***در یک دهه اخیر کمی از فضای  سینما دور شدید و بیشتر در حوزه تلویزیون متمرکز شدید و بعد از چند اثر تلویزیونی به صورت موردی فعالیت های خودتان را در سینما از سر گرفتید. این دوری و فاصله ، تعمدی بود یا دلیل خاصی داشت یا اتفاق جاری و عادی کارنامه کاری شما بوده است؟




***یکی از آثار مورد توجه شما در این چند سال اخیر «شکارچی شنبه»  است . فیلمی  که برای شما عاری از  حاشیه نبود زمانی که فیلمنامه   نخستین بار  با پیشنهاد «شکارچی شنبه» مواجه شدید، تصور این حواشی را داشتید؟





***این فیلم خاص به دلیل موضوع  و سازنده اش از حاشیه عاری نبود، آیا  در انتخاب فیلمنامه و حضور در این اثر هیچوقت موضع  سیاسی خاص فیلم را برای انتخاب اثر لحاظ نکردید ؟ 

 - من آقای شیخ طادی را در «بوی پیراهن یوسف» که  طراح صحنه بود می شناختم. پیشینیه سیاسی و اینکه ایشان چه تفکراتی دارند را نمی دانستم و اصلا هم این مسائل برایم مطرح نبود. فقط آن موضوع و آن کاراکتر برای من خیلی جذاب بود، حتی پیشنهاد مالی که به من داده بودند ، زیر آن قیمتی بود که من درخواست کرده بودم. برخی تصور می کنند که این کارها را شاید با پول می سازند که به اعتقاد من تفکر اساسا غلطی است. اغلب تصور می کنند بازیگر چنین نقش هایی دستمزد های  بالایی می گیرند.





- من وارد این مقولات نمی شوم ،دردمندی هنرمند باید در هنرش تجلی پیدا کند . اگر قرار است که خدمتی بکنم ، باید در عرصه نمایشی و در حوزه ای که تخصصش را دارم ، باشد. اگر قرار به نشان دادن چیزی باشد ، همان کاراکتری که در آن فیلم شکارچی شنبه نوشته شده بود بیشتر از بیانیه و کمپین کارکرد دارد  و خیلی بیشتر از انتشار بیانیه مفید است.

***فیلمنامه ملاک اصلی برای شماست یا سازنده اش ؟
فیلمنامه همیشه ملاک اول است. البته اولویت با کارگردان هایی است که اسم و رسمی دارند اما کارگردان خیلی معتبر هم ممکن است به من پیشنهادی بدهد که من دوستش نداشته باشم .   

***شما اجاره نشین ها را به همین دلیل قبول نکردید ؟. من اصلا از آن نقش پیشنهادی خوشم نیامد، به مهرجویی هم گفتم. البته می خواستم در اثر دیگری حضور پیدا کنم .

***منظورتان ناخدا خورشید است ؟
 مستر فرهان ناخدا خورشید خیلی برای من جذابتر بود. هر دو نقش پیشنهادی مکمل بود اما اشکالی هم نداشت . نقش پیشنهادی فیلم اجاره نشین های آقای مهرجویی   مشکلی نداشت اما یک روشنفکر معمولی و تکراری بود.



***همین مسئله دلخوری میان شما بوجود آورد و سبب شد که در طول سالیان نتوانید با مهرجویی کار نکنید؟
***شبیه همان تبعیدی های ناخدا خورشید زندگی کردید.
واقعا سر صحنه اصلا غذای آنچنانی نبود. یک برادر افغانی بود که نصف شب بیدار می شد و یک دیگ برنج بار می گذاشت و چند تا شیرماهی صید می کرد و می پخت و سرخ می کرد .از صبح تا شب هر کس می آمد از همین غذا به او می داد. همزمان پدر بنده هم  در تهران بیمار بود. آنزمان پسربچه مدرسه ای داشتم و مسئولیت همه اینها هم بر عهده من بود. آنقدر این کار طول کشید که همسرم آمد به محل فیلمبرداری که ببیند کجا هستم ! آن زمان هم که تلفن همراه و... نبود، باید از بندر گنگ می رفتیم بندر لنگه، از تلفنخانه، تماس می گرفتیم. اما سختی های کار تقوایی ارزشش را داشت.


-اولین باری که آقای جعفری جوزانی به ایران آمد، سناریوی «جاده های سرد»  را برایم آورد.



***وقتی ایران برگر را خواندید ، متن  جذاب بود یا جوزانی پشت دوربین ؟
-حضور در «ایران برگر» یک مقداری بخاطر جوزانی بود و یک مقداری هم به این خاطر بدم نیامد در یک طنز اجتماعی  حضور پیدا کنم.


حالا جوزانی آن جوان فارغ التحصیل استیت کالج هم نیست و خب شخص جوزانی هم خیلی برایم مهم بود و کارکردن با او بعد از سالها هم اتفاق خوبی بود.هنوزم هم سر نترس دوران جوانی اش را دارد و اصلا محافظه کار نشده است.

***روند سینما و تلویزیون صورت پر شتابی به خود گرفته است ،تحلیل و حضور شما در این نیم قرن فعالیت چیست ؟
نیم قرن ، برای خودش یک تاریخ است، تنها چیزی که در این نیم قرن گذشته متوجه شدم این است که علاقه، عشق، دانش، حرفه ای بودن و همه گزاره های مهم عرصه نمایش  روز به روز کمرنگ شده است؟ زمانی بود که من کلاس تئاتر که می رفتم، گلستان سعدی را به ما تدریس می کردند. در زمان ما بسیار از ادبیات فارسی گفته می شد! بازیگران ما تا چه اندازه با ادبیات فارسی آشنا هستند؟یا چقدر ارتباط دارند، بهرحال این مسائل مهم است. شاید این کمبودها همین الان در عرصه های نمایشی حس می شود.

*** و حالا به بهانه اکران دوباره فیلم گاو با کیفیت عالی در گروه هنرو تجربه می خواستم بپرسم روند سینمایی شدن این اثر چگونه اتفاق افتاد ؟

نمایش «گاو» را در تلویزیون جعفر والی کار کرده بود و همه عوامل اصلی فیلم، در اجرای تلویزیونی هم حضور داشتند یعنی تجربه دوربین روی این نمایش اثر گذاشته بود  اما حقیقتش را که بخواهید مهرجویی خیلی هشدارهای درستی راجع به لنز ، نور یا راجع به مدیوم سینما می داد. تجربه سینمایی  من با آقای مهرجویی برای نسخه سینمایی گاو بسیار گرانبها بود . البته خودم را می گویم ، بقیه را نمی دانم. بازیگران تلویزیونی این نمایش کاراکترهایی مثلا «مش اسمال »یا «مش حسن» را خوب می شناختند  ولی در مقابل دوربین، نحوه بروز احساس ، نحوه بروز نگاه بر اساس لنزی که در آن موقعیت است ، تا چه حد باید درونی باشد و تا چه حد بیرونی ،حقیقتا فقط کار آقای مهرجویی است .تمرین سینمایی ما بر اساس همان نحوه عمل تئاتری خودمان بود ولی این آقای مهرجویی بود که این هشدارها و هدایتها را کرد و ما را راهنمایی کرد به این حیطه عمل. چون گاهی می گویند مهرجویی که کاری نکرد این اثر یک کار آماده بود که قبلا انجام شده بود و او فقط آن را فیلم کرد! اما باید انصاف داشت . هرچند ما از نظر شخصیت پردازی ، شخصیها را می شناختیم اما در حیطه تئاتر آنرا ا کار کرده بودیم و تمرین داشتیم  و ایشان آن را ترجمه سینمایی کردند.