به گزارش مشرق، استقلال در فصل نقل و انتقالات عملکرد بسیار ضعیفی داشت و در حالی که می توانست از محرومیت پرسپولیس، بهترین بهره را بگیرد و با خیال آسوده تری خریدهایش را انجام داده و تیم بهتری را برای رقابت های فصل جدید بسازد، اما همه چیز عکس پیش بینی ها و انتظارات هواداران و اهالی فوتبال اتفاق افتاد.
از تجمع روبروی وزارت ورزش و جوانان تا سکوهای داغ ورزشگاه آزادی؛ از اعتراض خاموش و پلاکاردهای تهدیدآمیز تا شعارهای تندی که در ورزشگاه شنیده می شد. این روزها هواداران استقلال حسابی عصبانی هستند و کاملاً معترض؛ بعد از عملکرد ضعیف این تیم در فصل نقل و انتقالات، حالا استقلالی ها به دنبال مقصر می گردند. چه کسی تیم قدرتمند وینفرد شفر در فصل گذشته را در تابستان امسال تضعیف کرد؟ امید ابراهیمی، امید نورافکن، مامه تیام، مجید حسینی و سرور جپاروف که ستون اصلی استقلال فصل قبل را تشکیل می دادند، در تابستان از این تیم جدا شدند. ترکیب استقلال در بازی افتتاحیه فصل جدید لیگ برتر به خوبی نشان می دهد که اوضاع برای تیم شفر اصلاً خوب نیست؛ وقتی سجاد آقایی و روح الله باقری به ترکیب استقلال در بازی اول رسیدند، و بازیکنان گمنامی مثل طاهرخانی، نوراللهی، خادم پور، کارگر و حیدری روی نیمکت نشستند، شرایط تیم را به خوبی آشکار ساخته و نشان می دهد که دست آبی پوشان برای رقابت در این فصل کاملاً خالی است. چرا وضعیت تیم به اینجا رسید؟ در تابستانی که رقیب همیشگی استقلال از خرید بازیکن در نقل و انتقالات محروم بود، و آبی ها می توانستند برنده اصلی باشند، پس چرا به جای خرید بازیکنان جدید، تک تک ستاره هایشان را هم از دست دادند؟
برخی هواداران وزیر ورزش و جوانان را مقصر اصلی این شرایط می دانند. آنها معتقد به وجود سیاست های تبعیض آمیز در وزارت ورزش و جوانان بین دو تیم استقلال و پرسپولیس هستند؛ یک تیم از خرید بازیکن در نقل و انتقالات محروم بود اما دو ستاره برای نیم فصل دوم جذب کرد، و تیم دیگر که بدون محرومیتی که گریبان رقیبش را گرفته، نه تنها ستاره ای برای فصل جدید خریداری نکرد، بلکه ستاره هایش را هم از دست داد. آیا تمام تقصیر و مسئولیت شرایط فعلی استقلال به وزیر ورزش و جوانان بر می گردد؟ برای پاسخ به این سئوال، بهتر است نگاهی به عملکرد این تیم در فصل نقل و انتقالات بیندازیم.
استقلال در نقل و انتقالات تابستانی چند بازیکن خرید؛ از مرتضی آقاخان و فرشاد محمدی مهر تا روح الله باقری، محمد دانشگر، میثم تیموری، اللهیار صیادمنش و علی کریمی. اما چرا هواداران این بازیکنان را خریدهای خوبی برای تیم به حساب نمی آورند؟ شاید پاسخ این سئوال بخشی از علت اعتراض های هواداران آبی را مشخص کند. آقاخان با مصدومیت به استقلال آمد و بعید است تا نیم فصل بتواند برای تیم جدیدش بازی کند؛ میثم تیموری هم سرنوشتی مشابه آقاخان دارد و مصدوم است. فرشاد محمدی مهر هم که قرار بود از ستاره های استقلال در فصل جدید باشد، در بازی اول مقابل پیکان روی نیمکت نشست. روح الله باقری و علی کریمی هم که در ترکیب اصلی تیم به میدان رفتند، نمایش خوبی نداشتند.
در نقطه مقابل فهرست خروجی های باشگاه وجود دارد؛ مامه تیام که قراردادش با استقلال همه را به یاد معاهده ترکمنچای می اندازد و هر نوع بند و ماده ای در این قرارداد گنجانده شد تا این بازیکن گلزن هر زمان که دلش خواست تیم را ترک کند. سرور جپاروف هم به لیگ قزاقستان رفت. امید ابراهیمی لژیونر لیگ ستارگان قطر شد، و مجید حسینی هم که داستان پیچیده ای برای انتقال به ترابوزان اسپور ترکیه داشت، سرانجام راه جدایی از استقلال را در پیش گرفت. اگر امید نورافکن را هم به لیست جدا شده های ناگهانی استقلال اضافه کنیم، جمعی از بهترین های این تیم راه جدایی از باشگاه را در پیش گرفتند.
حالا باید به سئوال اصلی رسید و به دنبال پاسخ آن بود؛ این خریدهای غیرمطلوب و نه چندان چشمگیر دستاورد چه کسانی است؟ این همه ستاره که به راحتی و بدون پرداخت هیچ پولی، راهی باشگاه های خارجی می شوند، به چه علت به راحتی چنین امکانی دارند؟ چه کسی با عقد قراردادهای مشکل ساز باعث شد تا این همه ستاره به راحتی و بدون درآمدزایی برای باشگاه، از تیم جدا شوند؟ آیا وزیر ورزش و جوانان مقصر این اتفاقات بود یا مدیران تیم؟ همان مدیرانی که حتی نیمه شب، با لباس های رنگارنگ بازیکنان مصدوم خریدند؛ میلیاردها تومان برای بازیکنانی خرج کردند که برخی از آنها مصدوم بوده و شاید اصلاً به درد تیم نخورند، و البته با ستاره های فصل پیش هم طوری قرارداد بستند که با اولین پیشنهاد خارجی بتوانند از تیم جدا شوند. چه کسانی در میانه های فصل قبل در تمدید قرارداد امید ابراهیمی، سرور جپاروف، مامه تیام و سرمربی آلمانی تیم، آنقدر تعلل کردند که قیمت آنها دو برابر شده و بعضی از آنها هم بازیکن آزاد شوند. هر شخص آشنا به فضای فوتبال به خوبی این مسئله را درک می کند که شفر پس از موفقیت با استقلال در فصل گذشته، قهرمانی در جام حذفی و صعود به جمع هشت تیم برتر در لیگ قهرمانان آسیا، پول بیشتری را طلب خواهد کرد و بهتر است تمدید قرارداد با این مربی پیش از پایان فصل صورت بگیرد. این مسئله در مورد مامه تیام هم صدق می کند.
آیا مدیران نیمه شبی استقلال احتمال آن را نمی دادند که بعد از درخشش احتمالی امید ابراهیمی در جام جهانی، شرایط برای حفظ او در تیم سخت تر خواهد شد؟ اگرچه استقلال با مدیریت سابق خود در لیگ برتر به مقام سوم رسید، قهرمان جام حذفی شد و در لیگ قهرمانان آسیا هم عملکرد بسیار خوبی داشت، اما انتقادها به مدل مدیریتی تیم توسط آنها همچنان به قوت خود باقی است و پابرجا ماند؛ اعتراض و انتقادهایی که گاهی فراتر از حد معمول رفت و به توهین و هتک حرمت هم رسید. رضا افتخاری و پندار توفیقی آنقدر در استقلال قراردادهای مشکل دار بستند و بدون تست پزشکی، بازیکن مصدوم برای این باشگاه خریداری کردند که وزارت ورزش و جوانان حکم برکناری آنها را صادر کرد. شاید انتقادات تند مدیران ورزش بابت وضعیت بد استقلال در این روزها غیرمنطقی به نظر برسد، اما آنها نیز باید بابت حمایت همه جانبه و طولانی مدت از مدیریت، حالا باید پاسخگو باشند. و مهم ترین سئوالی که بی پاسخ مانده این است که چه کسی این نوع مدیریت غیراصولی را برای باشگاه بزرگ استقلال انتخاب کرده؟ و تا روزی که پاسخ به این سئوال مشخص نشود، بعید به نظر می رسد که نارضایتی هواداران تیم هم به پایان برسد.
