به گزارش مشرق، جمعی از بانوان فرهیخته پایتخت معنوی جهان اسلام مشهد مقدس با صدور بیانیه‌ای از رونمایی سند آموزش 2030 سازمان ملل متحد که با همکاری برخی مسئولان دولتی ایران صورت گرفت انتقاد کردند.

متن کامل این بیانیه بدین شرح است: 

رسول اکرم (ص) در قرن 6 میلادی در دوران جاهلیت اولی که مغرب زمین در عصر تاریکی به سر می‌برد، با تکیه بر تعالیم ناب اسلامی، نهضت علمی عظیمی را آغاز کرد و تمام ظرفیت‌های حکومت اسلامی را برای عملیاتی کردن تعلیم و تربیت به کار گرفت و توانست شالوده‌های جاهلیت اولی را در هم بپیچد و به عنوان بزرگ‌ مصلح جهانی، فرهنگ متعالی اسلام را فرا زمان و بدون مرز اشاعه دهد.
در زمان معاصر جمهوری اسلامی ایران  با تأسی به سیره پیامبر اکرم (ص) و معصومین (ع) و با تکیه بر گنجینه بی‌بدیل معارف توحیدی، می‌تواند در تقابل با جاهلیت مدرن، بر فرهنگ‌های لیبرالی و انسان مدار خط بطلان کشیده و در مسیر فرهنگ توحیدی به مردم کل جهان الگوی مناسبی ارائه دهد. 
اما در عصر کنونی شاهد آن هستیم که توسعه اندیشه‌های منحط نظام سلطه توسط نهادهای بین‌المللی با ظاهری فریبنده و عناوینی زیبا و آرمانی به مردم جهان با محتوای تفکرات اومانیستی و سکولاریته عرضه می‌شود.
متولیان نجات بشر و نهادهای وابسته به سازمان ملل از جمله یونسکو، یونیسف، بانک جهانی، صندوق جمعیت ملل متحد، نهاد دفاع از حقوق زنان و .. متاثر از نظام‌های استعماری، طرح‌ها و اسناد پیشنهادی خود را دائماً روانه کشورها از جمله ایران می‌کنند و اخیراً در راستای طرح توسعه پایدار «سند ملی آموزش 2030» با همکاری برخی مسئولان دولت ایران بدون اطلاع رسانی شفاف رونمایی شد؛ که در این راستا سوالات و ابهامات زیادی را برای متولیان امور آموزشی و تربیتی نظام جمهوری اسلامی برانگیخت از جمله: 
این سند علی رغم ادعای طرفداران آن که در راستای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در تراز تربیت اسلامی است؛ در تعارض آشکار با محتوای برنامه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌باشد و متناسب با ارزش‌های بومی و اسلامی ایران نیست. از جمله آن:

انکار بدیهی‌ترین تفاوت‌های جنسیتی و پاسخگویی یکسان به نیازهای زن و مرد تحت عناوین پر جاذبه‌ای مانند برابری جنسیتی  و فرصت برابر، که خود نمود عینی ظلم و خشونت علیه زنان است و از دستاوردهای این برنامه عدم تفکیک جنسیتی در محیط آموزشی (مدارس مختلط دختران و پسران)، تغییر کتب درسی  با حذف نقش‌های مادری و همسری و مشابه نشان دادن زن و مرد در تمام عرصه‌ها، افزایش بحران در خانواده و ایجاد تخاصم میان زن و مرد و کاهش کارآمدی خانواده، بالا رفتن سن ازدواج و شکل گیری اشکال دیگر همزیستی، کاهش جمعیت و تقویت شبهه ناکارآمدی دین و از طرفی به رسمیت شناختن فرقه ضاله بهائیت و سایر فرقه‌های انحرافی  و در نتیجه غفلت از آموزه‌های متعالی اسلام می‌باشد.

حال آن که با وجود سند تحول بنیادین آموزش و پرورش مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1390 که با تاکید بر ابعاد سه گانه انسانی، اسلامی و بومی سازی توسط نخبگان ایرانی تدوین شده و هدف آن تربیت انسان‌هایی مسئولیت پذیر و تکلیف مدار بر مبنای آموزه‌های اسلامی است، چرا هنوز این سند به برنامه تبدیل نشده؟ و با وجود این سند دیگر چه نیازی به امثال سند آموزشی 2030 وجود دارد؟! 

نکته حائز اهمیت دیگر این که در سند آموزش 2030 تفاوت ماهوی زیادی با دیگر اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران از جمله «سند برنامه درسی ملی» و «سند سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری (دام ظله العالی)» وجود دارد و این که دولت متعهد شده از سال 1394 سند 2030 یونسکو و شاخص‌های 18 گانه آن را اجرا و مطالبات آموزشی سازمان ملل را وارد نظام آموزشی ایران کند و ایران موظف شده گزارش پیشرفت سالانه را به مراجع بین المللی ارائه دهد.

همچنین اگر این تعهد  موجب سلطه بیگانه شود که قطعاً خواهد شد با اصل 153 قانون اساسی در تعارض است و با قاعده حقوقی و فقهی نفی سبیل در تضاد آشکار است و جای سوال دارد که چرا مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران در دولت و مجلس از این امر مهم غفلت کرده‌اند؟!

متن منتشر شده با عنوان 2030 مبهم است و مشخص نیست که «سند»، «بیانیه» و یا یک «برنامه» است که در هر صورت باید با اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی همخوانی داشته و صاحب نظران حوزه‌های علمیه و نظام آموزش و پرورش در بررسی تحلیلی آن نقش موثر داشته باشند، گرچه در متن این سند اشاره شده که رهنمودهای حضرت امام خمینی (قدس سره) و مقام عظمای رهبری مورد ملاحظه است اما این اشاره فقط حفظ ظواهر است و نکته دیگر این که در عنوان این متن، تاریخ رسمی کشور جمهوری اسلامی ایران (هجری شمسی) لحاظ نشده و تاریخ میلادی ملاک عمل قرار گرفته که این نیز نشانی از تغایر با شعائر اسلامی، ایرانی و متاثر از ادبیات یونسکو است. 

در آخر ما جامعه زنان پایتخت معنوی جهان اسلام در مشهد مقدس به انواع بیانیه‌ها و اسناد و کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی که آشکار و پنهان به بهانه دفاع از جایگاه و حقوق زنان، رفع فقر و استیفای حق مردم، هر از چند گاهی هویت زنانه و شخصیت انسانی و متعالی بشر را با شعارهای برابری و عدالت جنسیتی به قربان‌گاه می‌برند معترضیم و از این‌که مهمترین هسته تشکیل دهنده جامعه که خانواده است و مهد پرورش انسان‌های مولد و جامعه ساز است، مورد غفلت قرار گیرد فریاد اعتراض داریم و به جد از مسئولان ذیربط خواستاریم در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران حرکت کنند و از قبول هر تعهدی نسبت به سازمان‌های بین المللی که باعث به خطر افتادن منافع ملی، اسلامی و ارزش‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی است پرهیز کنند و به جای تکیه بر اسناد فرودست وارداتی سازمان ملل، به حفظ هویت ملی و اسلامی‌مان بپردازند.