واقعا متعجب شدم از مشرق که چنین گزارشی کار کرد، کلا دید فرهنگی من نسبت به مشرق عوص شد، شاید قبل از اینکه من هم درس سینما می خواندم این دیدگاه را به راحتی می پذیرفتم اما به مسئولان مشرق توصیه می کنم از مشاوران مطلع ارزشی استفاده کنند تا دیگر چنین مقاله های اسفناکی را نبینیم، اما جواب نویسنده در جایی مرقوم فرموید که آیا بدون پرداخت به نئورئالیسم و ذکر این گونه قضایای اجتماعی منافی با عدالت نیست؟ جواب اینکه خیر نیست، اگر مدیوم سینما را می شناختید متوجه می شدید که سینما جایی برای نشان دادن مریضی های اجتماعی به بیماران نیست(حتی اگر سیاه نمایی های فیلم های ما واقعا توصیف کلی اجتماع ما باشد) این نوع نگاه نه تنها موجب تغییر وضعیت نامطلوب فعلی نمی شود بلکه کاملا نتیجه عکس داده و باعث استمرار وضع موجود میشود، یعنی اگر ما فقر و اعتیاد جامعه را نشان دهیم (آن هم به این شدت که فیلم های جشنواره امسال را نگاه کنید همه اجتماعی و همه از این دست) نه تنها مردم به بدی اعتیاد یا به بدی فقر پی نمبرند بلکه روح این مشکلات در جامعه نهاده می شود، نویسنده به عنوان مثال از نئورئالیسم ایتالیا نام میبرد، غافل از اینکه نهادهای فرهنگی ایتالیا چندی بعد که آثار به شدت مخرب نئورئالیسم را بر جامعه ی خود دیدند دستور توقف این گونه فیلمسازی را دادند، نویسندگان از این دست عوام فریبانه مدعی می شوند که هدف ما از نشان دادن این دست موارد آگاه سازی مسئولان است، اما مردم نباید فریب این ادعا را بخورند، اصلا سینماگر در چه جایگاهی قرار دارد و چه اطلاعات آماری دارد که آن را در اختیار مسئولان قرار دهد، پر واضح است که این کار وظیفه ی روان شناسان، جامعه شناسان و محقاقان است که مسئولان را آگاه کنند نه طیف به شدت بی سواد و به شدت مدعی و به شدت عوام فریب سینمایی کشور ما، حال که نویسنده برای ادعای غلط خود از مثال تاریخی غلطی استفاده کرد جا دارد که من مثال مرتبطی را به نویسنده و مسئولان مشرق یادآوری کنم، بعد از جنگ جهانی آلمان کشور آلمان تحت عهدنامه ورسای با تورم به شدت عجیبی رو به رو شده بود، وضع اقتصادی آلمان آن روز ها به گونه ای شده بود که کارگران در طول روز دو بار گونی می آوردند تا پول حقوقشان را دریافت کنند، پول آن قدر بی ارزش شده بود که مردم برای گرم کردن خود به جای هیزم اسکناس ها را می سوزاندند، خیلی از مردم و اهالی سینما درباره وضع آلمان در آن دوران روزه سکوت گرفته اند، جالب است در این وضع به سینمای آلمان نگاه کنیم، به نظر شما درباره وضع بد جامعه فیلم ساخته می شد؟ به هیچ وجه، مدیران فرهنگی لایق آلمان دریافته بودند که علاج جامعه امید دادن است نه ناامیدی، در فیلم های آلمان آن دوره که خلاف انتظار بسیار گران و بیگ پرداکشن بودند، تصویر سفر آلمانی به فضا!!! با موشک!!! نشان داده می شد، 15 سال بعد یک آلمانی که دوران جوانیش را با فیلم هایی سپری کرد که به او امید داده بودند برای اولین بار در جهان موشک را اختراع کرد، شاید کسی نداند که چگونه ایده آن به ذهنش رسید اما حال می توان تاثیر آن سینما را مشاهده کرد، آلمان قطب اقتصادی و ماوای همین جامعه سینمایی اینگونه از سینما استفاده کرد مسئولان مشرق نیازی به برخورد به این مقاله نیست فقط کاش مجالی بود که جواب های ما هم که مستدل است شنیده می شد

مشرق شیطون شدی کلک!!

تحلیل خوبی بود ، واقع نمایی بدون آلوده شدن به افکار سیاسی آن چیزی است که کالبد بی روح سینمای ما میخواهد و هیچگاه دو فیلم بچه های آسمان و جدایی نادر از سیمین در یک زمره به عنوان سیاه نمایی قرار نمی گیرند.

روز جمعه صبح از خواب بیدار شدی که اینو بنویسی؟!؟!؟!

با بچه های آسمان موافقم اما جدایی نادر از سیمین نه

من هم با بچه های آسمان موافقم اما با جدایی نادر از سیمین خیر...

خیلی خوب بود خیلی خوشحالم که آدمای متعهد دارن وارد سینما میشن تو رو خدا به خاطر ما بچه حزب اللهی ها مسیرت رو به نمایندگی ما توی سینما ادامه بده