به گزارش مشرق،فوتبال محبوب‌ترین ورزش جهان است. ورزشی که  برخی به آن لقب ورزش- صنعت می‌دهند. میلیون‌ها نفر در دنیا مشتاقانه این رشته ورزشی را دنبال می‌کنند و با بردها و باخت‌هایش شادمان و غمگین می‌شوند و به همین خاطر می‌گویند فوتبال دقیقا خود زندگی است!

در این فوتبال پرمخاطب اما همه فوتبالیست‌ها، محبوب نمی‌شوند و فقط تعدادی انگشت‌شمار در دل هواداران جا باز می‌کنند و محبوب قلب‌ها می‌شوند. به آنها لقب اسطوره می‌دهند. اسطوره‌ شدن در فوتبال کار هرکسی نیست.

اسطوره‌ها از شهر و کشور خاصی به فوتبال نمی‌آیند و اصلا فرقی نمی‌کند که اسطوره‌ها‌ در کدام کشور و کدام شهر و یا حتی روستا به دنیا آمده‌اند اما همین‌ها همیشه زنده‌اند چه یوهان کرایف هلندی باشی و اسطوره باشگاه بارسا، چه آلفردو دی ‌استفانو آرژانیتنی که بعدها به اسپانیا آمد و شد اسطوره رئال مادرید و چه ناصر حجازی و همایون بهزادی پایتخت نشین ایران و چه سیروس قایقران روستازاده‌ای در استان گیلان!

همه آنها محبوب و ماندگار می‌شوند، فوتبال زبان مشترک ملت‌ها برای صلح و عشق ورزیدن به انسانیت است. بماند که برخی اوقات دستاویزی برای سیاست می شود اما مردم جادوی مستطیل سبز و اسطوره‌هایش را با دل و جان دوست دارند.

سیروس قایقران هم از همین جنس بود. مردی که از روستای کلویر انزلی به فوتبال ایران معرفی شد. فرزند زکریا که در اول بهمن ماه 1340 متولد شد و از همان بچگی عاشق فوتبال بود. استعداد درخشان و خدادادی‌اش در فوتبال را در زمین‌های خاکی کلویر به نمایش گذاشت و توانست به ملوان راه پیدا کند.

او با درخشش در ملوان به تیم ملی هم رسید و در نهایت زنده‌یاد پرویز دهداری - معلم اخلاق فوتبال- بازوبند کاپیتانی تیم ملی را در سال 1366 به سیروس داد تا قایقران اولین کاپیتان شهرستانی تیم ملی بود.

قایقران اما به خاطر یک بازوبند 200 گرمی اسطوره نشد چرا که خیلی‌ها کاپیتان تیم ملی ایران شدند که بعد از خداحافظی‌شان هیچ نام و یادی از آنها نیست اما قایقران از این دست بازیکنان نبود. او به خاطر مردمداری‌ و رفتار متواضعانه‌اش در یادها و قلب‌ها ماندگار شد.

احمدرضا عابدزاده که خود یکی از بازیکنان اسطوره،ماندگار و محبوب فوتبال ایران است همواره در سالگرد درگذشت بر سر مزار سیروس قایقران حاضر می‌شود تا بگوید هنوز هم به یاد همبازی بامعرفتش هست.

تیم ملی با گل قایقران بعد از 20 سال در بازی‌های آسیایی قهرمان شد اما سیروس هیچ وقت نخواست که نان آن گل را بخورد همیشه نان بازویش را می‌خورد. مرد دوست داشتنی انزلی‌چی‌ها در 18 فروردین 1377 در جاده شمال و خودروی رنویش با یک کامیون تصادف کرد و به همراه پسرش راستین جان به جان آفرین تسلیم کرد.

17 سال است که اهالی بندر انزلی و فوتبال گیلان یاد و خاطره سیروس قایقران و فرزندش را گرامی می‌دارند و امسال هم هجدهمین سالگرد درگذشت سیروس قایقرانی بر سر مزار این اسطوره فوتبال گیلان و قایقران برگزار می‌شود. مردی که همه فوتبال ایران او را دوست دارند و همیشه نامش را به احترام بر زبان جاری می‌کنند.

یاد و خاطره قایقران بزرگ فوتبال ایران گرامی باد. مراسم بزرگداشت این اسطوره روستا‌زاده فوتبال روز پنجشنبه این هفته در انزلی برگزار می‌شود و بازهم احمدرضا عابدزاده شاید تنها ستاره‌آی باشد که در این مراسم حاضر می‌شود.