تا سال 1995، توپ طلا تنها به بازیکنان اروپایی اهدا می‌شد و به همین خاطر، اسطوره‌هایی همچون پله، دیگو مارادونا و انزو فراچسکولی با وجود شایسته بودن، هیچ‌گاه فرصت رقابت را در کسب این جایزه پیدا نکردند. لادیسلاو کوبالا، یکی از ستاره‌های قرن بیستم بارسلونا که بیش از 100 گل برای آبی‌اناری‌ها به ثمر رساند، هرگز به این عنوان دست نیافت و حتی در میان برترین‌ها نیز قرار نگرفت.
انزو فرانچسکولی
پس از سال 95 نیز دست بسیاری از ستاره‌های فوتبال دنیا و اروپا از این جایزه کوتاه مانده است. غیبت نام فرانتس پوشکاش نیز در این سیاهه به چشم می‌آید. در سالی که رئال پنجمین جام اروپایی خود را با چهار گل پوشکاش در فینال بالای سر برد، توپ طلا به لوییس سوارس رسید.
فرانتس پوشکاش
نام کنی دالگلیش، فاتح سه جام اروپایی نیز در فهرست برندگان این جایزه دیده نمی‌شود. بازیکن اسکاتلندی و ستاره تیم‌های سلتیک و لیورپول، کلکسیونی از عناوین ملی و بین المللی دارد. دالگلیش در سال 1983 جام حذفی و لیگ انگلیس را به همراه لیورپول فتح کرد و به عنوان بهترین بازیکن این لیگ انتخاب شد اما توپ طلا به میشل پلاتینی رسید. فرانک رایکارد، بازیکن مشهور هلندی نیز از تصاحب این جایزه بی‌نصیب مانده است. او دوبار برنده توپ برنز شد. رایکارد به همراه میلان قهرمان اروپا، سوپرکاپ ایتالیا و بین قاره‌ای شد اما توپ طلا به او نرسید.
پائولو مالدینی، 24 سال پیراهن میلان را بر تن داشت و با تیم ایتالیایی پنج جام اروپایی را فتح کرد. مدافع روسونری، رکورد بیشترین بازی در میلان را دارد. مالدینی به اعتقاد خیلی‌ها یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال بود اما هرگز به این جایزه دست پیدا نکرد. او در سال 1999 و 2003، جزو نامزدهای نهایی بود ولی هر دو بار، سوم شد. تنها مدافعی که تاکنون توانسته برنده توپ طلا شود، هم‌وطن او، فابیو کاناوارو است.
پائولو مالدینی
دروازه‌بان‌ها نیز شرایط مشابهی دارند. تنها دروازه‌بان دارنده توپ طلا، لو یاشین روسی است که در سال 1963 این جایزه را برد. برخی از دروزاه‌بان‌ها در میان سه نامزد نهایی قرار گرفتند اما رتبه نخست به آنها تعلق نگرفت. دینو زوف، دروازه‌بان افسانه‌ای ایتالیا در سال 1933 سوم شد، الیور کان در سال‌های 2001 و 2002 نیز در این جایگاه قرار گرفت و جانلوییجی بوفون هم در سال 2006 دوم شد.
دیگر دروازه‌بان پرافتخار اروپا، ایکر کاسیاس نیز از این جایزه بی‌نصیب مانده است. او پنج بار به عنوان بهترین دروازه‌بان جهان شناخته شد. همچنین در سال‌های 2002 و 2008 بهترین دروزاه‌بان اروپا و 2010 بهترین دروازه‌بان جام جهانی آفریقای جنوبی انتخاب شد. آخرین دروازه‌بانی که بین سه نامزد نهایی قرار گرفت، مانوئل نویر آلمانی بود که او هم نفر سوم شد.
رائول گونسالس در سال 2001 شانس کسب توپ طلا را داشت. از طرف یوفا به عنوان مهاجم سال برگزیده شد و عنوان بهترین گلزن لالیگا را هم برد اما در میان سه نامزد نهایی توپ طلا سوم شد تا مایکل اوون آن را به دست آورد.
تیری آنری، مهاجم باشگاه آرسنال و تیم ملی فوتبال فرانسه نیز تقریبا شرایط مشابهی را تجربه کرد. مهاجم فرانسوی سال‌ها در لیگ برتر انگلیس حکمرانی می‌کرد. او سال 2003 شانس برد جایزه را داشت اما این عنوان به پاول ندود رسید.
ژاوی هرناندس، مغز متفکر تیم بارسلونا و تیم ملی اسپانیا بود. به همراه کشورش دوبار فاتح رقابت‌های یورو شد و یک بار جام جهانی را بالای سر برد. او در سال های 2009، 2010 و 2011 در جمع نامزدهای نهایی قرار گرفت ولی حضور لیونل مسی اجازه نداد تا این جایزه به او برسد.
آندرس اینیستا، آخرین بدشانس این فهرست است. او که سه فصل فوق العاده همراه بارسلونا و تیم ملی اسپانیا داشت اما در حسرت توپ طلا مانده است. گل پیروزی بخش او برابر هلند در فینال جام جهانی 2010، او را در میان نامزدهای این جایزه قرار داد اما در نهایت دوم شد. همچنین در سال 2013 پس از لیونل مسی و کریستیانو رونالدو سوم شد.
