به گزارش مشرق به نقل از فارس، پنجشیر نام دره ای در شمال شرق افغانستان است که نام آن با نام شهید "احمد شاه مسعود" مشهور به شیر دره پنجشیر عجین شده است.
این دره با کوه‌های سر به فلک کشیده پر از برف، صخره‌های عظیم، شیب‌های تند و رودخانه خروشان خود مناظر چشم اندازی را بوجود آورده که چشم هر بیننده ای را می‌نوازد.
پنجشیر در فاصله 120 کیلومتری کابل و بین 2 شاخه جنوبی هندوکش واقع شده است.
رودخانه پنجشیر
رود پنجشیر از سلسله کوه‌های هندوکش سرچشمه می‌گیرد.
این رودخانه از میان دره‌های عمیق عبور کرده و پس از اتصال چند شاخه دیگر مانند "غوربند" و "پریان دریا" به آن و طی مسافتی حدود ۴۸ کیلومتر در شرق کابل و در منطقه سروبی به رودخانه کابل می‌پیوندد.
این رودخانه از رودهای دائمی افغانستان است.
اقوام مستقر در پنجشیر
اکثریت مردم این ولایت "تاجیک" تبار بوده و مردم آن به زبان "فارسی دری" تکلم می‌کنند. همچنین عده‌ای از "هزاره‌ها"، "نورستانی‌ها" و "پشه‌ای‌ها" نیز در این ولایت زندگی می‌کنند.
محصولات و معادن پنجشیر
گندم، جو، حبوبات و ذرت از محصولات عمده این منطقه است که بیشتر در کرانه‌های غربی دره پنجشیر کشت می‌شود و توت، انگور، زردآلو و گردو از فرآورده‌های باغی این دره به شمار می‌روند.
در این ولایت حیواناتی مانند "آهو"، "روباه"، "پلنگ"، "گرگ"، "خرس"، "بز کوهی" و از پرندگان هم "کبک" زیست دارند.
دره پنجشیر معادنی از قبیل آهن، نقره، لاجورد و مس را در دل خود جای داده است که لاجورد پنجشیر شهرت خاصی دارد.
پنجشیر از نظر استراتژیک
گردنه سالنگ، از گردنههای معروف هندوکش در مسیر راه کابل به شمال افغانستان، در شمال غرب دره پنجشیر قرار دارد.
جمعیت آن در حدود 300 هزار نفر است.
دره پنجشیر با حصارهای بلند طبیعی خویش در نزدیکی پایتخت افغانستان، پایگاه مطلوبی برای جنگهای چریکی - به خصوص در سالهای 1978 تا 1992میلادی (نبرد مجاهدان به رهبری احمد شاه مسعود بر ضد روس‌ها) - فراهم کرده بود.
پنجشیر محل استقرار احمدشاه مسعود، این فرمانده مشهور مجاهدان افغانستان بود.
پنجشیر در هنگام اشغال ارتش سرخ
20 هزار نیروی ارتش سرخ به همراه پنج هزار نیروی دولتی افغان 9 بار برای کنترل درهٔ استراتژیک پنجشیر دست به تهاجم زدند که هر بار با تلفات و خسارات هنگفت انسانی و تسلیحاتی شکست می‌خوردند.
چهار تهاجم اولیه به پنجشیر به صورتی کاملا کلاسیک انجام شد، به این معنا که بعد از بمبارانهای هوایی، ستونی از زره پوشها دست به حمله می‌زدند.
نوع تجهیزات و تاکتیک‌های مورد استفاده روس‌ها در این جنگ‌ها نشان می‌داد که پنجشیر و شخص احمدشاه مسعود، هدف شماره یک اشغالگران روس در این عملیات‌ها بودند.
سهم اعظم این عملیات‌ها بر عهده واحدهای چتربازی بود که در عمق جبهه، بر خط الرأس بلندیها، روستاها و نقاط عبور، پیاده می‌شدند و سپس واحدهای زرهی جای آنها را می‌گرفتند.
استراتژی مسعود در این نبردها عقب نشینی به دره‌های مجاور و پراکنده ساختن نیروهای ارتش سرخ شوروی و سپس باز پس گیری مواضع از دست رفته بود.
با وجودی که حملات به پنجشیر از شدیدترین عملیات‌های رزمی ارتش شوروی و افغانستان محسوب می‌شد اما آنها هرگز قادر به کنترل درهٔ پنجشیر نشدند.
پنجشیر 2 بار به خاطر حملات گسترده ارتش سرخ از سکنه خالی شد و مردم به ولایت‌های همجوار و کشورهای خارجی مانند پاکستان و ایران مهاجر شدند.
مقاومت سرسختانه شهید مسعود علیه نیروهای شوروی در زادگاهش، او را به "شیر پنجشیر" معروف کرد.
او پس از چهارده سال مقاومت در برابر ارتش سرخ شوروی و حکومت تحت حمایتش در افغانستان، نقش مهمی در به قدرت رسیدن مجاهدان در سال 1992 میلادی در کابل داشت.
در فاصله سالهای 92 تا 96 میلادی، شهید احمدشاه مسعود، وزارت دفاع و فرماندهی نیروهای دولتی در برابر حملات گروه‌های مخالف، به ویژه "گلبدین حکمتیار" را بر عهده داشت.
پس از تسلط یافتن طالبان بر کابل در سال 1996، مسعود از پایگاه سنتی خود در دره پنجشیر، به مقاومت علیه طالبان به ویژه در مناطق شمالی کابل ادامه داد.
طالبان به تدریج بر اکثر نقاط افغانستان، به جز مناطقی که تحت فرماندهی احمدشاه مسعود قرار داشت، تسلط یافتند.
2 روز پیش از حملات یازدهم سپتامبر به برج‌های ساختمان تجارت جهانی در نیویورک، احمد شاه مسعود بر اثر یک حمله ناجوانمردانه و انتحاری به شهادت رسید و درست چند هفته پس از این دو حادثه نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا، به بهانه همکاری محو تروریسم به افغانستان حمله کرده و دولت طالبان را سرنگون کردند.
امروز دره پنجشیر در کنار اهمیت نظامی که دارد به عنوان یکی از زیباترین نقاط افغانستان مطرح بوده و بسیاری از تروریست‌ها از این دره زیبا و آرامگاه احمدشاه مسعود دیدن می‌کنند.
بسیاری از مردم برای زیارت آرامگاه مسعود در زادگاه وی - روستای "جنگلک" - از طریق یک جاده 47 کیلومتری که به تازگی احداث شده، به پنجشیر سفر می‌کنند.
مسعود و مبارزات وی
مسعود همزمان با آغاز تحصيلات در دانشگاه كابل، با مهندس "حبيب الرحمان " از پيشگامان "نهضت اسلامي افغانستان " آشنا شد و اين آشنايي مسير زندگي مسعود را تغيير داد.
او به همراه دوستان خود عليه دولت "داوود خان " كه با شوروي سابق رابطه نزديكي داشت دست به كودتا زدند.
وظيفه مسعود و ياران او، شورش در دره پنجشير بود و گروه ديگري نيز قصد داشتند كه در كابل دست به اقدام مشابهي بزنند.
مسعود به اتفاق 37 تن از ياران خود موفق شدند تا مهمترين مركز دولتي در مركز دره پنجشير را به تصرف خود درآوردند.
بعد از تسخير اين مركز، مسعود و ياران او منتظر شنيدن خبر سقوط دولت افغانستان از راديو بودند، اما دولت كه به موقع از كودتا آگاه شده بود، آن را خنثي كرد و دستگيرشدگان را اعدام كرد.
به دنبال اين خبر، مسعود از پنجشير خارج شد و به علت اين كه تحت تعقيب بود، مجبور شد به پاكستان عزيمت كند.
مسعود از سال 1354 تا 1358 در شهر "پيشاور " به صورت نيمه مخفي زندگي مي كرد تا اين كه در نخستين مرحله خيزش مردم عليه رژيم كمونيستي در سال 1358 رهبري قيام در دره پنجشير را بهعهده گرفت و از آن تاريخ به بعد نام مسعود با دره پنجشير گره خورد و به شير پنجشير معروف شد.
احمد شاه مسعود طي ده سال جنگ در دره پنجشير، هفت بار با لشكركشي نيروهاي تا دندان مسلح ارتش سرخ مواجه شد.
در تمامي اين تهاجمات مسعود و ياران او سرسختانه از دره پنجشير دفاع كردند و اين دره را به دژ تسخير ناپذيري مبدل كردند.
مسعود با طرح ريزي جنگ هاي چريكي متناسب با اوضاع و شرايط افغانستان نام خود را در قطار بزرگترين رهبران جنگ چريکي جهان به ثبت رساند.
تشكيل گردانها و قرارگاه‌هاي متحرك از ابتكارات مسعود بود كه در افغانستان سابقه نداشت.
رژيم كمونيستي افغانستان به رهبري دكتر "نجيب الله " كه از اختلافات داخلي رنج مي‌برد با سقوط شهر "مزار شريف " به دست ژنرال "عبدالرشيد دوستم " در سال 1370خورشيدي در آستانه سقوط قرار گرفت.
بلافاصله پيش از سقوط مزار به دست دوستم كه با برخي از نيروهاي جهادي هماهنگ شده بود، مسعود به همراه دوستم و "عبدالعلي مزاري " رهبر حزب وحدت اسلامي در شهر "جبل السراج " ولايت پروان گرد آمدند و اتحادي را با نام "شوراي عالي جهادي افغانستان " كه بعدها به "ائتلاف شمال " معروف شد بنياد گذاشتند.
در اين ائتلاف، مسعود به عنوان رئيس، مزاري به عنوان معاون و ژنرال دوستم به عنوان مسئول نظامي در ولايت هاي شمالي برگزيده شدند.
سرانجام دكتر نجيب الله آخرين رئيس دولت كمونيستي افغانستان، در 25 اسفند 1370با پيشروي نيروهاي جهادي از قدرت كنار رفت و پايتخت افغانستان در سحرگاه پنجم ارديبهشت 1371 به دست مجاهدان افتاد.
پس از تصرف كابل، جنگ‌هاي خانمانسوز افغانستان به راه افتاد و بر اثر اين جنگ‌ها ميليون‌ها افغان كشته، مجروح و آواره شدند.
چهار سال پس از اين واقعه، در پائيز 1375 پيشروي طالبان بسيار سريع و برقآسا صورت گرفت و در عرض كمتر از يك ماه چندين ولايت و پايتخت افغانستان به دست طالبان افتاد.
اين پيشروي خيره كننده تمامي نيروهاي جهادي از جمله احمد شاه مسعود را به هراس افكند. مسعود، دوستم، خليلي با كنارگذاشتن اختلافات خود، در شهر "خنجان " گردهم آمدند و ائتلاف جديدي را به نام "شوراي عالي دفاع از افغانستان " به وجود آوردند.
پيشروي طالبان در افغانستان ادامه پيدا كرد و با سقوط "باميان " تمامي رهبران جهادي به استثناي احمد شاه مسعود به خارج از افغانستان عزيمت كردند و تنها جبهه شمال با محوريت مسعود در افغانستان باقي ماند.
احمد شاه مسعود در طول دوران مبارزه خود بهخلاف ديگر رهبران جهادي كه بيشتر اوقات را در خارج از افغانستان به سر مي بردند، هيچ گاه افغانستان را در اين سال‌ها ترك نكرد و از قول او نقل كرده اند كه گفته است "اگر به اندازه همين كلاه من در افغانستان برايم جا باقي بماند، خاكم را ترك نخواهم كرد و به مبارزه ادامه خواهم داد ".
احمد شاه مسعود، پس از سال‌ها مقاومت در برابر اشغال افغانستان توسط ارتش شوروي و نبرد با گروه طالبان 2 روز قبل از حملات يازدهم سپتامبر، در نتيجه حمله انتحاري 2 مرد عرب وابسته به گروه تروريستي "القاعده " به شهادت رسيد.
دره زیبای پنجشیر که نام آن نه تنها برای افغان‌ها بلکه برای بسیاری از جهانیان به واسطه مقاومت‌های بزرگمرد افغانستان احمدشاه شاه مسعود شناخته شده است، آماده برگزاری دهمین سالگرد آن شهید بزرگ می‌شود.
