سرویس سیاست مشرق - برگزاری مجمع ملی جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی با حضور 3 هزار نفر از فعالان سیاسی در شهر آفتاب بازتابهای گستردهای در داخل کشور داشت.
جریان سیاسی اصلاحات و حامی دولت واکنش کاملا منفی نسبت به این گردهمایی اتخاذ کردند. گستره و بیسابقه بودن برگزاری چنین برنامهای آنهم با سیستم کاملا دموکراتیک که حتی هیئت موسس نیز خود را در معرض رای فعالان سیاسی انقلابی قرار دادند، تا هیچ گونه شک و شائبهای در میان نباشد، اصلاحات را دچار واکنشی هیستریک و مملو از عصبانیت کرد، تا جایی که صدای دندانقروچههای اعضای این جریان را به خوبی از لابهلای قلمهای عصبانی آنان میتوان شنید.
این درحالی است که همین بیمهریها سبب شد تا مکان مناسبی برای مجمع بعد از دو سه هفته پیدا نشود و در انتها شهر آفتاب پذیرای تعداد کثیری از نیروهای انقلابی باشد.
اولین واکنش حاکی از نگرانی را حسام الدینآشنا، مشاور فرهنگی رئیسجمهور که فعالیت توئیتری زیادی دارد در صفحه شخصی خود انجام داد و با کنایه به بازی فوتبال بیان داشت که انتخاب 10 نفر کافی نیست و یک نفر دروازه بان نیز برای حراست از دروازه و گل نخوردن نیروهای انقلاب باید تعیین شود.
روزنامه زنجیرهای ابتکار نیز به دنبال سخنان فعال توئیتری دولت، با تیتر«تیم بدون دروازهبان» سعی کرد به برخی از حواشی که این روزها اصلاحطلبان سعی دارند برای جبهه مردمی بسازند و خود به آن دامن بزنند، بپردازد. شیوهای که روزنامههای دیگر اصلاحطلب از جمله آرمان و آفتاب یزد نیز به آن چنگ زدند. موضوع کاندیداتوری مرضیه وحید دستجردی که پیشتر از سوی خود او بارها تکذیب شده بود یکی از این موارد بود که رسانههای اصلاحات روی این مسئله مانور زیادی داد.
روزنامه ابتکار با همین شیوه تخریبی نوشت: « مرضیه دستجردی، سخنگوی جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی که پیشتر شایعه کاندیداتوریاش در انتخابات ریاستجمهوری 96 به عنوان تاکتیکی برای رقابت با حسن روحانی بر سر زبانها بود، در این خصوص تاکید کرد که هیچکدام از این افراد کاندیدای نهایی جمنا نیست و این جبهه هنوز تصمیم نهایی خود را اعلام نکرده است.»[1]
حتی این روزنامه برای زیر سئوال بردن مشروعیت جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی آنرا بیمجوز خواند و نوشت: « جبهه نیروهای مردمی انقلاب اسلامی از زمان تاسیس بدون مجوز خود تا به امروز توانسته حمایت احزاب و گروههای زیادی از اصولگرایان که به دنبال چتری برای اتحاد میگشتند را به خود جلب کند، با این حال در نخستین نشست عمومی این جبهه، کاندیدای تعدادی از این احزاب از دور رقابت اولیه حذف شدند، به طورمثال سید مصطفی میرسلیم از حزب موتلفه نتوانست در لیست نهایی جایی برای خود دست و پا کند؛ با وجود اینکه چندی پیش محمدنبی حبیبی، دبیرکل موتلفه حمایت خود از سازوکاری به نام جبهه مردمی نیروهای انقلاب را به طور رسمی اعلام کرد اما مشخص نیست که با حذف کاندیدای موتلفه از این لیست، آنها کماکان به پیروی از سیاستهای «جمنا» ادامه دهند.»[2]
همچنین مانور روی انصراف و تکذیب کاندیداتوری برخی از شخصیتهای انقلابی که در لیست پنجشنبه جبهه مردمی اسامی آنان دیده میشد در جهت خدشه دار کردن مشروعیت این جبهه از جمله شیوههای تخریب اصلاحطلبان بعد از برگزاری مجمع ملی بود. این درحالی است که از ابتدا سازوکار این جبهه مشخص بود و قرار است بود جبهه با رای فعلان سیاسی از میان 30 کاندیدا به 10 و در انتها به یک کاندیدا برسد که بر همین اساس ذکر اسامی برخی از شخصیتها پیشنهاد فعالان سیاسی بوده و در مرحله اولیه این اسامی مطرح شدهاند.
روزنامه آرمان در همین حوزه در مطلبی با میانتیترهای شبههانگیز نظیر «انتخاب رئیسی تایید و بعد تکذیب شد!»، « شورای مرکزی قابل تامل!»، « دستجردی، باهنر و حداد منصرف شدند»، « دبیرکل موتلفه، یکی مانده به آخر!»، « کلید شکاف در دست دستجردی»، « فتاح هم گفت «نه!»»، « خداحافظ پایداری، سلام جلیلی» به طور کاملا ناشیانهای سعی کرد تا تمام هم و غم خود را برای اقناع مخاطب خود جهت نشان دادن اختلاف میان جبهه مردمی مصروف دارد.
روش دیگر رسانههای اصلاحطلب که همواره با پروپاگاندای خبری به مسموم سازی افکارعمومی در جهت اهداف خود اقدام میکنند، وارونه نشان دادن واقعیت بود. درحالی که حضور و سخنان شخصیتهای مختلف انقلابی نشان از وحدت این جبهه داشت روزنامه زنجیرهای آفتاب یزد تیتر و عکس یک خود را به خبر مجمع با عنوان «حباب وحدت ترکید» اختصاص داد و آنرا پر از تناقض خواند. این رسانهها با حربه نخ نما شده و در موضعی تجاهلی تعدد گزینههای احتمالی و اولیه در جبهه نیروهای مردمی را نشان از ضعف و شکاف این جریان قلمداد کردند و در واقع حکم آخر را در مرحله اول و شروع به کار جدید جبهه دادند.
با این حال همین که رسانههای اصلاحطلب به موضوع برگزاری مجمع ملی بعد از یک روز تعطیلی پرداختهاند خود نشان دهنده میزان نگرانی و دلواپسی این جریان از تحرکات سیاسی رقیب خود است. رقیبی که اینک بر خلاف اصلاحطلبان با بدنه خود در حال تعامل گستردهای است و با آرای دموکراتیک و شیوه مردمسالاری سعی دارد به کاندیدای واحد برسد و آنرا در معرض رای مردم قرار دهد.