گفته بودید ممکن است بازیکن‌های قدیمی تیم ملی در آسیا چلنج حضور داشته باشند اما کمپ شروع شده و این اتفاق نیفتاده.
اوشین (ساهاکیان) و حامد (حدادی) که نفرات بسیاری مهمی از آن نسل هستند، در اردو حضور دارند. به هرحال این وضعیتی است که الان داریم. بازیکن‌های دیگری به جای آن نفرات در تیم حضور دارند.

این وضعیتی که داریم یعنی پایان آن نسل؟
من می‌دانم این اولین تورنمنت بین‌المللی بزرگسالان در ایران بعد از چندین سال است و بسیار مهم است که قهرمان آن شویم. در مقایسه با تورنمنت جام ملت‌های آسیا که سال گذشته برگزار شد باید این نکته را درنظر داشته باشیم که در رقابت‌های جام ملت‌ها بحث صعود به المپیک یا صعود به آخرین مرحله انتخابی مطرح بود و این، تفاوت بزرگی با این رقابت‌ها ایجاد می‌کند. باید میزان اهمیت رقابت‌های جام ملت‌ها و آسیا چلنج را باهم مقایسه کنیم. بازهم درک نویتسکی را مثال می‌زنم. او چندین سال برای تیم ملی در رقابت‌های قهرمانی اروپا بازی نکند اما زمانی که فرصت داشت خودش را به المپیک برساند برگشت و بازی کرد. برای گرفتن تصمیم اینکه چه کسانی در رقابت‌های آسیا چلنج حضور نداشته باشند باید تفاوت این رقابت‌ها با جام ملت‌های آسیا را درنظر بگیریم. اگر رقابت‌های آسیا چلنج را بردیم و توانستیم به جام جهانی صعود کنیم ممکن است آن‌ها به تیم اضافه شوند اما این مسئله مهم الان نیست. من می‌دانم که ارزش رقابت‌های آسیا جلنچ بیشتر ارزش معنوی است چون رقابت‌ها در ایران برگزار می‌شود. گرفتن تصمیم اینکه بعضی بازیکن‌ها در آسیا چلنج نباشند واقعا سخت بود. من به این نتیجه رسیدم که همه آن‌ها واقعا نمی‌خواهند برای تیم ملی بازی کنند. مطمئنم که بعضی از آن‌ها از ته قلب‌شان این را می‌خواهند و اینکه آن‌ها کنار ما نیستند واقعا حس بدی به همه تیم می‌دهد. به هرحال زندگی همین است.

یعنی درب تیم ملی همچنان برای آن‌ها باز است؟
همیشه. هیچ‌کدام از آن‌ها بازنشسته نشده‌اند. هیچ شکی نیست که بازیکن‌هایی مثل صمد (نیکخواه)، حامد (آفاق) و مهدی (کامرانی) هنوز هم می‌توانند به تیم ملی کمک کنند. هر سال ما شرایط را بررسی می‌کنیم. اگر مسائل احساسی را کنار بگذاریم رقابت‌های غرب آسیا که بهار سال آینده برگزار می‌شود و می‌تواند ما را به مقدماتی جام جهانی ببرد بسیار مهم است. اگر در آن رقابت‌ها خوب نباشیم نمی‌توانیم شانسی برای جام جهانی داشته باشیم. رقابت‌های آسیا چلنج از نظر احساسی مهم است اما از نظر فنی آنقدر مهم نیست. ما بعد از این رقابت‌ها با بازیکن‌های باتجربه صحبت می‌کنیم و شرایط را بررسی می‌کنیم. آن وقت برای رقابت‌ها غرب آسیا تصمیم می‌گیریم.

از حدود یک سال پیش تیم ملی دچار تغییراتی شده؛ تغییر پست و تغییر روش بازی. مثلا بهنام یخچالی به گارد راس منتقل شده و ارسلان کاظمی در پست سه بازی می‌کند. فکر می‌کنید بازیکن‌های باتجربه می‌توانند به این تیم که نسبت به قبل تغییرات زیادی داشته کمک کنند؟

اول از همه باید بگویم ما ارسلان را به پست چهار برگرداندیم. اوشین به جای او در پست سه بازی می‌کند چون سه امتیازی‌زن بهتری است. این موقعیت‌ها بین این دو بازیکن تغییر می‌کند. اما همانطور که گفتی پروسه‌ای داریم که باید آن را ادامه بدهیم. بهنام که مثال زدی در راه تبدیل شدن به یک گارد راس بین‌المللی است. مربی‌های زیادی از من درباره او سوال می‌کنند. در نتیجه همه بازیکن‌های باتجربه باهم به تیم برنمی‌گردند. ما جواد (داوری)، آرن (داوودی)، آفاق، صمد و بقیه را باهم برنمی‌گردانیم. گزینه ما بررسی بازگشت یک یا دو نفر از آن‌هاست در عین اینکه بقیه هم همچنان جزو گزینه‌ها خواهند بود.

مدتی ارسلان را در پست سه امتحان کردید و حالا تصمیم دارید او را به پست چهار برگردانید. درحال حاضر به جز اوشین بازیکن درجه یک دیگری برای این پست نداریم. می‌توانیم از بحران در پست سه صحبت کنیم؟
اینکه یک پست سه واقعی نداریم یک ضعف است و شکی در این‌باره نداریم. مشکلات دیگری هم داریم در پست یک است. سجاد (مشایخی) در شیمیدر بیشتر پست دو بازی می‌کند. بسکتبال کشور باید به این سمت برود که به بازیکن‌هایی که توانایی بازی در پست گارد راس دارند فرصت بدهد.

برنامه‌مان برای برطرف کردن ضعف پست سه چیست؟
بازیکن‌هایی داریم که فکر می‌کنم ۵ سال دیگر می‌توانند به تیم ملی کمک کنند. آن‌ها هنوز عضو تیم زیر ۱۸ سال هم نیستند. کاری را می‌کنیم که خیلی از تیم‌ها می‌کنند: بازی با سه گارد. پیدا کردن بازیکنی که بالای دو متر باشد، خوب ریباند کند، خوب دفاع کند و خوب شوت بزند واقعا سخت است به همین خاطر بیشتر کشورها بازیکن پست سه واقعی ندارند. در آسیا بازی کردن با سه گارد خیلی ساده‌تر است چون در اروپا بازیکن‌های پست سه وجود دارند که می‌توانند در آسیا پست ۵ بازی کنند.

 

من بالاترین احترام را برای او قائل هستم او بازیکن بزرگی است. می‌دانیم که او می‌تواند در این مشکل به ما کمک کند اما با این گروه بیشتر از دو ماه است که کار می‌کنیم. صمد بازیکنی نیست که به تیم اضافه شود و من به او یک نقش بدهم. صمد یک فوق‌ستاره مسلط روی توپ است که حضورش در تیم، همه چیز را تغییر می‌دهد. بعد از دو ماه کار کردن و درحالی که کمتر از یک ماه وقت داریم، فکر نمی‌کنم بازگشت صمد فکر خوبی باشد. در واقع الان زمان درستی برای گرفتن این تصمیم نیست چون وقتی او به عنوان یک سوپراستار به تیم اضافه شود، همه چیز را تغییر می‌دهد. او بازیکنی است که باید توپ را در اختیار داشته باشد و این همه چیز را تغییر می‌دهد.

راه حل‌تان برای درازمدت چیست؟ ساختن یک صمد دیگر؟
هیچ‌کس نمی‌تواند یک صمد دیگر بسازد. باید تلاش کنیم در درازمدت یک بازیکن با سایز مناسب که قدرت حمل توپ بالا، هوش، قدرت شوت‌زنی و تجربه لازم داشته باشد بسازیم. دلیل اینکه امیر (صدیقی) را همیشه کنار تیم نگه می‌داریم همین است چون او بیشتر این مشخصات را دارد اما به زمان نیاز داریم. یکی از دلایلی هم که اوشین را در این پست استفاده می‌کنیم این است که او تجربه، قدرت شوت‌زنی و قدرت بازی‌خوانی فوق‌العاده‌ای دارد. مشکلی که داریم در تیم زیر ۱۸ سال هم بازیکن پست سه واقعی نداریم اما در تیم زیر ۱۶ سال چند بازیکن داریم که می‌توانیم روی آن‌ها کار کنیم. در تیم زیر ۱۸ سال امیرحسین از کردستان (رضایی‌فر) که در پست چهار بازی کرد این توانایی را دارد. باید همه این گزینه‌ها را امتحان کنیم.

پس باید برنامه‌هایمان در تیم‌های پایه را دوباره بچینیم.
دقیقا. نباید به خاطر اینکه یک بازیکن در رده سنی قدبلندی دارد زیر سبد بازی کند. باید توانایی‌های دیگر او را هم ببینیم و اگر می‌تواند در پست‌های بالا بازی کند از او در جای مناسب استفاده کنیم. باید مربی‌های باشگاهی را هم توجیه کنیم.