سرویس ورزش مشرق – باشگاه بارسلونا تاریخی باشکوه از قهرمانی ها و جشن ها دارد، ابرستارگانی که در این لباس جهانی شده و هوادارانی میلیونی در سراسر جهان که طبق شعار اصلی بارسلونا، "بیش از یک باشگاه" را هواداری می کنند و دوست دارند، البته مشکل از همین شعار آغاز می شود، mas que un club چه معنایی در عمق خود دارد؟

چرا یک باشگاه فوتبال باید بیش از یک باشگاه فوتبال معنا و فلسفه و ماموریت داشته باشد؟

اولین چیزی که در همین راستا به ذهن خطور می کند، ماجرای جدایی طلبی کاتالونیا است و تیم فوتبال بارسلونا که برای مردم این شهر به نمادی برای ابراز احساسات و اعتراضات تبدیل شده است اما فارغ از این ماجرا می توان به یک موضوع مهم اشاره کرد که در این چند سال گذشته زیر سایه پروپاگاندای فوق حرفه ای اروپای غربی مجهول و پنهان از نظر مانده است.

بارسلونا چرا با وجود همه اعتراض ها دست بردار حامیان مالی اسرائیلی نیست؟ این باشگاه چرا در جریان حمایت های بنیاد به ظاهر خیریه قطر، برای 5 سال مقاومت کرد و قرارداد با حامی مهم تروریسم بین الملل را لغو نکرد؟

این باشگاه برای چه هر سال به صورت اجباری سفر به سرزمین های اشغالی قدس شریف را به دعوت سران رژیم صهیونیستی در دستور کار خود قرار می دهد؟ چرا هر بار با این که مدیریت باشگاه تغییر می کند، خللی در سیاست های کلان بارسلونا رخ نمی دهد؟

البته فقط بارسلونا متهم به چنین مواردی نیست و چند باشگاه بزرگ دنیا از جمله رئال مادرید، منچستریونایتد با مالکان آمریکایی – یهودی خود، پاری‌سن‌ژرمن و غیره نیز همین فرایند را دنبال می کنند.

دانیل آنخلیچی، مدیرعامل باشگاه بوکاجونیورز در کنار جوردی کاردونر مدیرعامل بنیاد بارسلونا درخت زیتون را به نشانه صلح در کنار نیوکمپ می کارد و البته نماینده فوتبال آرژانتین به بهانه جام خوان گامپر به بارسلونا آمده تا برابر آبی و اناری پوشان صف آرایی کند.

اگر ردپای همان گامپر فقید را زیر ذره بین بگیریم مشخص می شود که خود او چه نقشی در مهاجرت اشراف بریتانیا به شرق اسپانیا و کاتالونیای امروزی داشته و یهودیان کاتالونیا امروز چه نقشی در فوتبال این بخش از خاک سلطنتی اسپانیا دارند و چه تفرقه ها که بین مردم مسلمان جنوب این کشور، سلطنت طلبان مرکزی، فرانسه زبانان شمال غرب و کاتالونیای همیشه ناراضی نینداخته اند!

چرا بارسلونا هر سال به سرزمین های اشغالی سفر می کند؟

به سال 1392، شبکه المیادین این گزارش را از سفر بارسلونا به سرزمین ادیان ابراهیمی، منتشر می کند: «هدف تیم بارسلونا از این سفر چیست ؟ آیا بارسلونا می خواهد بگوید از فلسطین حمایت می کند و یا اینکه می خواهد مردم را سرگرم خود کند و مردم جهان را از قضیه فلسطین غافل کند؟

آیا این حمایت از مردم فلسطین است وقتی رییس باشگاه بارسلونا در دیدار با «شیمون پرز» رییس رژیم صهیونیستی، لباس های بارسلونا را مقابل دوربین های تلویزیونی و رسانه ها مبادله می‌کنند؟

آیا برافراشته شدن پرچم رژیم صهیونیستی در بیشتر دیدارهای تیم بارسلونا در ورزشگاه «نیوکمپ» حمایت از مردم فلسطین است ؟ آیا زیارت « پیکه » از دیوار توبه و برگزاری نماز در آنجا به سبک یهودی ها و گرفتن عکس یادگاری با سربازان رژیم صهیونیستی حمایت از فلسطین است و یا اینکه هدف جذب توده های مردم برای طرفداری از بارسلونا است؟»