال خارجی مطبوعات ورزشی ایران رقابتی وجود نداشت به چاوی هرناندز معروف بود و قدیمی‌ها او را به همان رنگی می‌شناسند که نسل تازه. کمتر پیش می‌آید در فوتبال حرفه‌ای این روزها، یک بازیکن به بیش از یک نسل تعلق داشته باشد و دو نسل پیاپی یک بازیکن را با یک رنگ بشناسند، چقدر ترسناک و دلهره آور است این حس که تا چند سال دیگر خبری از بازیکنانی چون توتی، دل پیه رو، ژاوی، رائول، کاسیاس، لمپارد و زیدان نباشد.

در جریان جدال دو تیم فوتبال بارسلونا و ایبار، ژاوی ارناندس برای بازی شماره 759 وارد میدان شد، درخشید و بار دیگر استادیوم را به تحسین از خود وادار کرد. او هرگز در بارسلونا خلاصه نشد اما هرگز فراتر از بارسلونا حرکت نکرد.

رکورددار بیشترین کمک به بیمارستانهای شهر بارسلونا در تاریخ فوتبال این شهر بزرگ و قدیمی، اعطاکننده وام بلاعوض و کمک مالی میلیونی در 4 نوبت به فدراسیون فوتبال اسپانیا از سهم قرارداد سالیانه و عضو رسمی بیش از 50 سازمان مردمی بین المللی در سراسر جهان برای مبارزه با فقر، ایدز، فساد اخلاقی و کمک به کودکان گرسنه در نقاط محروم دنیا.

زین الدین زیدان درباره این بازیکن بزرگ در کتاب خاطرات خود از فوتبال می گوید: «ژاوی قبل از آن که دوست صمیمی من باشد، برای من یک الگو است، افتخار می کنم که دوستی مثل ژاوی دارم و اگر قرار باشد به دوستانم فخر بفروشم و از ارتباط های خود با بزرگان دنیای فوتبال تعریف کنم، حتما از این که ژاوی جواب تماس تلفنی مرا می دهد خواهم گفت و به خود خواهم بالید.»

رائول گونسالس، اسطوره فوتبال مادرید درباره ژاوی می‌گوید: «ژاوی مرا به دنیای زیبای کودکان آشنا کرد، اگر ژاوی نبود، موضوعات مهمی در زندگی من گم می شدند، او به من، به ایکر، به رونالدو (ستاره برزیلی) آموخت که حواسمان به کودکان مبتلا به سرطان باشد، ژاوی برای فوتبال اسپانیا یک نعمت بزرگ است و برای من یک دوست خوب.»

ژاوی برای تیم ملی موسوم به کاتالونیا هم بازی کرد و وقتی از او پرسیدند که آیا به استقلال این منطقه معتقد است یا نه گفت: « من به مردم معتقدم، مردم کاتالونیا ارباب من هستند، همینطور مردم اسپانیا، همه کودکانی که با گلهای من شاد می شوند و با شکست تیم من غمگین، من به چیزی جز لبخند این کودکان معتقد نیستم.»

ژاوی برای سال آینده به احتمال بسیار زیاد راهی فوتبال باشگاهی آمریکا خواهد شد و در این باره می گوید: « نمی توانم برای بارسلونا بازی کنم چون دیگر به درد این تیم نمی‌خورم، از تیم کوچکتر هستم و کم کم خیلی کوچک شده‌ام و نباید مزاحم بارسلونا باشم! »

وی ادامه می دهد: « از طرفی نمی توانم فوتبال را کنار بگذارم، اما باید راهی را انتخاب می کردم که هرگز برابر بارسلونا قرار نگیرم، جایی در فوتبال اروپا نداشتم، چون احتمال داشت به رقیب بارسلونا کمک کنم، اما بازی در فوتبال باشگاهی آمریکا در حال حاضر برایم خوب است چون احتمال رویارویی با بارسلونا در آن تقریبا صفر است هر چند با این حال باز هم در قراردادم شرط عدم بازی مقابل بارسلونا را خواهم نوشت.»

در پایان فیلمی از گلهای زیبای ژاوی در تیم بارسلونا را ببینید: (از هر فصل یک گل انتخاب شده است)