در اثر توافقی که ایران با شش ابرقدرت جهان برای برنامه‌های هسته‌ای اش کرده است، مجموعا بیش از 100 میلیارد دلار از پول‌های این کشور را به او باز خواهد گرداند که قطعا یک هزارم این مبلغ به مشخصا فوتبال جمهوری اسلامی تعلق دارد؛ سهمی نه چشمگیر اما حیاتی!
همگان اعتقاد دارند که ورزش باید از سیاست جدا باشد اما غربی‌ها به فوتبال ایران هم رحم نکردند و این ورزش مردمی را هم زیر چکش تحریم قرار دادند.
ایران دو سال است که هیچ کمکی نتوانسته از سوی فیفا دریافت کند؛ کمک‌هایی که حق مسلم هر کشوری است که آن‌ها را دریافت کند اما تحریم‌ها مانع از دریافت آن از سوی ایرانیها شده است.
فوتبال ایران نتوانسته که حتی کمک فیفا برای حضورش در جام جهانی بیستم در برزیل را هم دریافت کند.
شاید اگر این کمک‌ها در زمان جام جهانی به ایران می‌رسید، تیم ملی فوتبال این کشور می‌توانست خود را به نحو بهتری آماده کند و شاید به مرحله بعد هم صعود می‌کرد.
ایرانیها به این منظور سپ بلاتر را هم به کشورشان دعوت کردند اما او هم نتوانست بر دیوار محکم تحریم‌هایی که وزارت خزانه‌داری ایالات متحده ساخته بود اثری بگذارد.
در این رابطه گفتنی است که کمک‌های فیفا برای آماده‌سازی تیم ملی فوتبال ایران برای جام جهانی 2010 هم به آن‌ها نرسیده است.
فوتبال این کشور از دریافت توپ‌های مناسب هم محروم بوده است البته به علاوه سایر امکانات ورزشی مورد نیاز و مناسب.
به رغم همه این مسائل و کمبودها، ایرانیها در سطح آسیا خود را به عنوان
برترین معرفی کرده‌اند،جایگاهی که به سادگی توسط رقیب‌های‌شان دست یافتنی
نیست!
آن‌ها که سه بار قهرمان آسیا شده اند، در جام‌های جهانی عملکردی ستودنی دارند، چنان‌که در جام بیستم اگر تنها یک دقیقه بیشتر مقاومت می‌کردند، تساوی‌ای با آرژانتین به دست می‌آوردند که کم از شکست دادن این غول سنتی فوتبال جهان نمی‌داشت.
باشگاه‌های ایرانی با تمام سختی‌ها و تنگناها در لیگ قهرمانان آسیا هم می‌درخشند و به مراحل بالاتر می‌رسند.
آن‌ها اما با رفع تحریم‌ها می‌توانند به دوباره‌سازی فوتبال‌‌شان بپردازند.
