به گزارش گروه خواندنیهای مشرق، ، به گفته محققان دانشگاه هاروارد، توانايي پخت و تهيه غذا به هومواركتوس‌ها، نئاندرتال‌ها و هوموساپين اجازه داد تا جهش‌هاي بزرگ تكاملي را انجام دهند كه آنها را از شامپانزها و ساير ميمون‌سانان متفاوت مي‌كند.

بر اساس تحليل DNA، اندازه دندان آسياب و حجم بدن در ميان گونه‌هاي پستانداران نخستين، انسان مدرن و 14 انسان‌ريخت منقرض شده، اين يافته‌ها كه در مجله مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم منتشر شده، از بررسي‌هاي پيشين در مورد آغاز آشپزي در دوران هومواركتوس‌ها حمايت مي‌كند.

آماده‌سازي غذا با ابزار و آتش به معني مصرف كالري بيشتر و صرف مدت زمان كمتر براي جست‌وجو و صرف غذاست. در اين حالت اندازه دندان آسياب كوچكتر شده و حجم بدن افزايش يافته است.

در ميان پستانداران نخستين، حيوانات با جثه بزرگتر از دندان‌هاي آسيابي بزرگتر برخوردار بوده و مدت زمان بيشتري را براي صرف غذا سپري مي‌كنند. از آن جمله ميمون‌هاي بزرگ به اندازه انسان هستند كه 48 درصد زمان خود در طول روز را به مصرف كالري مي‌گذرانند.

اين در حالي است كه به گفته دانشمندان دانشگاه هاروارد، هومواركتوس‌ها و نئاندرتال‌ها به ترتيب 6.1 و هفت درصد زمان روزانه خود را به صرف غذا مي‌پرداختند. اين پژوهش همچنين در ادامه افزوده ‌است كه انسان مدرن مدت 4.7 درصد از روز خود را به صرف غذا مي‌گذراند.

ایسنا نوشت: زمان تغذيه انسان و اندازه عجيب دندان آسياب از زمان آغاز عهد چهارم زمين شناسي آغاز شده است. به گفته محققان اين عصر از حدود 2.5 ميليون سال قبل آغاز شده و در حدود 12 هزار سال قبل پايان گرفته است.

بر اساس اين پژوهش، پخت غذا احتمالا در ميان ساير گونه‌هاي ساكن آفريقا مانند هوموهابيليس (انسان ماهر) و انسان رودولفي كه پيش از هومواراكتوس‌ها زندگي مي‌كرده‌اند، رايج بوده است.