به گزارش مشرق، علی اکبر طاهری در تلاش است تا بدهی های زیادی که روی دوش باشگاه مانده را تامین کند. او در این راه اما نامی از مدیران قبلی نمی برد و به دنبال تخریب آنها نیست. به بخش هایی از حرف های او توجه کنید:
«تاهمین الان جلوی کسر ۱۸ امتیاز را گرفتیم و در جاهایی که محکوم شده بودیم پول را پرداخت کردیم. ما دو پرونده را به طول کامل حل کردیم ودر یک پرونده هم تعامل لازم را صورت دادیم. هیچ کسی هم از این مسائل خبردار نشد. پس از حل سه مورد از این ۱۲ پرونده حالا دو پرونده دیگر برای ما آمده که باید آنها را هم حل کنیم، تا کنون جلوی کسر ۱۸ امتیاز را گرفته ایم و کسی از این مسائل باخبر نشده است».
شرایط پرسپولیس بسیار بدتر از استقلال است، آنها دوازده پرونده دارند که یکی از بدهی‌هایشان همین شرکت اخیر است با ادعای ۱۵میلیارد غرامت خواهی و البته ۶ میلیارد خوزه مانوئل.
در باقی موارد هم پرونده های ریز و درشتی وجود دارند که طاهری باید آنها را حل کند و چنین هم کرده است. با این وجود باید روی یک نکته صبر کرد و آن نکته آخرین جمله‌ای است که از طاهری نقل کردیم: «کسی از این مسائل باخبر نشده است».
پیش از طاهری هم بدهی در باشگاه پرسپولیس وجود داشته است، بعد از او هم وجود خواهد داشت، با این وجود وقتی بدهی‌های به جامانده برای طاهری را مرور می‌کنیم و رفتار ایشان را با بسیاری از مدیران پرسپولیس و استقلال قیاس می‌کنیم متوجه می‌شویم که او در سکوت بدون تخریب دیگران و بدون بزرگتر جلوه دادن مشکل مسیر را طی طریق می‌کند.
طاهری مدام مدیران قبلی را فریاد نمی‌زند در حالی که پرونده‌هایی که او دارد از همه مدیران گذشته پرسپولیس و استقلال سنگین‌تر است. در واقع طاهری جلوه جدیدی از مدیریت را نشان می‌دهد، او برای مدیران گذشته احترام قائل شده و مدام آنها را به چالش نمی‌کشد در حالی که در بسیاری از این موارد می‌تواند و حق دارد که چنین کند.
او حالا دست به دامان «هواداران خاص» پرسپولیس هم شده چون دیگر نمی‌تواند مسیر را به تنهایی طی کند. با این وجود و با در نظر گرفتن مشکلات طاهری برای راهبرد پرسپولیس باید تاکید کرد که او اخلاقیات را رعایت کرده و مدام اسم آنها که این کوه بدهی را به جا گذاشته‌اند فریاد نمی زند.
مسلما وی هم بدهی هایی از خود برجا خواهد گذاشت، چون بازه زمانی مدیران برای یک سال مالی معمولا در میانه‌های فصل فوتبال به پایان می‌‌رسد هیچ مدیری نمی‌تواند همه حساب های خود را ببندد اما این میراث احترام و حرمتی که طاهری از خود به جا گذاشته می‌تواند الگوی خوبی برای مدیران دیگر باشد.
مدیرانی که اگر دو یا سه تا پرونده کوچک داشته باشند آنها را بزرگ و غیر قابل حل نشان می‌دهند.
«تاهمین الان جلوی کسر ۱۸ امتیاز را گرفتیم و در جاهایی که محکوم شده بودیم پول را پرداخت کردیم. ما دو پرونده را به طول کامل حل کردیم ودر یک پرونده هم تعامل لازم را صورت دادیم. هیچ کسی هم از این مسائل خبردار نشد. پس از حل سه مورد از این ۱۲ پرونده حالا دو پرونده دیگر برای ما آمده که باید آنها را هم حل کنیم، تا کنون جلوی کسر ۱۸ امتیاز را گرفته ایم و کسی از این مسائل باخبر نشده است».
شرایط پرسپولیس بسیار بدتر از استقلال است، آنها دوازده پرونده دارند که یکی از بدهی‌هایشان همین شرکت اخیر است با ادعای ۱۵میلیارد غرامت خواهی و البته ۶ میلیارد خوزه مانوئل.
در باقی موارد هم پرونده های ریز و درشتی وجود دارند که طاهری باید آنها را حل کند و چنین هم کرده است. با این وجود باید روی یک نکته صبر کرد و آن نکته آخرین جمله‌ای است که از طاهری نقل کردیم: «کسی از این مسائل باخبر نشده است».
پیش از طاهری هم بدهی در باشگاه پرسپولیس وجود داشته است، بعد از او هم وجود خواهد داشت، با این وجود وقتی بدهی‌های به جامانده برای طاهری را مرور می‌کنیم و رفتار ایشان را با بسیاری از مدیران پرسپولیس و استقلال قیاس می‌کنیم متوجه می‌شویم که او در سکوت بدون تخریب دیگران و بدون بزرگتر جلوه دادن مشکل مسیر را طی طریق می‌کند.
طاهری مدام مدیران قبلی را فریاد نمی‌زند در حالی که پرونده‌هایی که او دارد از همه مدیران گذشته پرسپولیس و استقلال سنگین‌تر است. در واقع طاهری جلوه جدیدی از مدیریت را نشان می‌دهد، او برای مدیران گذشته احترام قائل شده و مدام آنها را به چالش نمی‌کشد در حالی که در بسیاری از این موارد می‌تواند و حق دارد که چنین کند.
او حالا دست به دامان «هواداران خاص» پرسپولیس هم شده چون دیگر نمی‌تواند مسیر را به تنهایی طی کند. با این وجود و با در نظر گرفتن مشکلات طاهری برای راهبرد پرسپولیس باید تاکید کرد که او اخلاقیات را رعایت کرده و مدام اسم آنها که این کوه بدهی را به جا گذاشته‌اند فریاد نمی زند.
مسلما وی هم بدهی هایی از خود برجا خواهد گذاشت، چون بازه زمانی مدیران برای یک سال مالی معمولا در میانه‌های فصل فوتبال به پایان می‌‌رسد هیچ مدیری نمی‌تواند همه حساب های خود را ببندد اما این میراث احترام و حرمتی که طاهری از خود به جا گذاشته می‌تواند الگوی خوبی برای مدیران دیگر باشد.
مدیرانی که اگر دو یا سه تا پرونده کوچک داشته باشند آنها را بزرگ و غیر قابل حل نشان می‌دهند.
