به گزارش مشرق، روح‌الله رفیعی کارگردان مستند «خالد و مجتبی»، که در جشنواره مدافعان حرم جزو 5 اثر شایسته از فیلمش تقدیر شد، در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس، جشنواره مدافعان حرم اگر هیچ کارکردی نداشته باشد، اصلی‌ترین نکته‌اش که تکریم مدافعان حرم، شهدای آن و خانواده‌هایشان بود، به جشنواره ارزش زیاد می‌بخشد. اساس کار در این جشنواره تکریم مدافعان حرم بوده است. در هیچ جشنواره‌ای مرسوم نیست که خانواده‌های شهدا را آنچنان که شایسته است، احترام کنند و یا از رزمنده‌ها به عنوان میهمان دعوت به عمل بیاید.وی در ادامه افزود: در سایر جشنواره‌ها هم مثلاً اگر درباره محیط زیست و یا حقوق بشر است، برگزارکنندگان نمی‌روند افرادی که در این حوزه از خود جان گذاشته‌اند و یا به آنها ظلم شده است را به جشنواره بیاورد. اما این ساختارشکنی در جشنواره‌های عمار و مدافعان حرم صورت گرفت.
این کارگردان در ادامه افزود: اولویت این جشنواره تکریم و دفاع از مدافعان حرم بوده است. طبق آماری که اعلام شد 400 اثر به دبیرخانه جشنواره ارسال شد که از این میان 24 فیلم در بخش مسابقه جشنواره پذیرفته شدند. شاید کارهای بسیار خوبی هم بوده که دیده نشده است.به هر حال در فضای مجازی گلایه‌هایی دیدم و انتقادهایی را شنیدم که مربوط به استانداردهای برگزاری یک جشنواره می‌شد. اما یک مطلب وجود دارد که باید به آن دقت کنیم. هر جشنواره یک هیأت انتخاب دارد و آن هیأت انتخاب دارای سلیقه مختص خود است این نکته را نمی‌توان نادیده گرفت.
رفیعی همچنین گفت: گاهی اجماع نظرات مجموعه آثار یک جشنواره را قوی یا ضعیف می‌کند گاهی آثار محتوایی مورد نظر است و گاهی هم مباحث فنی و تکنیکی فیلم. جشنواره مدافعان حرم هم از این قاعده و اتفاقات مستثنی نیست. به طور مثال شخصاً برای حضور در این جشنواره بیش از 7 اثر ارسال کردم و در نهایت دو فیلم من انتخاب شد که به نظرم در میان آثارم فیلم‌هایی بودند که به لحاظ کیفی و محتوایی بهتر از این دو بودند که باعث شد خود من هم متعجب شوم حتی به نظرم کارهای قوی‌تری هم به نسبت این دو اثر در جشنواره وجود داشت که در نهایت لطف داوران شامل حال این دو فیلم شد.
کارگردان مستند «خالد و مجتبی» درباره دریافت دیپلم افتخار و انتخاب اثرش با عنوان منتخب 5 اثر شایسته گفت: جنس اینگونه جشنواره‌ها با جشنواره‌هایی همچون کن که نخل دارد و یا فجر که سیمرغ دارد و یا برلین که تندیس خرس دارد، متفاوت است. تفاوت این دو جایزه در مباحث ارزشی است. افرادی که در این جشنواره‌ها شرکت می‌کنند نگاهشان، نگاه اعتقادی است این افراد برای جشنواره فیلم نمی‌سازند. برای انتقال مفاهیم اعتقادی خود دست به دوربین شده‌اند.
وی در ادامه افزود: مستندسازان این عرصه که در مناطق جنگی فیلم می‌سازند، چند بار به مرحله‌ای نزدیک شدند که جانشان را از دست دهند؟ چقدر مرگ به آنها نزدیک بوده؟ چه کسی و با چه اعتقادی تصمیم می‌گیرد که وارد این عرصه شود؟ افرادی که در این حوزه فیلم می‌سازند، بارها در لحظات مختلف از این دنیا فاصله گرفته‌اند. فاصله مرگ با این کارگردان‌ها گاهی به سانتی‌متر می‌رسیده. در کدام جشنواره می‌توان از این افراد تقدیر کرد؟! شهوت شهرت جشنواره برای این بچه‌ها مسخره است.
رفیعی در ادامه صحبت‌هایش درباره تأثیر حضور در جشنواره‌های ارزشی بر روی کارگردانان و مستندسازان این حوزه گفت: در هر نوبت که در چنین محافلی حضور پیدا می‌کنیم، باعث می‌شود که بیشتر بیندیشیم و به این مهم پی ببریم که چه وظیفه سنگینی بر دوش داریم.گاهی که فاصله می‌افتد شاید با خودمان بگوییم که وظیفه‌مان را انجام داده‌ایم اما حضورهایی از این دست در این جشنواره‌ها احساس یک تعهد دوباره را در ما به وجود می‌آورد. وقتی مادر شهید مدافع حرم محمدرضا خاوری در آنجا جشنواره می‌گوید از بچه‌ام هیچ چیزی برنگشت، من خجالت‌زده می‌شوم که بخواهم آرام و قرار بگیرم. این که بچه‌های ملامیری امروز منتظر پدرشان هستند نیز نشان می‌دهد که چرا باید آرام بگیریم.
