به گزارش مشرق، وقتی تیم ملی کشتی آزاد قرار بود برای حضور در مسابقات جهانی راهی پاریس شود، شاید خود محمد طلایی در بدترین حالت هم تصور نمی کرد تیمش با عنوان نهمی و فقط کسب یک مدال به ایران بازگردد.
نتیجه ای که در پاریس رقم خورد، ورزش مدال آور ایران را که همواره جذابیت بالایی برای مردم داشته، دچار بحران کرده است. برای اینکه دقیق تر از اتفاقاتی که در مسابقات جهانی پاریس باعث رقم خوردن یکی از ضعیف ترین نتایج تاریخ کشتی شده، باخبر شویم، به سراغ محمد طلایی سرمربی تیم ملی کشتی آزاد رفتیم. این مربی که بعد از المپیک سکان هدایت تیم ملی بزرگسالان را از رسول خادم تحویل گرفت، در چند روز اخیر با انتقادات دامنه داری روبه رو شده و صحبت های جالبی را بر زبان می آورد.
در ادامه مشروح صحبت های محمد طلایی را می خوانید.
می دانستیم ریسک بزرگی می کنیم
در تیم اعزامی به پاریس ۴ نفر اصلا تجربه حضور در مسابقات جهانی را نداشتند. ما برای اینکه پای فرآیند انتخابی تیم ملی بایستیم، باید هزینه می دادیم. می دانستیم ریسک بزرگی می کنیم و احتمال دارد نتیجه بدی رقم بخورد، همانطور که ممکن بود این نفرات جدید نتیجه خوبی را رقم بزنند. البته در گذشته نفراتی که برای سال اول در جهانی شرکت می کردند، معمولا تا رده های چهارم و پنجم حداقل بالا می آمدند؛ اما این بار چنین اتفاقی رخ نداد.
سلیقه من با تیم اعزامی فرق داشت
نظر شورای فنی این بود که از حالا باید برای المپیک ۲۰۲۰ سرمایه گذاری کنیم. به همین خاطر به قانون انتخابی احترام گذاشتیم. شاید اگر قرار بود تیم با سلیقه من به پاریس اعزام شود، ۲، ۳ نفر را جابه جا می کردم. به هر حال شورای فنی نظرش این بود که به نتایجی که در انتخابی رقم خورده، احترام بگذاریم و من هم وقتی با آنها صحبت کردم، قانع شدم چون متوجه شدم دیدگاه بزرگتری دارند.
از مردم عذرخواهی می کنم
بعد از نتایجی که برای ایران در این رقابت ها رقم خورد، به ۲ شکل می شد به قضیه نگاه کرد. یکی از این دیدگاه ها احساسی بود که شاید خود من نیز جزو همان گروه باشم. از نتیجه به دست آمده، ناراحت هستم و از مردم عذرخواهی می کنم. من معتقدم با وجود تمامی مشکلات باید بیشتر زحمت می کشیدیم و شرایط روانی نفرات جدید را بهتر از این پیش می بردیم. البته مشکلاتی هم داشتیم که از نگاه منطقی قابل بررسی است. اگر مسابقات انتخابی ۴ ماه زودتر برگزار می شد، ما فرصت بیشتری برای آماده سازی داشتیم؛ اما تعدد مسابقات و تداخل با ماه رمضان باعث شد فقط یک ماه قبل از مسابقات انتخابی برگزار شود. مثلا اتفاقی که کار دست حسین خانی داد، همین تعدد مسابقات و تقویم شلوغی بود که امسال داشتیم.
همه نمی توانند حسن یزدانی باشند
نمی توانیم بگوییم که چرا سایر کشتی گیران مثل حسن یزدانی کشتی نمی گیرند. همانطور که در کشور دیگری اسطوره ای چون الکساندر کارلین وجود داشته و بقیه شبیه او نبودند، الان هم می گویم سایرین شبیه یزدانی نیستند. استعداد یزدانی خدادادی است و او هم با تلاش این استعداد را پرورش داده است. شاید آنقدری که من برای ۴ کشتی گیر تازه وارد وقت گذاشتم، برای حسن یزدانی وقت نگذاشته بودم. یزدانی فقط نیاز دارد که برخی نکات را به او گوشزد کنیم. حتی خودش به سطحی رسیده که حریفانش را آنالیز می کند.
یکی، دو کشتی گیر کم کاری کردند!
کشتی گیران ما جایی از جدول باختند که فرصتی برای بازگشت نبود. شاید روس ها هم مثل ما شکست خوردند؛ اما شانس مجدد پیدا کردند. مثلا از میثم نصیری بیشتر از این نمی توان انتظار داشت چون او تمام تلاش خود را کرد و همینطور کشتی را یاد گرفته است. به جز یکی، دو کشتی گیر که از نظر من کم کاری کردند و به خودشان هم گفتیم، سایر نفرات نهایت تلاششان را انجام دادند.
کمیل قاسمی هم از انتخابی کشف شد
باید از تجربه ای که در مسابقات جهانی پاریس برایمان رقم خورد، استفاده کنیم. ما همچنان باید به قانون انتخابی پایبند باشیم؛ اما مشکل اینجاست برخی از کشتی گیران در داخل کشور خوب کشتی می گیرند و در خارج از کشور آدم دیگری می شوند. مثلا می گویند کمیل قاسمی از یدالله محبی بهتر بود و باید اعزام می شد. به هر حال قاسمی در انتخابی باخت. خود کمیل هم از همین انتخابی کشف شد و با شکست دادن نفراتی چون فردین معصومی و پرویز هادی به المپیک رفت و مدال گرفت. به هر حال از نظر من نمی شود قانون تکمیل شده ای در کشتی برای انتخاب نفرات تدوین کرد.
قهرمان جهان شدیم؛ خبری از توجه نبود
قبل از مسابقات جهانی هم گفتم که ما در جام جهانی قهرمان شدیم و همین تیم آمریکا را شکست دادیم؛ اما کسی به ما توجه نکرد. همواره حمایت مسئولان از کشتی در حد حرف بوده و پاداشی در کار نبوده است. حالا چطور بعد از ناکامی سریعا نامه می دهند و خواستار پیگیری ماجرا می شوند؟ ملی پوشان از نظر اقتصادی و مالی مشکل دارند و این موضوع روی کار فنی شان هم تاثیرگذار بوده است. آنها گاهی اوقات پیش خودشان فکر می کنند که یک سال از زندگی شان را گذاشتند و هیچ پولی گیرشان نیامده است.
از گذشته برخوردها با کشتی همین بود
تیم ملی کشتی آزاد جوانان که چند سال قبل قهرمان جهان شد، بعد از ۲ سال نفراتش ۱۰ سکه پاداش گرفتند. یک دوره دیگر یک کشتی گیر به نام عرفان آیینی به رژیم صهیونیستی خورد و در آن دوره به خاطر حاضر نشدن این ملی پوش روی تشک و دفاع از آرمان های انقلاب، ما قهرمانی را از دست دادیم. من یک سوال دارم؛ الان عرفان آیینی کجاست؟ چرا یک بار از این جوان دعوت نکردند تا از او تجلیل کنند؟ به هر حال این برخوردها از گذشته با کشتی همین بوده و سیستم از پایه غلط است.
