به گزارش مشرق، ايسنا نوشت؛ بر اساس اعلام مرکز تحقيقات دندانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي تهران، 20 تا 40 درصد جرم دندانها را ميکروبها تشکيل مي‌دهند که بافت نگهدارنده حياتي لثه را تخريب کرده و باعث سست شدن پايه‌هاي دندان و لق شدن آنها مي‌شود.
معمولاً افراد هر تغيير رنگي که در دندانها ايجاد مي‌شود را جرم مي‌نامند و براي رفع آن دندانهاي خود را جرم‌گيري مي‌کنند در حالي که يکسري از تغيير رنگها بر روي دندان در واقع پوسيدگي‌هايي هستند که معمولاً به صورت سياه رنگ مشاهده شده و در مراحل پيشرفته به صورت حفره درمي‌آيند و در نهايت موجب پوسيدگي دندان مي‌شوند.
يکسري از تغيير رنگها در ساختمان خود دندان وجود دارند و معمولاً اين تغيير رنگها دائمي بوده و با جرم گيري از بين نمي‌رود و با تراش آن معمولاً باز هم لکه‌ها وجود دارد و اين تغيير رنگها يا ناشي از مصرف دارو در زمان رشد جوانه دندان بوده و يا ناشي از نقص تکاملي دندانها و کمبود املاح مختلف در زمان تشکيل دندان و يا ناشي از افزايش فلورايد آب مصرفي و ... است.
نوع سوم تغيير رنگها ناشي از موادي است که به طور معمول مصرف مي‌کنيم و رسوباتي که بر روي دندان تشکيل مي‌شود. اين رسوبات يا به صورت رنگدانه و يا به صورت جرم هستند که لثه را تخريب کرده و در نهايت باعث لق شدن دندانها مي‌شود بدون اينکه خود دندان مشکلي داشته باشد. اين جرم‌ها به خوبي با جرم گيري از بين مي‌روند.
بر اساس اعلام محققان مرکز تحقيقات دانشکده دندانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي تهران، بزاق ما به طور معمول داراي املاح زيادي است که قدرت رسوب کردن را دارند. اين املاح معمولاً در جاهايي که با غذا و مسواک کمتر در تماس است رسوب مي‌کنند. رسوب اين املاح همراه است با ايجاد بستر مناسب براي جايگزيني ميکروبهايي که به طور طبيعي در دهان وجود دارد و رشد و تکثير آن. اضافه شدن پروتئين‌هاي موجود در غذا و بزاق و همچنين لاشه سلولهاي مرده بافت‌هاي مختلف دهان در مجموع باعث افزايش حجم اين رسوبات شده وبه مرور جرم تشکيل مي‌شود که قابل مشاهده است.
آن چه که مهم است اين است که ما معمولاً مقدار کمي از جرم تشکيل شده را مي‌توانيم مشاهده کنيم و قسمت عمده اين جرم با تخريب لثه در زير لثه تخريب شده جايگزين و از ديد مستقيم ما پنهان مي ماند. مسئله مهمتر اينکه اين جرمهاي تشکيل شده پر از ميکروبهاي مختلف است و با مسکواک زدن هم تميز نمي‌شود. اين ميکروبها بين 20 تا 40 درصد جرم را تشکيل مي‌دهد و افت چسبنده لثه را که محکم به دندان چسبيده و بافت نگهدارنده حياتي لثه را تخريب کرده باعث سست شدن پايه‌هاي دندان مي شود که با جرم گيري و تميز کردن اين جرمهاي تشکيل شده بر روي دندان مي‌توان از روند تخريب لثه جلوگيري کرد.
جرمهاي تشکيل شده بر روي دندانها به مرور باعث آزردگي لثه شده اين امر چون به مرور اتفاق مي‌افتد و بيمار متوجه عقب نشيني لثه نمي‌شود و لثه‌اي که عقب نشيني کرده با جرم‌گيري جايگزين مي‌شود و فضاي خالي که بين دندانها در اثر عقب نشيني لثه هم که ايجاد مي‌شود از ديد بيمار پنهان مي‌ماند. هنگامي که بيمار براي جرم گيري مراجعه مي‌کند لثه تحليل رفته در معرض ديد بيمار قرار مي‌گيرد و بيمار احساس مي‌کند که جرم گيري باعث از بين رفتن لثه شده است در حالي که قبلاً اين اتفاق صورت گرفته بود اما از ديد بيمار پنهان بود.
موضوع ديگري که بايد مورد توجه قرار گيرد اين است که موقع جرم گيري در هر صورت خونريزي اتفاق مي‌افتد اين امري طبيعي است ولي بيمار آن را دليل صدمه ديدن لثه‌هايش مي‌داند و فکر مي‌کند همين خونريزي‌ها به علت کنده شدن لثه‌ها از روي دندان است.
هم چنين هنگامي که جرم به ضخامت کافي روي دندان مي‌نشيند مانع رسيدن سرما و گرما به دندان مي‌شود چون به طور طبيعي دندانهاي ما در معرض سرما و گرماي متعادلي در محيط دهان واقع است اما با وجود اين جرم‌ها، دندان به مرور حساسيت خود را از دست داده و هنگامي که با جرم گيري، جرمهاي دندان را پاک مي‌کنيم ناگهان دندان در معرض سرما و گرما قرار مي‌گيرد و بيمار تفسير غلط خود را تکميل مي‌کند که چون دندانم تراشيده شده به آب سرد و گرم هم حساس شده و جرم گيري باعث تخريب دندان و لثه‌ها شده است.
بنابراين دندانپزشکان توصيه مي‌کنند مراجعه منظم و سالي يکبار براي جرم گيري ضروري است و نکته مهم اين است که با دقت در نحوه مسواک زدن، تشکيل جرم به حداقل خواهد رسيد. هم چنين حساس شدن دندانها بعد از جرم‌گيري به مرور رفع مي‌شود.
لازم است، بعد از جرم‌گيري حتماً از دهانشويه مناسب استفاده شود تا باعث بهبود زخمهاي به جا مانده از جرم شود. استفاده مداوم از دهانشويه‌ها زياد توصيه نمي‌شود و يک هفته بعد از جرم‌گيري مي‌توان استفاده از دهانشويه را قطع کرد.
