به گزارش خبرنگار مشرق، گاردین در گزارشی بیان داشت دولت بحرین به دلیل پخش فیلم مستند شبکه الجزیره، که شبکه تلویزیونی ماهواره‌ای مستقر در دوحه است، به همسایه خود قطر اعتراض کرد. دولت بحرین علت اعتراض خود را ادامه نمایش اعتراضات ضد دولتی شیعیان بحرین اعلام کرده است.
روزنامه‌های بحرینی نیز که توسط دولت این کشور اداره می‌شوند به بخش‌هایی از این مستند 50 دقیقه‌ای به ویژه بخش فیس‌بوک آن حمله کردند که در آن نشان داده می‌شود دولت بحرین چگونه از فیس‌بوک استفاده می‌کند تا مردم انقلابی بحرین را در صفحه‌ای تحت عنوان «برداشتن نقاب شیعیان خائن» شناسایی و بازداشت کند. این فیلم مستند که عنوان آن «بحرین: فریاد در تاریکی» است، نه در شبکه عربی بلکه در شبکه انگلیسی الجزیره نمایش داده شده است.
در این فیلم به نحوه دستگیری قشرهای مختلف مردم انقلابی بحرین، از جمله فوتبالیست‌ها و امدادگران، اشاره می‌شود. یکی از اشخاص دستگیرشده که از آن نام برده می‌شود دختر جوان شاعری به نام آیات القرمزی است. در این مستند چگونگی دستگیری وی بیان شده و اظهار می‌گردد که آیات القرمزی به دلیل شکنجه‌های مختلفی که در طی سه ماه حبس مأموران دولتی به وی داده بودند مجبور شد تا در تلویزیون دولتی بحرین به خاطر سرودن شعرهای آزادی‌خواهانه و ضددولتی خود عذرخواهی کند.
خامس الرمیحی، یکی از نمایندگان سنی طرفدار دولت، با مطرح کردن «برنامه پنهان»، الجزیره را که مالک آن امیر قطر است، به تلاش برای برانگیختن ناآرامی و خنثی کردن فواید گفتگوهای ملی بحرین متهم کرده است. قطر، همچون دیگر اعضای شورای همکاری خلیج فارس، از مداخله نظامی عربستان در اسفند ماه سال گذشته حمایت کرد، اما برخلاف عربستان و امارات هیچ نیرویی به بحرین ارسال نکرد.
گاردین همچنین در گزارش خود بیان می‌دارد که «فعالیت‌های دولت بحرین تاکنون بیشتر مورد انتقاد شبکه العالم ــ‌که یک شبکه عربی‌زبان ایرانی است و بسیار مورد توجه شیعیان بحرین قرار دارد ــ قرار گرفته است و این شبکه به صورت کاملاً آشکار دشمنی خود را با خاندان آل خلیفه نشان داده است. همچنین بحرین به شبکه المنار، شبکه تلویزیونی حزب‌الله لبنان، به خاطر پخش برنامه‌های پروپاگاندا حمله کرده است».
وزیر خارجه بحرین، شیخ خالد بن احمد الخلیفه، گزارشات وب‌سایت‌های منطقه در خصوص قطع روابط دیپلماتیک بحرین با قطر به اصرار عربستان را رد کرده و در مورد این فیلم می‌گوید: «روابط بین منامه و دوحه وسیع‌تر و عمیق‌تر از یک برنامه تلویزیونی منفی می‌باشد».
