سرویس ورزش مشرق – در حالی که اولین دوره مسابقات جهانی کشتی پس از المپیک 2016 ریو تابستان امسال در ایتالیا برگزار می شود اتحادیه جهانی کشتی به تازگی در بررسی عملکرد فدراسیون های کشتی جهان اعلام کرد که هیچ امتیازی در سیدبندی مسابقات ماه های اخیر برای دو تورنمنت جام جهانی برگزار شده در کرمانشاه و آبادان قائل نخواهد شد. این در حالی است که فدراسیون کشتی ما با صرف هزینه ای چند میلیاردی و ریخت و پاش های آنچنانی مسابقات فوق را برگزار کرد و در نهایت هم هیچ عایدی برای کشتی کشورمان نداشت. تبدیل سالن کشتی به سالن کنسرت با پخش موزیک هم عایدی جز سرگرمی و خوشگذرانی برای تعدادی جوان نداشت. آیا وظیفه فدراسیون کشتی شاد کردن جوان هاست یا پرورش استعدادها و کسب اعتبار برای ورزش اول مملکت؟

برای بررسی این موضوع با دو تن از کارشناسان اهل فن صحبت کردیم که متن کامل صحبت های شان در ادامه می آید: 

منصوریان: جام جهانی کشتی مثل جشنواره است نه مسابقه

محمدرضا منصوریان کارشناس کشتی کشورمان در گفت و گو با مشرق، در این باره اظهار داشت: در درجه بندی مسابقاتی که داریم ابتدا المپیک است، بعد از آن مسابقات قهرمانی جهان و سپس مسابقات قهرمانی قاره هاست. مانند قهرمانی آسیا یا اروپا که در اولویت های سوم برای اتحادیه جهانی هستند. باقی مسابقاتی که برگزار می شوند اعم از تورنمنت ها، مسابقات جام جهانی و از این دست، بیشتر از اینکه جنبه مسابقاتی داشته باشند حالت جشنواره ای دارد. یعنی در درجه اهمیت برای رشد و توسعه هیچ ورزشی نیست نه اینکه فقط بحث کشتی باشد.

وی ادامه داد: مسابقاتی که اهمیت بین المللی پیدا می کند و نشانه های ارزشیابی قدرت ورزش کشورهاست اول المپیک و بعد جهان و متعاقبا مسابقات قهرمانی قاره هاست. اما چون ما در حقیقت در برگزاری المپیک مشکلات عدیده داریم و از خیلی امکانات محرومیم نمی توانیم میزبان آن باشیم. برای برگزاری مسابقات قهرمانی جهان هم که باید مسابقات همزمان بانوان و آقایان با هم برگزار شوند معذوریت داریم. در قهرمانی آسیا هم چنین مشکلی وجود دارد. بنابراین ما مجبوریم که اتکا داشته باشیم به همین مسابقات جام جهانی و تورنمنت هایی مانند جام تختی که چه داخل از کشور و چه خارج از آن برگزار شود.

*هیچ کشوری دنبال این مسابقات نیست

مجری باسابقه رادیو و تلویزیون افزود: اینها هیچکدام عیار واقعی کشتی کشور ما را مشخص نخواهد کرد و بیشتر از اینکه به درد ما بخورد فقط هزینه های اضافی را برای ما باقی می گذارد. خروجی اش هم هیچ دستاورد خاصی برای مان ندارد. روشن بگویم این هزینه ها بیشتر از اینکه برای وضعیت و ثبات کشتی ما نشانه قدرت باشد عایدی جز هزینه اضافی ندارد. می توان این هزینه ها را یک مقدار با مدیریت و بینش بیشتر انجام داد. می توان به جای مسابقاتی با این درجه از اهمیت در بحث های پایه و سازندگی هزینه کنیم.

منصوریان تأکید کرد: جام جهانی هیچ عیاری از کشتی واقعی ما را نشان نمی دهد. نه فقط ما بلکه هیچ کشوری در دنیا دنبال این مسابقات نیست. اگر هم کشورهایی برای حضور در این مسابقات تمایل نشان دهند می خواهند جوانان شان یا نفرات دوم و سوم شان را بیاورند تا یک آزمایش دوباره ای برای آنها باشد.

کاوه: شاید مقاصد سیاسی پشت هزینه های میلیاردی برای جام جهانی است

محسن کاوه هم در گفت و گو با مشرق، به برگزاری این قبیل تورنمنت ها انتقاد کرد و اظهار داشت: سابقه مسابقات جام جهانی در گذشته هم همین بوده است. چیزی نبوده که فیلا اولویت خاصی به آن داده باشد. البته ما در ایران آن را به شکلی نمایش می دهیم بزرگ می کنیم که به نظر می رسد چه تورنمنت مهمی است. چرا روس ها این کار را نمی کنند؟

*کرسی اتحادیه جهانی دردی از کشتی ما دوا نمی کند

وی اضافه کرد: من شاید 10 بار سابقه حضور در مسابقات جام جهانی داشته ام. دیده ایم یکمرتبه در دور دوم یک تیم از 8 کشتی گیرش 4 نفر را شرکت می دهد و کسی نمی گوید چرا بقیه را نمی آورد. کسی هم جریمه شان نمی کند. این به خاطر بی اهمیت بودن این تورنمنت است. باید ببینیم که سیاستگذاری ما در اینجا چه بوده و این همه هزینه ای که می کنیم برای چیست؟ مگر اینکه ما یک هدفی خودمان داشته باشیم. اگر هم دنبال کسب کرسی در اتحادیه جهانی بودیم به نظرم ما با یک کرسی دردی از دردهای کشتی مان در دنیا دوا نمی شود. بحث قدرت در اتحادیه جهانی کشتی اینطور نیست که ما با دو سال هزینه کردن و یک پولی به کشورهای آمریکای جنوبی یا آفریقایی دادن بگوییم که از قدرت های اتحادیه شدیم. نه! قدرت محدود است و مشخص است که قدرتمندان کشتی چه کسانی و تصمیم گیرنده ها دنبال چه تصمیماتی هستند. در همین المپیک ریو دیدیم چه بلایی سر آذربایجان آمد. ما اگر بخواهیم با آنها وارد مبارزه هم بشویم می تواند نتیجه عکس هم داشته باشد. روس ها می توانند با دو نامه همه برنامه های ما را تغییر بدهند.

*هیچکس به جام جهانی اهمیت نمی دهد جز ما!

مدیر فنی پیشین تیم ملی کشتی آزاد خاطر نشان کرد: می توان این میلیاردها پول را بهتر هزینه کرد. حالا که ما مشکل مالی داریم باید مدیریت هزینه هم داشته باشیم. مدیریت هزینه این است که اولویت بندی کنیم. جای اینکه این همه برای برگزاری جام جهانی یا لیگ باشگاه های جهان هزینه کنیم، بیاییم این ارقام هنگفت را خرج پوشش نوجوانان مان کنیم. ببینیم کشتی ما در استان ها به چه افت شدیدی مواجه شده است. برویم دنبال اینکه چرا استان های ما سالن ندارند. اگر هم دارند آنها را تجهیز کنیم و یا هزینه برای مربیگری بدهیم. مربیانی که پرورش یافته اند را با حقوق مکفی به استان ها اعزام کنیم تا ضمن آموزش نونهالان و نوجوانان، توانمندی این مربیان هم بیهوده هدر نرود. قطعا این کار ها بازدهی بهتری داشته باشد. جام جهانی هیچ امتیاز ویژه ای برای کشتی در دنیا ندارد و فقط ما هستیم که آن را بزرگش می کنیم.

*باز هم که در همان سه وزن به آمریکا باختیم!

کاوه با اشاره به دستاورد این مسابقات در رشته آزاد بیان کرد: خروجی این جام چه بوده است. آیا به هدفی رسیدیم؟ ما در جام جهانی آزاد قهرمان هم شدیم. اما خروجی اش این بود که تیم آمریکا با آن سه کشتی گیری که قرار بود ما را ببرد آمد و باز هم ما را شکست داد! یعنی آنجایی که ما باید بهتر عمل می کردیم باز هم باختیم.

سرمربی تیم ملی کشتی آزاد کشورمان در مسابقات جهانی 1998 تهران که ایران به عنوان قهرمانی دست یافت تأکید کرد: الان بعد از 5 سال یعنی از 2009 حسن رحیمی در تیم ملی بوده و الان که داریم به جهانی 2017 می رسیم هنوز حسن رحیمی در تیم ملی است و این خوب نیست. چرا جانشینی برای رضا یزدانی پیدا نکرده ایم؟ فدراسیون از نیروهای جوان کشتی هیچ استفاده ای نمی برد! شک ندارم که در برگزاری این قبیل مسابقات منافع شخصی هم دخیل است.

*این همه تبریک برای یک قهرمانی بی ارزش؟

کاوه توضیح داد: اینکه یک چنین مسابقات بی ارزشی را آن همه در بوق و کرنا بکنیم چه دلیلی دارد؟ اینکه بگوییم ما قهرمان جام جهانی شدیم! یکسری از سیاستمداران ما هم هستند که چون کارشان ورزش نیست نمی دانند که این جام جهانی اصلا با المپیک و مسابقات جهانی قابل مقایسه نیست و بعد از همه جا بی خبر می آیند و برای این مسابقات بی ارزش پیام تبریک می فرستند. آنها تقصیری ندارند چون نمی دانند اعتبار این مسابقات در حد یک تورنمنت تفریحی است. البته شاید هم مقاصد سیاسی پشت این قبیل اتفاقات باشد که چون آدم سیاسی نیستم از آنها بی خبرم.