نکته حائز اهمیت اینکه، در طول سه سال گذشته، بسیاری از راهکار های تغییر مصرف انرژی و حامل های آن در آمریکا، باعث رشد مصرف انرژی های سبز شده و از این رو، مشکل بتوان رویکرد بسیاری در ایالات آمریکا را از این نگاه دور کرد.

به موازات این نگاه کارکردی، بسیاری از کشور های دیگر توسعه یافته نظیر چین، آلمان و فرانسه نیز از منظر کارکردی تعهد به این پیمان را اجتناب ناپذیر دانسته و به آن پایبند باقی می مانند و در حالی که خروج یکطرفه آمریکا از پیمان، هزینه مشارکت این کشور در تعامل با سایر کشور های اروپایی را بالا و بالا تر می برد و در این مسیر اساسا کسی منتظر ابرقدرتی به نام آمریکا نخواهد بود، این فرار رو به جلو برای چیست؟

نگاهی به رفتار ترامپ در فعالیت اقتصادی و حضور وی در مدیریت بالا ترین جایگاه سیاسی دنیا نشان می دهد که ترامپ در مسیر فعالیت خود همواره متعاقب هر شکست، از کار های پر ریسک تر، بعنوان راهکار پشت سر گذاشتن بحران های حاصل، سود می جوید. از این رو می توان خروج نمادین آمریکا از پیمان پاریس را راهی اجتناب ناپذیر برای خروج ترامپ از فشار انتقاداتی دانست که به دنبال تحریم مالی جدید روسیه، برای وی تولید شده است.

به نظر می رسد که در ورای بی اعتمادی رو به رشدی که متعاقب انکار ترامپ از موضوع همکاری با روسیه، ایجاد شده، وی به شدت تحت فشار است و از این رو این خروج یکطرفه آمریکا از پیمان زیست محیطی پاریس فراری رو به جلوست که در نهایت آینده ترامپ را بعنوان یک سیاستمدار با چالش های جدی مواجه خواهد کرد.

این فرار رو به جلو را تیلرسون وزیر خارجه آمریکا هرچند تمایل داشت نمادین جلوه کند و در متحدین این توافقنامه این اعتماد را ایجاد کند که آمریکا در سه سال آینده هم در جلسه های مذاکرات نشست های پاریس شرکت خواهد کرد. به نظر می آید هنوز اعضای توافقنامه پاریس نگران این موضوع هستند و با سخنان تیلرسون قانع نشده اند.

در پی این تصمیم خروج از توافق پاریس ترامپ فراری رو به جلو استنباط می شود که همه و همه نشان دهنده فرار رئیس جمهور اقتصادمحور آمریکا از هزینه های اقتصادی می باشد، همان طوری که ترامپ دلیل اصلی خروج خود را اینگونه بیان می کند: «خروج ما از توافق، نشان دهنده تاکید مجدد بر حاکمیت آمریکا است. قانون اساسی ما در میان تمام ملل جهان منحصر به فرد است، و آن بالا ترین تعهد و بزرگترین افتخار من برای محافظت از آن است. این غیرقابل تصور است که یک توافق بین المللی بتواند ایالات متحده را از اداره امور اقتصادی داخلی خود منع کند.»

البته همانطوریکه در تمام تحلیل ها در مورد عملکرد ترامپ به چشم می خورد در پوسته داخلی هر حرکت سیاسی ترامپ، شاید بتوان پنهان کردن ادعای مخالفان به ارتباط روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و پیروزی او و فرافکنی وی از این موضوع دید. به هرحال محبوبیت ترامپ با هر تصمیم عجولانه روز به روز در افکار عمومی آمریکا در حال کاهش است و می توان گفت همین تصمیم گیری های نا متعارف شاید روزی گزینه درخواست استعفای او را هم مثل قبولاندن امضای تحریم روسیه توسط مجالس سنا و نمایندگان آمریکا بر روی میز رئیس جمهور آمریکا قرار دهد.

منبع: دیپلماسی ایرانی