به گزارش مشرق، در متن این بیانیه که در پی صدور حکم کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در ارتباط با محرومیت یک جلسه‌ای هواداران و محسن بنگر از همراهی پرسپولیس صادر شد، آمده است: باشگاه و هواداران پرسپولیس بار دیگر مظلوم واقع شده‌اند و باید تاوان آنچه را پس بدهند که دیگران مسبب آن بوده‌اند.
امروز باشگاه پرسپولیس و هواداران آن در حالی با محرومیت روبرو می‌شوند که سرپرست باشگاه پرسپولیس بارها در اظهارنظرهای اخیر خود اعلام کرده بود؛ برگزاری مسابقات را به خود باشگاه واگذار کنید اما بعضی منافع این کار را می‌خواهند و سهم باشگاه‌ها فقط مسوولیت در قبال اقدامات دیگران است. وقتی که باشگاه پرسپولیس هیچ کنترلی روی ورود و خروج تماشاگران ندارد، چگونه باید مسوولیت کار دیگران را به گردن بگیرد و چرا مردم باید تاوان این مساله را پس بدهند؟! مگر پرسپولیس مسوول کنترل و تفتیش اشخاص ورودی به ورزشگاه است و فارغ از آن مگر مسببان شناسایی و پرسپولیسی بودن آنها احراز شده است تا بر آن اساس باشگاه و مردم مستحق جریمه باشند.
قابل تأمل اینکه جلسات کمیته انضباطی علیرغم درخواست‌های مکرر مبنی بر حضور نماینده‌ای از باشگاه به صورت غیابی برگزار می‌گردد و در تمامی موارد رأی بر علیه باشگاه صادر می‌شود که بعضا قطعی و غیر قابل اعتراض است و هیچ مجال و فرصتی برای دفاع باقی نمی‌گذارند!!!
فرض بر اینکه چنین مجوزی در آئین‌نامه انضباطی داده شده باشد، آیا اصل بر توجیه اقدامات است یا اینکه قرار است عدالت و اصلاح امور صورت بگیرد؟ آیا واقعا این اطمینان وجود دارد که هیچ جنبه‌ای از مسائل نادیده گرفته نشده است؟
امروز بی‌هیچ فرصت دفاعی، بازیکن پرسپولیس به خاطر درگیری که دیگری آغاز می‌کند بدون امکان اعتراض محروم می‌شود و اصولا به نظر می‌رسد برای پرسپولیس و مردم دوستدار آن حقی برای اعتراض و فرصتی برای احقاق حق وجود ندارد. چرا که تجربه ما از ناحیه محرومیت ایمان صادقی هم کهنه نشده است و این زخم هنوز تازه است. در آن ماجرا هم کلیه کارشناسان امر قضاوت، به اتفاق اذعان داشتند که توپ به سینه دروازه‌بان پرسپولیس اصابت کرده و اخراج وی بی‌مورد بوده است اما کمیته انضباطی بعد از اینکه صادقی محرومیت خود را گذراند با حکمی که بیشتر جنبه تشریفاتی داشت، اعلام کرد؛ محرومیت دروازه‌بان سرخپوشان را بخشیده است!!! اکنون این باور که فکر کنیم بی‌مهری با پرسپولیس و هوادارانش ریشه‌دار و عمیق است، دیگر دور از ذهن نیست.
حالا هم شاهدیم، همین که تماشاگران با ورزشگاه‌ها و فوتبال آشتی می‌کنند از حضور در ورزشگاه محروم می‌شوند! از یک سو ما می‌خواهیم از هر راهی حتی با گذشتن از بعضی منافع مالی به خاطر منافع فوتبال و جامعه و ارزش‌هایی بزرگتر، هواداران را با ورزشگاه‌ها آشتی بدهیم اما از سوی دیگر از سوی بعضی اشخاص در فدراسیون فوتبال علیه این مساله اقدام می‌شود و در وهله اول با هواداران پرسپولیس مقابله می‌شود که مثل همیشه پرچمدار رونق فوتبال بوده‌اند، رونقی که به نظر می‌رسد در فدراسیون فوتبال نه تنها طرفداری ندارد بلکه به مذاق بعضی خوش هم نیامده است.
شاید میل بعضی مسوولان در فدراسیون فوتبال بر این است که تماشاگران در حد 10 تا 15 نفر باقی بمانند! بی‌تردید چنین برخوردی با مردم و علائق مثبت آنها در هیچ جای دنیا، بویژه در ایران عزیزمان که ولی نعمت بودن مردم، فصل‌الخطاب است، به هیچ وجه شایسته نخواهد بود.
باشگاه پرسپولیس بر اساس رسالت کاری خود و تعهدی که نسبت به هواداران دارد با وجود تمام این مسائل، اعتراض رسمی خود را تقدیم مراجع ذیربط در فدراسیون فوتبال خواهد کرد. در شرایطی که با توجه به آنچه در گذشته روی داده است، امید چندانی نمی‌رود نسبت به این اعتراض و این حقیقت که پرسپولیس به خاطر آنچه در کنترلشان نبوده محروم شده‌اند، ترتیب اثر داده شود.
امروز باشگاه پرسپولیس و هواداران آن در حالی با محرومیت روبرو می‌شوند که سرپرست باشگاه پرسپولیس بارها در اظهارنظرهای اخیر خود اعلام کرده بود؛ برگزاری مسابقات را به خود باشگاه واگذار کنید اما بعضی منافع این کار را می‌خواهند و سهم باشگاه‌ها فقط مسوولیت در قبال اقدامات دیگران است. وقتی که باشگاه پرسپولیس هیچ کنترلی روی ورود و خروج تماشاگران ندارد، چگونه باید مسوولیت کار دیگران را به گردن بگیرد و چرا مردم باید تاوان این مساله را پس بدهند؟! مگر پرسپولیس مسوول کنترل و تفتیش اشخاص ورودی به ورزشگاه است و فارغ از آن مگر مسببان شناسایی و پرسپولیسی بودن آنها احراز شده است تا بر آن اساس باشگاه و مردم مستحق جریمه باشند.
قابل تأمل اینکه جلسات کمیته انضباطی علیرغم درخواست‌های مکرر مبنی بر حضور نماینده‌ای از باشگاه به صورت غیابی برگزار می‌گردد و در تمامی موارد رأی بر علیه باشگاه صادر می‌شود که بعضا قطعی و غیر قابل اعتراض است و هیچ مجال و فرصتی برای دفاع باقی نمی‌گذارند!!!
فرض بر اینکه چنین مجوزی در آئین‌نامه انضباطی داده شده باشد، آیا اصل بر توجیه اقدامات است یا اینکه قرار است عدالت و اصلاح امور صورت بگیرد؟ آیا واقعا این اطمینان وجود دارد که هیچ جنبه‌ای از مسائل نادیده گرفته نشده است؟
امروز بی‌هیچ فرصت دفاعی، بازیکن پرسپولیس به خاطر درگیری که دیگری آغاز می‌کند بدون امکان اعتراض محروم می‌شود و اصولا به نظر می‌رسد برای پرسپولیس و مردم دوستدار آن حقی برای اعتراض و فرصتی برای احقاق حق وجود ندارد. چرا که تجربه ما از ناحیه محرومیت ایمان صادقی هم کهنه نشده است و این زخم هنوز تازه است. در آن ماجرا هم کلیه کارشناسان امر قضاوت، به اتفاق اذعان داشتند که توپ به سینه دروازه‌بان پرسپولیس اصابت کرده و اخراج وی بی‌مورد بوده است اما کمیته انضباطی بعد از اینکه صادقی محرومیت خود را گذراند با حکمی که بیشتر جنبه تشریفاتی داشت، اعلام کرد؛ محرومیت دروازه‌بان سرخپوشان را بخشیده است!!! اکنون این باور که فکر کنیم بی‌مهری با پرسپولیس و هوادارانش ریشه‌دار و عمیق است، دیگر دور از ذهن نیست.
حالا هم شاهدیم، همین که تماشاگران با ورزشگاه‌ها و فوتبال آشتی می‌کنند از حضور در ورزشگاه محروم می‌شوند! از یک سو ما می‌خواهیم از هر راهی حتی با گذشتن از بعضی منافع مالی به خاطر منافع فوتبال و جامعه و ارزش‌هایی بزرگتر، هواداران را با ورزشگاه‌ها آشتی بدهیم اما از سوی دیگر از سوی بعضی اشخاص در فدراسیون فوتبال علیه این مساله اقدام می‌شود و در وهله اول با هواداران پرسپولیس مقابله می‌شود که مثل همیشه پرچمدار رونق فوتبال بوده‌اند، رونقی که به نظر می‌رسد در فدراسیون فوتبال نه تنها طرفداری ندارد بلکه به مذاق بعضی خوش هم نیامده است.
شاید میل بعضی مسوولان در فدراسیون فوتبال بر این است که تماشاگران در حد 10 تا 15 نفر باقی بمانند! بی‌تردید چنین برخوردی با مردم و علائق مثبت آنها در هیچ جای دنیا، بویژه در ایران عزیزمان که ولی نعمت بودن مردم، فصل‌الخطاب است، به هیچ وجه شایسته نخواهد بود.
باشگاه پرسپولیس بر اساس رسالت کاری خود و تعهدی که نسبت به هواداران دارد با وجود تمام این مسائل، اعتراض رسمی خود را تقدیم مراجع ذیربط در فدراسیون فوتبال خواهد کرد. در شرایطی که با توجه به آنچه در گذشته روی داده است، امید چندانی نمی‌رود نسبت به این اعتراض و این حقیقت که پرسپولیس به خاطر آنچه در کنترلشان نبوده محروم شده‌اند، ترتیب اثر داده شود.
