به گزارش مشرق به نقل از الوقت، چرخش سیاست خارجی ترکیه در تحولات سوریه و همراه شدن با روسیه برای برقراری آتش بس، چشم انداز جدیدی در منطقه به وجود آورده است.
ترکها در بیش از 5 سال گذشته آشکارا خواستار سرنگونی حکومت بشاراسد بودند و حتی در مقطعی آمادگی خود را برای حمله نظامی به این کشور اعلام کردند. از این رو در این مدت به اشکال گوناگون از گروههای تروریستی حمایت می‌کردند.
تا آنکه در پی عقب نشینی‌های پی در پی تروریست‌ها و موفقیت ارتش سوریه در آزادسازی شهرهای مهم پالمیرا، حلب و دیگر بخش‌های سوریه، ورق بازی در این کشور برگشت. ترکیه خود را حامی ارتش آزاد نشان داد و پس از مطرح شدن آتش بس از سوی روسیه، نقش تضمین کننده این وضعیت را پذیرا شد.
اگرچه روند آتش بس به دلیل قطع آب آشامیدنی شهر دمشق که می‌تواند جان هزاران انسان را بگیرد باعث درگیری‌هایی شد که شبه نظامیان آن را نقض توافق توسط ارتش دانستند، اما به رغم کارشکنی‌ها هفته آینده پایتخت قزاقستان میزبان گفت‌وگوهای صلح سوریه خواهد بود.
در این میان آنکارا اصرار دارد واشنگتن نیز در این نشست حضور داشته باشد. در مقابل آمریکایی‌ها تمایلی برای شرکت در گفت‌وگوهای آستانه از خود نشان نمی‌دهند. حال این پرسش مطرح است که چرا ترکیه خواهان حضور آمریکا در این مذاکرات است؟
به نظر می رسد ترکها وزنه تعادل مذاکرات آستانه را برای خود مطلوب نمی‌دانند و تلاش دارند که با اضافه کردن آمریکا به این نشست، حضور خود را وزین‌تر کنند. آنها امیدوارند از این طریق به اهدافی دست یابند که با وجود 5 سال هزینه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی در سوریه به آنها نرسیدند.
از طرفی نزدیکی آنکارا به مسکو و تلاش رهبران این کشور برای حل اختلافات با کرملین، شکافی را در روابط ترکیه و آمریکا ایجاد کرد. براین اساس اردوغان سعی دارد با ایجاد فضایی برای نقش آفرینی واشنگتن در آستانه، ضمن مستحکم کردن مواضع منطقه‌ای خود، این شکاف را کمتر کند.
با این حال برخی از کارشناسان بر این باورند اقدامات اخیر اردوغان در بهبود روابط با پوتین و فاصله گرفتن از سیاست‌های کاخ سفید در سوریه، بازی جدید آمریکا در منطقه است. در این فضا ترکیه قرار است به نیابت از غرب و همپیمانانش از جبهه ایران و روسیه امتیاز بگیرد.
دلیل دیگری می‌توان برای تاکید ترکها بر حضور آمریکا در قزاقستان برشمرد انتقال این پیام به مخالفان اسد و گروههای تروریستی است که آنکارا در محور روسیه و ایران نیست و کماکان منافع و خواسته‌های معارضان را پیگیری خواهد کرد.
در این شرایط و در فضایی که ترکیه تضمین کننده حفظ آتش بس از سوی گروههای تروریستی است، قطع آب شهر دمشق و ترور سرتیپ الغضبان، مسئول امور آشتی در منطقه «وادی‌بردی» توسط تک تیراندازهای تکفیری این موضوع را به ذهن متبادر می‌سازد که ترکها چندان برای نتیجه بخش بودن گفت‌وگوهای آستانه و پایان بحران سوریه اراده جدی ندارند.
چرا که هنوز وضعیت مناطق کردنشین سوریه برای ترکیه نگران کننده و یک تهدید امنیتی تلقی می‌شود و آنها ترجیح می‌دهند این مساله را با همراهی ارتش آزاد و قدرت نظامی خود حل و فصل کنند. همچنین پایان جنگ و بازگشت ثبات هرچند نسبی به سوریه برخلاف منافع آمریکا و اسرائیل است. سکوت مقامات عربستان و قطر به عنوان اصلی‌ترین حامیان گروههای تروریستی در این میان نیز قابل توجه است.
هدف اولیه غرب براندازی اسد و تجزیه سوریه بود و در صورتی که قرار باشد گفت‌وگو، آینده این کشور را مشخص کند به طور حتم حفط یکپارچگی و تمامیت ارضی سوریه خط قرمز ایران و روسیه خواهد بود. از این رو اقدامات اخیر آنکارا در مذاکره با روسیه و برنامه ریزی برای نشست قزاقستان صرفاً ژست سیاسی اردوغان است تا ضمن بیان تغییر در جهت گیری‌های خارجی و جلب اعتماد اسد، قدرت مانور خود را بر رئیس جمهور جدید آمریکا نشان دهد.
ترکها در بیش از 5 سال گذشته آشکارا خواستار سرنگونی حکومت بشاراسد بودند و حتی در مقطعی آمادگی خود را برای حمله نظامی به این کشور اعلام کردند. از این رو در این مدت به اشکال گوناگون از گروههای تروریستی حمایت می‌کردند.
تا آنکه در پی عقب نشینی‌های پی در پی تروریست‌ها و موفقیت ارتش سوریه در آزادسازی شهرهای مهم پالمیرا، حلب و دیگر بخش‌های سوریه، ورق بازی در این کشور برگشت. ترکیه خود را حامی ارتش آزاد نشان داد و پس از مطرح شدن آتش بس از سوی روسیه، نقش تضمین کننده این وضعیت را پذیرا شد.
اگرچه روند آتش بس به دلیل قطع آب آشامیدنی شهر دمشق که می‌تواند جان هزاران انسان را بگیرد باعث درگیری‌هایی شد که شبه نظامیان آن را نقض توافق توسط ارتش دانستند، اما به رغم کارشکنی‌ها هفته آینده پایتخت قزاقستان میزبان گفت‌وگوهای صلح سوریه خواهد بود.
در این میان آنکارا اصرار دارد واشنگتن نیز در این نشست حضور داشته باشد. در مقابل آمریکایی‌ها تمایلی برای شرکت در گفت‌وگوهای آستانه از خود نشان نمی‌دهند. حال این پرسش مطرح است که چرا ترکیه خواهان حضور آمریکا در این مذاکرات است؟
به نظر می رسد ترکها وزنه تعادل مذاکرات آستانه را برای خود مطلوب نمی‌دانند و تلاش دارند که با اضافه کردن آمریکا به این نشست، حضور خود را وزین‌تر کنند. آنها امیدوارند از این طریق به اهدافی دست یابند که با وجود 5 سال هزینه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی در سوریه به آنها نرسیدند.
از طرفی نزدیکی آنکارا به مسکو و تلاش رهبران این کشور برای حل اختلافات با کرملین، شکافی را در روابط ترکیه و آمریکا ایجاد کرد. براین اساس اردوغان سعی دارد با ایجاد فضایی برای نقش آفرینی واشنگتن در آستانه، ضمن مستحکم کردن مواضع منطقه‌ای خود، این شکاف را کمتر کند.
با این حال برخی از کارشناسان بر این باورند اقدامات اخیر اردوغان در بهبود روابط با پوتین و فاصله گرفتن از سیاست‌های کاخ سفید در سوریه، بازی جدید آمریکا در منطقه است. در این فضا ترکیه قرار است به نیابت از غرب و همپیمانانش از جبهه ایران و روسیه امتیاز بگیرد.
دلیل دیگری می‌توان برای تاکید ترکها بر حضور آمریکا در قزاقستان برشمرد انتقال این پیام به مخالفان اسد و گروههای تروریستی است که آنکارا در محور روسیه و ایران نیست و کماکان منافع و خواسته‌های معارضان را پیگیری خواهد کرد.
در این شرایط و در فضایی که ترکیه تضمین کننده حفظ آتش بس از سوی گروههای تروریستی است، قطع آب شهر دمشق و ترور سرتیپ الغضبان، مسئول امور آشتی در منطقه «وادی‌بردی» توسط تک تیراندازهای تکفیری این موضوع را به ذهن متبادر می‌سازد که ترکها چندان برای نتیجه بخش بودن گفت‌وگوهای آستانه و پایان بحران سوریه اراده جدی ندارند.
چرا که هنوز وضعیت مناطق کردنشین سوریه برای ترکیه نگران کننده و یک تهدید امنیتی تلقی می‌شود و آنها ترجیح می‌دهند این مساله را با همراهی ارتش آزاد و قدرت نظامی خود حل و فصل کنند. همچنین پایان جنگ و بازگشت ثبات هرچند نسبی به سوریه برخلاف منافع آمریکا و اسرائیل است. سکوت مقامات عربستان و قطر به عنوان اصلی‌ترین حامیان گروههای تروریستی در این میان نیز قابل توجه است.
هدف اولیه غرب براندازی اسد و تجزیه سوریه بود و در صورتی که قرار باشد گفت‌وگو، آینده این کشور را مشخص کند به طور حتم حفط یکپارچگی و تمامیت ارضی سوریه خط قرمز ایران و روسیه خواهد بود. از این رو اقدامات اخیر آنکارا در مذاکره با روسیه و برنامه ریزی برای نشست قزاقستان صرفاً ژست سیاسی اردوغان است تا ضمن بیان تغییر در جهت گیری‌های خارجی و جلب اعتماد اسد، قدرت مانور خود را بر رئیس جمهور جدید آمریکا نشان دهد.
