نشریه «فارین پالیسی» در گزارشی به قلم «آنا بورشچوسکایا» نوشته است که وجود منافع و دشمنان مشترک، موجب شده تا روابط ایران و روسیه به نحو بی‌سابقه‌ای نزدیک شود.
نویسنده این گزارش با مرور تاریخ روابط دو کشور و نهایتا مسئله حضور بمب‌افکن‌های روس در ایران، نوشته است: «در تاریخ چند صد ساله روابط دو کشور، این دو هرگز همکاری‌ای تا این حد نزدیک نداشته‌اند. این از بخت بد آمریکاست که مسکو و تهران اکنون دریافته‌اند که منافع آن‌ها در خاورمیانه تا چه حد اشتراک دارد، از جمله در مخالفت با منافع ایالات متحده در این منطقه.»
بورشچوسکایا بالا گرفتن تهدید تروریسم، منافع اقتصادی، وجود بی‌ثباتی در افغانستان و همچنین امکان همکاری در آسیای میانه را از جمله انگیزه‌های دو کشور برای تعمیق همکاری‌های دوجانبه دانسته و نوشته است که سه سال قبل مقامات ایرانی و روسی مذاکره برای پیوستن ایران به «اتحادیه گمرکی» را که برای ایجاد موازنه در برابر اتحادیه اروپا ایجاد شده، آغاز کردند.
بحران سوریه مسئله‌ای است که از دید نویسنده، روابط دو کشور را «به اوج» رسانده، چراکه مسکو حضور در سوریه را نشانه گسترش دایره نفوذ خود می‌داند و تهران هم حمایت روسیه از نظام سوریه را به نفع خود می‌داند.
به ادعای نویسنده، روسیه تلاش می‌کند در روابط خود با کشورهای خاورمیانه، توازن برقرار کند، اما در حال حاضر بیشتر به «محور شیعی» متمایل شده است.
در پایان این گزارش با بیان اینکه همکاری ایران و روسیه همچنان ادامه خواهد یافت، عنوان شده است که حتی اگر این همکاری نزدیک چندان هم طولانی‌مدت نشود، باز هم برای منافع آمریکا مضر است.
وی نوشته است: «یک اتحاد کوتاه‌مدت هم می‌تواند لطمه‌ای بلندمدت به منافع ایالات متحده وارد کند و همین پیروزی‌های تاکتیکی هم می‌توانند موجب تقویت یک راهبرد شوند. ایالات متحده و مقامات اروپایی نه باید آمال خاورمیانه‌ای (ولادیمیر) پوتین (رئیس‌جمهور روسیه) را دستکم بگیرند و نه چالش‌هایی را که ائتلاف ضدغربی رو به رشد او در منطقه، می‌تواند ایجاد کند.»
