گروه جهاد و مقاومت مشرق - روز گذشته در هیاهوهای ماجراهای خندوانه و استبداد روشنفکری، خبری در رسانه ها منتشر شد که چندان دیده نشد.

فیلم‌های دفاع مقدس جزء سهیمه دفاتر پخش محسوب نمی‌شوند. این خبر در نگاه اول خبری معمولی است که شاید جای خوشحالی هم داشته باشد وزارت ارشاد بنا بر حمایت از آثار ژانر دفاع مقدس دارد. چیزی که حبیب ایل بیگی نیز اعلام کرد، خبر از همین مساله می داد. "معاونت ارزشیابی ونظارت در راستای حمایت از تولیدات سینمایی با موضوع «دفاع مقدس»، «انقلاب» و «مقاومت» و دستیابی به شرایط پخش بهتر، از این پس در نظر دارد اکران فیلم‌های مورد ذکر را در سهمیه پخش دفا‌تر لحاظ نکنند."

اما این خبر روی دیگری نیز دارد رویی که به جای شادی غصه را بر دل می نشاند. دفاتر سینمایی پخش سالانه سهمیه مشخصی برای اکران فیلم ها دارند و به همین دلیل برای آن که بتوانند حداکثر سود را از انتخاب هایشان ببرند سعی می کنند با به گزینی آثاری را انتخاب کنند که شانس فروش در اکران را داشته باشند و نکته غم انگیز همین جاست. فیلم های دفاع مقدسی چنان سطح پایین و کم مخاطب ساخته می شوند که دفاتر پخش حتی حاضر نیستند آنها را برای قرار گرفتن در سبد خویش انتخاب کنند و به همین دلیل شورای صنفی نمایش ناچار شده است که سهمیه ای جداگانه برای اکران آنها در نظر بگیرد.

افت آثار سینمایی دفاع مقدس امری است که نمی توان آن را نادیده گرفت. خلا جدی فیلم نامه های قوی، پرداخت شعاری و سطحی به موضوعات دفاع مقدس، کارگردانی های ضعیف در کنار دخالت تهیه کننده های کارنابلد در تولید فیلم های دفاع مقدس همه عاملی است برای آن که امروز در شرایطی قرار بگیریم که سینمای دفاع مقدس شرمگینانه صدقه بگیر دفاتر پخش شود تا شاید اندکی در میان مردم دیده شوند.
در کنار این ضعف تولید، مساله ای که نباید از یاد برد ضعف عملکرد نهادهای متولی فیلمسازی دفاع مقدس در این زمینه است. نهادهای مختلفی نظیر موسسه شهید آوینی، انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس، بنیاد سینمایی فارابی و ... که هر یک با بودجه های میلیاردی موظف به ساخت فیلم های فاخر دفاع مقدسی و حمایت از آثار این عرصه هستند متاسفانه عملکرد بسیار ضعیفی را به نمایش گذاشته اند.

فیلم های ضعیف و بعضا خجالت آوری نظیر "تا آمدن احمد"، "ماهی سیاه کوچولو"، "بزرگ مرد کوچک" و ...  که به شدت از ضعف فیلمنامه رنج می برند و حقیقتا مخاطب را زجر می دهند در سینمای دفاع مقدس فراوان تولید شده اند اما کسی نه آنها را به یاد دارد و نه تاثیر خاصی از خود بر جای گذاشته اند. ساخت آثاری که با شکست مطلق در جذب مخاطب مواجه بوده اند کم کم این شائبه را در مورد سینمای دفاع مقدس به وجود آورد که نکند واقعا مردم از این آثار دل زده شده اند؟ اگر نبود آثار فاخر و موفقی نظیر "چ"، "شیار 143"، "شور شیرین" و نظایر آنها امروزه جناح مومن به انقلاب به دلیل عملکرد ضعیف برخی آثار به سختی حرفی برای گفتن داشت.
نکته دیگر در این میان عملکرد سازمان سینمایی است؛ این سازمان در حالی با افتخار صدقه بگیری فیلم های دفاع مقدسی را مطرح می کند که خود نیز از جمله متولیان ارتقا این سینما است.اسفند ماه بود که حجت الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی در گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دوم سیما اظهار داشت: سینماگران ایرانی باوجود کمبود بودجه در 17 ماه گذشته که من در خدمت اهالی سینما بودم، 14 فیلم دفاع مقدس با قصه‌های متنوع ساختند. این فیلم‌ها با بودجه کمی ساخته شدند و من از ساخت آنها رضایت کامل دارم.

حال سوالی که به وجود می آید آن است که این 14 فیلم دفاع مقدسی که رئیس سازمان سینمایی از ساخت آنها رضایت کامل دارد کدام هستند و امروز در کجای سبد اکران جای دارند؟! آقای ایوبی دقیقا به چه فیلم هایی افتخار کرده و از آنها دم زد که امروز برای پخش کردن آنها باید منت دفاتر پخش را کشید؟

قصه پر غصه سینمای دفاع مقدس جز با عزمی راسخ از سوی مسئولین فرهنگی و سینمای دفاع مقدس به شادی بدل نخواهد شد. تا وقتی که به این سینما به عنوان محلی برای کسب بودجه و پر کردن بیلان کاری نگریسته شود این آش و کاسه تغییری نخواهد کرد و وضع همین خواهد بود.
*سراج 24