به گزارش مشرق، مدتي است كه شوهايي به نام تئاتر آزاد در سالن‌هاي متروكه سينمايي اجرا مي‌شوند؛ تئاترهايي كه از شوخي‌هاي نامناسب و عبارات مستهجن به عنوان چاشني كارهايشان بهره مي‌برند.
در روزگاري كه هنرمندان عرصه تئاتر حرفه‌اي كشور ما به دليل نبود امكانات و كمبود سالن‌هاي اجرا بايد سال‌ها در انتظار سالني براي آغاز نمايش خود بمانند، برخي گروه‌هاي تئاتري آزاد اجراهاي گاه چند ساله خود را در سالن‌هاي سينمايي متروكه و برخي آمفي‌تئاترهاي سطح شهر ادامه مي‌دهند، بدون اينكه كمترين توجهي به رعايت اخلاق و ارزش‌هاي فرهنگي و اجتماعي در نمايش‌هاي خود داشته باشند. در همين خصوص پاي صحبت كارگردانان تئاتر نشسته‌ايم تا از وضعيت تئاتر آزاد بپرسيم.
لزوم نظارت مستمر بر تئاترهاي آزاد
شهرام كرمي، كارگردان تئاتر در گفت‌وگو با «جوان»، در خصوص تئاتر آزاد مي‌گويد: تئاتري كه ما در اصطلاح در كشور به نام تئاتر آزاد مي‌شناسيم، يك گونه نمايشي مفرح است كه در سراسر دنيا و به‌خصوص كشورهاي اروپايي و امريكايي رايج است و در اصطلاح چنين نمايش‌هايي را به نام نمايش‌هاي عامه‌پسند يا كمدي‌هاي بوف مي‌شناسند و مخاطبان عام براي سرگرمي و تفريح به ديدن اين نوع نمايش‌ها مي‌آيند. در كشور ما هم از ابتداي تأسيس تئاتر تا به امروز اين نوع تئاتر گسترش داشته است؛ تئاترهايي كه در بخش‌هاي خصوصي توليد مي‌شوند و در سالن‌هاي سينمايي متروك به نمايش درمي‌آيد. وي مي‌افزايد: در شرايط حاضر هم اينگونه تئاترها رونق زيادي دارد و گروه‌هاي زيادي در شهر تهران به صورت پراكنده در سينماهاي خصوصي آمفي‌تئاترها چنين نمايش‌هايي را اجرا مي‌روند، اتفاقاً خيلي هم پرمخاطب هستند. تئاترهاي آزاد در سبك و اجرا هم قابليت‌هاي خاص خودشان را دارند و متكي به موقعيت‌هاي خاص كمدي هستند كه گاه با موسيقي و گاه با طعنه به موضوعات روز اجرا مي‌شوند. نكته حائز اهميت در اين ميان، اين است كه اينگونه تئاتري در برخي از موارد، بسيار از چارچوب و قواعد خودش خارج مي‌شود و براي همين خيلي از خانواده‌ها اين نوع تئاتر را براي ديدن مناسب نمي‌بينند و معتقدم اگر نظارت مناسبي به اجراي اين نوع آثار شود، اتفاقاً بودن اينگونه تئاتر خيلي به نشاط جامعه كمك مي‌كند. كرمي تأكيد مي‌كند: متأسفانه مشكلي كه وجود دارد اين است كه به اين نوع تئاترها نظارت كمي صورت مي‌گيرد. تئاتر يك هنر زنده است و نظارت به اين نوع تئاترهاي آزاد را نبايد تنها به يك بازبيني محدود و فكر كرد آن گروه، خود را ملزم به رعايت اصول مي‌داند، چون عمدتاً موقعيت‌هاي اين نوع آثار موقعيت‌هاي بداهه هستند و خيلي از موقعيت‌هاي بداهه توأم با شوخي‌هاي ركيك مي‌شوند كه من معتقدم اگر نظارت خوب و مستمري به اين تئاترها داشته باشيم چه از طرف مدير سالن و چه از سوي مركز هنرهاي نمايشي اتفاقاً اين نوع تئاتر، براي جامعه ارزنده مي‌شود اما در شكل فعلي اين نوع تئاتر شايد آسيب و آفتش براي جامعه بيشتر از منفعتش باشد.
تئاتر نبايد اخلاق را زير سؤال ببرد
سهراب سليمي، كارگردان پيشكسوت عرصه تئاتر كشور در گفت‌وگو با «جوان» درخصوص تئاتر آزاد مي‌گويد: در تئاتر كه خودش جنبه اخلاق‌گرايي دارد و بر جامعه پيرامون تأثير مي‌گذارد، اگر قرار باشد تخطي و به محيط جامعه خدشه وارد شود، نشان از اشتباه هنرمند دارد، اينجاست كه به مرزي باريك مي‌رسيم. افراد يا از سر ناآگاهي دست به كاري مي‌زنند يا براساس آگاهي و در اين ميان بايد با يك ذره‌بين مشخص‌تر به قضيه نگاه كرد كه فرد به صورت خودآگاه و بدون دريافت واقعيت‌هاي موجود، اين اتفاق بيفتد كه اين كار مناسب نيست. اينجاست كه مخاطبان انديشمند چنين نمايش‌هايي متوجه مي‌شوند كه خروجي چنين تئاترهايي مناسب نيست البته اين به آن معنا نيست كه آزادي نسبي تئاتر هم گرفته شود و تنوع افكار اجتماعي خدشه‌دار شود.
شوخي‌هاي غيراخلاقي در تئاترهاي آزاد
آرش عباسي، كارگردان تئاتر در گفت‌وگو با «جوان» در خصوص تئاترهاي آزاد اظهار مي‌كند: در تئاتر حرفه‌اي كه در تئاتر شهر و ايرانشهر و ساير سالن‌هاي حرفه‌اي اجرا مي‌روند، نظارت بسيار قوي است و اگر مسئله‌اي باشد، بلافاصله با تذكر روبه‌رو مي‌شود! بنا بر اظهارات كارگردانان عرصه تئاتر كشور مي‌توان اينگونه نتيجه گرفت كه نظارت مستمر بر عملكرد تئاترهاي آزادي كه در سالن‌هاي متروك سينمايي به حيات خود ادامه مي‌دهند، مي‌تواند به حفظ ارزش‌هاي اخلاقي در اجراي اين نمايش‌ها منتهي شود.
منبع: روزنامه جوان
در روزگاري كه هنرمندان عرصه تئاتر حرفه‌اي كشور ما به دليل نبود امكانات و كمبود سالن‌هاي اجرا بايد سال‌ها در انتظار سالني براي آغاز نمايش خود بمانند، برخي گروه‌هاي تئاتري آزاد اجراهاي گاه چند ساله خود را در سالن‌هاي سينمايي متروكه و برخي آمفي‌تئاترهاي سطح شهر ادامه مي‌دهند، بدون اينكه كمترين توجهي به رعايت اخلاق و ارزش‌هاي فرهنگي و اجتماعي در نمايش‌هاي خود داشته باشند. در همين خصوص پاي صحبت كارگردانان تئاتر نشسته‌ايم تا از وضعيت تئاتر آزاد بپرسيم.
لزوم نظارت مستمر بر تئاترهاي آزاد
شهرام كرمي، كارگردان تئاتر در گفت‌وگو با «جوان»، در خصوص تئاتر آزاد مي‌گويد: تئاتري كه ما در اصطلاح در كشور به نام تئاتر آزاد مي‌شناسيم، يك گونه نمايشي مفرح است كه در سراسر دنيا و به‌خصوص كشورهاي اروپايي و امريكايي رايج است و در اصطلاح چنين نمايش‌هايي را به نام نمايش‌هاي عامه‌پسند يا كمدي‌هاي بوف مي‌شناسند و مخاطبان عام براي سرگرمي و تفريح به ديدن اين نوع نمايش‌ها مي‌آيند. در كشور ما هم از ابتداي تأسيس تئاتر تا به امروز اين نوع تئاتر گسترش داشته است؛ تئاترهايي كه در بخش‌هاي خصوصي توليد مي‌شوند و در سالن‌هاي سينمايي متروك به نمايش درمي‌آيد. وي مي‌افزايد: در شرايط حاضر هم اينگونه تئاترها رونق زيادي دارد و گروه‌هاي زيادي در شهر تهران به صورت پراكنده در سينماهاي خصوصي آمفي‌تئاترها چنين نمايش‌هايي را اجرا مي‌روند، اتفاقاً خيلي هم پرمخاطب هستند. تئاترهاي آزاد در سبك و اجرا هم قابليت‌هاي خاص خودشان را دارند و متكي به موقعيت‌هاي خاص كمدي هستند كه گاه با موسيقي و گاه با طعنه به موضوعات روز اجرا مي‌شوند. نكته حائز اهميت در اين ميان، اين است كه اينگونه تئاتري در برخي از موارد، بسيار از چارچوب و قواعد خودش خارج مي‌شود و براي همين خيلي از خانواده‌ها اين نوع تئاتر را براي ديدن مناسب نمي‌بينند و معتقدم اگر نظارت مناسبي به اجراي اين نوع آثار شود، اتفاقاً بودن اينگونه تئاتر خيلي به نشاط جامعه كمك مي‌كند. كرمي تأكيد مي‌كند: متأسفانه مشكلي كه وجود دارد اين است كه به اين نوع تئاترها نظارت كمي صورت مي‌گيرد. تئاتر يك هنر زنده است و نظارت به اين نوع تئاترهاي آزاد را نبايد تنها به يك بازبيني محدود و فكر كرد آن گروه، خود را ملزم به رعايت اصول مي‌داند، چون عمدتاً موقعيت‌هاي اين نوع آثار موقعيت‌هاي بداهه هستند و خيلي از موقعيت‌هاي بداهه توأم با شوخي‌هاي ركيك مي‌شوند كه من معتقدم اگر نظارت خوب و مستمري به اين تئاترها داشته باشيم چه از طرف مدير سالن و چه از سوي مركز هنرهاي نمايشي اتفاقاً اين نوع تئاتر، براي جامعه ارزنده مي‌شود اما در شكل فعلي اين نوع تئاتر شايد آسيب و آفتش براي جامعه بيشتر از منفعتش باشد.
تئاتر نبايد اخلاق را زير سؤال ببرد
سهراب سليمي، كارگردان پيشكسوت عرصه تئاتر كشور در گفت‌وگو با «جوان» درخصوص تئاتر آزاد مي‌گويد: در تئاتر كه خودش جنبه اخلاق‌گرايي دارد و بر جامعه پيرامون تأثير مي‌گذارد، اگر قرار باشد تخطي و به محيط جامعه خدشه وارد شود، نشان از اشتباه هنرمند دارد، اينجاست كه به مرزي باريك مي‌رسيم. افراد يا از سر ناآگاهي دست به كاري مي‌زنند يا براساس آگاهي و در اين ميان بايد با يك ذره‌بين مشخص‌تر به قضيه نگاه كرد كه فرد به صورت خودآگاه و بدون دريافت واقعيت‌هاي موجود، اين اتفاق بيفتد كه اين كار مناسب نيست. اينجاست كه مخاطبان انديشمند چنين نمايش‌هايي متوجه مي‌شوند كه خروجي چنين تئاترهايي مناسب نيست البته اين به آن معنا نيست كه آزادي نسبي تئاتر هم گرفته شود و تنوع افكار اجتماعي خدشه‌دار شود.
شوخي‌هاي غيراخلاقي در تئاترهاي آزاد
آرش عباسي، كارگردان تئاتر در گفت‌وگو با «جوان» در خصوص تئاترهاي آزاد اظهار مي‌كند: در تئاتر حرفه‌اي كه در تئاتر شهر و ايرانشهر و ساير سالن‌هاي حرفه‌اي اجرا مي‌روند، نظارت بسيار قوي است و اگر مسئله‌اي باشد، بلافاصله با تذكر روبه‌رو مي‌شود! بنا بر اظهارات كارگردانان عرصه تئاتر كشور مي‌توان اينگونه نتيجه گرفت كه نظارت مستمر بر عملكرد تئاترهاي آزادي كه در سالن‌هاي متروك سينمايي به حيات خود ادامه مي‌دهند، مي‌تواند به حفظ ارزش‌هاي اخلاقي در اجراي اين نمايش‌ها منتهي شود.
منبع: روزنامه جوان
