به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، جعفر مرادی در پنجمین روز از تیرماه سال 1327 در روستای چشمیدر از توابع بخش مرکزی شهرستان سروآباد متولد شد. زمانی که جعفر دوران کودکی را پشت سر گذاشت و می‌بایست راهی مدرسه می‌شد، نبود امکانات آموزشی مانع از این کار شد، اما عشق و علاقه او به آموختن موجب شد در خدمت روحانی روستا زانوی تلمذ بزند و در مدت چند سال خواندن و نوشتن را بیاموزد. جعفر انسانی فداکار و اهل گذشت و مردانگی بود و دیانت و صادقش زبانزد خاص و عام بود و مردم دیارش ایشان را با این صفات حسنه می‌شناختند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مسلک راهیان طریقت روشنایی درآمد و علی رغم حضور گسترده عناصر ضدانقلاب در منطقه به مخالفت با آنان برخاست و در این راه متحمل صدمات زیادی شد. با آغاز پاکسازی منطقه مریوان، جعفر عاشقانه در سوم اردیبهشت ماه سال 1361 به صف پولادین «پیشمرگان مسلمان کرد» پیوست و خالق حماسه‌های فراوانی شد.

شهامت و رزم بی‌امان شهید جعفر در بین همرزمانش مشهور بود و او را به عنوان پیشمرگی نیک نفس و با شهامت می‌شناختند. این دلاور مرد که نامش لرزه بر اندام دشمن می‌انداخت و ضدانقلاب از مقابله با او در میدان رزم ناتوان بود در شب هجدهم مردادماه سال 1362 در منزلش در روستای چشمیدر توسط ضدانقلاب به محاصره درآمد و از هر طرف آماج گلوله‌های آر.پی.جی قرار گرفت.

جعفر مرادی در کنار همسرش آن چنان به مقابله با دشمن پرداختند که هنوز هم خاطره این رزم بی امان در بین مردم این روستا جاودانه است. این پیشمرگ دلاور پس از چند ساعت مقاومت وقتی می‌بیند مهماتش رو به اتمام است با تخریب بخشی از دیوار خانه، همسرش را راهی منزل همسایه می‌کند و به او می‌گوید: «نباید دست این نامردان به شما برسد، شما بروید من تا آخرین گلوله در برابرشان خواهم ایستاد».

 جعفر مرادی یکه و تنها ساعت‌ها در برابر جمعی از عناصر ضدانقلاب مقابله می‌کند، اما تن به خفت نمی‌دهد و دلاور مردانه جام شهادت را سر می‌کشد و آسمانی می‌شود.