به گزارش مشرق، اولین جلسه شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان در دور سوم با وقفه‌ای یکساله، دوشنبه هفته گذشته  با حضور برخی  اعضای حقیقی و حقوقی این شورا برگزار شد. البته شروع به‌کار دوباره این شورا خالی از حاشیه نبود. چند روز پیش از برگزاری این جلسه، روزنامه سازندگی ارگان رسمی حزب کارگزاران  ضمن رسانه‌ای کردن خبر آغاز به کار مجدد شورای سیاست گذاری، لیست اعضای حقیقی این شورا را منتشر کرد.

از نکات قابل تامل این لیست حضور عماد بهاور عضو تشکیلات غیرقانونی نهضت آزادی است. این روزنامه در توجیه حضور نام بهاور در لیست جدید اعضای حقیقی شورای سیاست گذاری، نوشته بود " یکی از ضعف‌های جدی شورای‌عالی اصلاح‌طلبان در ادوار گذشته، عدم ارتباط آن با نسل‌های گذشته اصلاحات و اصلاح‌طلبان کلاسیک است که اکنون با دعوت هرچند حداقلی از یکی از اعضای نهضت آزادی جبران می‌شود."  

ساعتی پس از برگزاری جلسه مذکور، عماد بهاور ضمن تایید خبر حضورش در لیست جدید اعضای حقیقی شورای سیاست‌گذاری، جزئیاتی از این جلسه را که با حضور رئیس دولت اصلاحات برگزار شد، بیان کرد. 

** نهضت آزادی؛ از دولت موقت تا مخالفت با دفاع مقدس

نهضت آزادی تشکلی سیاسی بود که در سال 1340 با تلاش مهندس بازرگان و یدالله سحابی و پس از بالا گرفتن اختلافات میان بازرگان و شورای مرکزی جبهه ملی ایران تاسیس شد. 

این تشکل از ابتدا گرایش‌های ملی و مذهبی داشت و در برگیرنده طیف‌های روشنفکر بود. پس از پیروزی انقلاب  اسلامی، امام خمینی به پیشنهاد شورای انقلاب، مسئولیت نخست‌وزیری دولت موقت و تشکیل کابینه  را به مهدی بازرگان سپرد. نهضت آزادی پس از استعفای دولت موقت و تسخیر لانه جاسوسی توسط دانشجویان پیروی خط امام، اقدامات خود علیه نظام را به شکل جدی آغاز کرد. این تشکل در اولین فعالیت خود علیه نظام، در بحبوحه جنگ 8 ساله و در شرایطی که ایران در اوج اقتدار خود در جبهه‌ها قرار داشت، در نامه‌ای خطاب به امام خمینی می‌نویسد "نظر ما، تغییر کلی سیاست جنگی و برنامه، از نفی به اثبات و از تخریب و تجاوز به امنیت و دفاع است و استقبال از صلح شرافتمندانه و از سازندگی و استقلال و آزادی." 

این نامه در حالی نوشته می‌شد که ایران بعد از فتح خرمشهر در سال سوم خرداد 61، مصمم به ادامه عملیات‌ها و آزادکردن سایر مناطق بود اما نهضت آزادی با  دادن بیانیه  و نامه‌نگاری‌های خواستار پایان جنگ می‌شود. نامه‌نگاری‌های نهضت آزادی علیه مقاومت ایران در برابر رژیم بعث  تا جایی پیش رفت که در یکی از این بیانیه‌ها،  ایثار شهدای جنگ تحمیلی به عنوان  «عملیات فداکارانه‌ به سود اسرائیل و ابرقدرت‌ها»  معرفی شد.

از راست: مهدی بازرگان، یدالله سحابی و احمد صدر حاج سیدجوادی از چهره‌های نهضت آزادی. در یکی از این بیانیه‌ها نهضت آزادی، ایثار شهدای جنگ تحمیلی را «عملیات فداکارانه‌ای به سود اسرائیل و ابرقدرت ها» می‌خواند!

امام خمینی در سال 65 در نامه‌ای به علی اکبر محتشمی پور، وزیر کشور وقت، ضمن تاکید بر این موضوع که  ضرر نهضت آزادی از منافقین بیشتر است، نوشته بودند " در موضوع نهضت به اصطلاح آزادی، مسایل فراوانی است که بررسی آن محتاج به وقت زیاد است. آنچه باید اجمالاً گفت آن است که پرونده این نهضت و همین‌طور عملکرد آن در دولت موقت اول انقلاب شهادت می‌دهد که نهضت به اصطلاح آزادی طرفدار جدی وابستگی کشور ایران به آمریکا است و در این‌باره از هیچ کوششی فروگذار نکرده است و حمل به صحت اگر داشته باشد، آن است که شاید آمریکای جهانخوار را -که هرچه بدبختی ملت مظلوم ایران و سایر ملت‌های تحت سلطه‌ی او دارند از ستمکاری اوست- بهتر از شوروی ملحد می‌دانند و این از اشتباهات آن‌ها است."

با وجود غیرقانونی خواندن نهضت آزادی از سوی امام خمینی، اما این تشکل به فعالیت‌های غیررسمی خود ادامه داد. این تشکیلات در دوران دوم خرداد فعالیت‌های خود را بیشتر کرد و غائله اعتصاب نمایندگان اصلاح طلب مجلس ششم را بهترین فرصت برای ضربه زدن به نظام برشمرد و از اقدام غیرقانونی نمایندگان اصلاح طلب این مجلس در تعطیلی جلسات خانه ملت  اعلام حمایت کرد و حتی برخی چهره‌های نهضت آزادی در این تحصن شرکت کردند.

در آستانه انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری  در خرداد 88، نهضت آزادی اعلام کرد از هر دو نامزد اصلاح‌طلبان یعنی موسوی و کروبی حمایت می‌کند. پنج روز مانده به انتخابات، متنی با عنوان «پیام جمعی از نواندیشان مسلمان به ملت ایران در ارتباط با انتخابات ریاست جمهوری دهم» منتشر شد که در کنار ابراهیم یزدی به عنوان یکی از رهبران نهضت‌ آزادی، افرادی مانند سعید حجاریان ذیل آن را امضا کرده بودند و رأی به هر دو کاندیدای مزبور را توصیه می‌کردند.

پس از اعلام نتایج انتخابات، نهضت آزادی به رهبری ابراهیم یزدی جزو اولین گروه‌هایی بود که بلافاصله با صدور اطلاعیه رسمی، مدعی تقلب در انتخابات شدند و آشوب بزرگ را آغاز کردند.سپس اعلامیه مستقلی نیز با سه امضای یزدی، عزت سحابی و صدرحاج‌سیدجوادی انتشار یافت که آنان آشوب‌های خیابانی را «حماسه بزرگ و بی‌سابقه تاریخی» نامیده بودند و مدعی شدند در اعلام نتایج، «خیانت در امانت» شده است.

با وجود نامه امام خمینی در سال 65 و اعلام  موضع  صریح  در قبال نهضت آزادی، اصلاح طلبان پس از فوت امام خمینی نه تنها  رابطه خود با این تشکل غیرقانونی را قطع نکردند بلکه در برهه‌های مختلف به شکل مستقیم یا غیرمستقیم اقدامات مشترکی را با نهضت آزادی داشته‌اند که  گنجاندن نام یکی  از اعضای نهضت‌ آزادی در لیست اعضای جدید شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان را می‌توان در راستای همین همکاری مشترک تحلیل کرد.