مشرق - محمد مایلی كهن سابقه خیلی زیاد در ورزش دارد. ایشان در بخش‌های مختلف فعال بوده‌اند. مایلی‌كهن با خیلی از مدیران فعلی، كه هم دوره‌شان بوده‌اند، ورزشی‌ها را خیلی بهتر از من و شما می‌شناسند. چهره ذاتی خیلی‌ها آن چیزی نیست كه مردم می‌بینند. آقای مایلی كهن هم آدمی نیستند كه مشكلات را ببینند و سكوت كنند؛ این مشكل می‌تواند تبانی، دوپینگ یا مافیای فوتبال باشد. آقای مایلی‌كهن نخستین كسی بود كه درباره دوپینگ در فوتبال ما گفت كه عده‌ای از مربیان آلوده مسبب آن‌ها هستند.

 ایشان نخستین كسی بودند كه گفتند تبانی در این فوتبال وجود دارد. ایشان برخلاف خیلی‌‌ها برای منافع خود سكوت نمی‌كنند. خاطرم هست ایشان در انتخابات  شورای شهر كاندیدا شده بودند و افراد زیادی در جناح‌های مختلف، به ایشان گفتند كه به لیست‌شان بیاید تا به شورا راه پیدا كند ولی ایشان قبول نكرد. من با ایشان تماس گرفتم و گفتم تعدادی از بروشورها را به من بدهید تا بین مردم پخش كنم و برایتان تبلیغ كنم. ایشان گفتند من مقابل استادیوم آزادی هستم و بروشورها را بین مردم پخش می‌كنم.

من در یك كلاس مربیگری با ایشان همكلاس  بودم. استاد ما آقای برنارد شو بودند و همكلاسی‌هایمان آقای قاسمپور، جلالی و خیلی‌های دیگر بودند. در روزهای اول برگزاری این كلاس، استادمان نگاهی به شاگردانش كردند تا آن‌ها را بشناسند. وقتی مایلی كهن را دید گفت:‌آقای مایلی كهن؟ ایشان گفتند: بله؟ استاد برنارد گفتند: زمانی‌كه شما سرمربی تیم ملی ایران بودید، من مسئول آنالیز تیم شما بودم. شما به عربستان 3 تا و به كره 6 تا زدید، این همه افتخار كسب كردید ولی نمی‌دانم چرا شما را بركنار كردند. آقای مایلی كهن گفتند:  من آمده ام از شما یاد بگیرم.

بعد از چند جلسه، استاد آلمانی‌مان (برنارد) وقتی در بازی تمرینی، اسماعیل اردلان (دروازه‌بان) گل می‌خورد، می‌گفتند مثل عابدزاده گل می‌خوری! وقتی هم توپ‌ها را خوب می‌گرفت از او با عنوان الیوركان یاد می‌كردند. چندباری كه این اتفاق افتاد، آقای مایلی‌كهن خیلی ناراحت شدند و به من گفتند حال‌شان را می‌گیرم. من گفتم فردا روزی این آقا با شما لج می‌كند و نمره قبولی نمی‌دهد. مایلی‌كهن پیش آقای برنارد رفتند و گفتند: شما عابدزاده را مسخره می‌كنید ولی به نظر من اگر عابدزاده در آلمان متولد می‌شد، الیور كان را در جیبش می‌گذاشت. شما در ایران مهمان هستید ولی اجازه ندارید به اسطوره فوتبال ما توهین كنید.

آقای برنارد تقریبا یك دقیقه سكوت كرد و در ادامه گفت: من این حرف را به 24 نفر گفتم و عمدا عابدزاده را مسخره كردم ولی صدای هیچكس در نیامد. افتخار می‌كنم كه آقای مایلی كهن شاگرد كلاس من است. به خاطر این جسارت برای ایشان دست بزنید.  در آن جلسه كه آقای عابدزاده‌ای نبود كه ایشان به خاطر او آن حرف‌ها را بزند، این‌ مسائل شخصیت آقای مایلی‌كهن را نشان می‌دهد. توجه كنید كه در بازی گهردورود به داور فحش ناموس داده می‌شود و آقای مایلی‌كهن در كنفرانس مطبوعاتی برای داور بازی، اشك ریختند، ولی همین دوستان رسانه‌ای عكس ایشان را گذاشتند و مسخره‌اش كردند.

آقای مایلی‌كهن آخرین بار قبل از اینكه ناراحتی قلبی برایشان رخ بدهد، گفت‌و‌گوی «قانون» با آقای قاضی‌پور را خواندند كه ایشان گفته بودند «مگر می‌شود داور با حقوق 800 هزارتومانی، ماشین 135 میلیونی سوار شوند» و قصد داشتند بیانیه‌ای در این باره صادر كنند. ایشان قول داده‌اند پس از بازگشت از بیمارستان این بیانیه را كامل كرده و منتشر كنند.

آقای مایلی‌كهن معتقد بودند فغانی داور شریف و پاكی است، آقای قاضی‌پور اگر مدركی دارید ارائه بدهید كه ایشان رشوه گرفته‌اند و اگر نه، خودتان این كاره هستید. آیا سایر مربیان شاغل در لیگ، جرات این كار را دارند كه واكنش نشان بدهند؟ سال‌ها پیش دهداری را در مستطیل سبز با برف زدند، آقای مایلی‌كهن هم راه دهداری را ادامه می‌دهد. او دهداری معاصر است و بعدها مردم ایران متوجه خواهند شد، مایلی‌كهن كه بود.

* ناصر فریاد شیران (مربی فوتبال)