به گزارش مشرق، همه چیز نه از پست اینستاگرامی وزیر، که از مشخص شدن ساعت بازی رفت کاشیمای ژاپن و پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا آغاز شد. 9:30 صبح نامتعارف ترین زمان ممکن برای دیدن یک مسابقه ورزشی در روز شنبه است اما وقتی پای فوتبال وسط باشد ماجرا فرق می کند.

درست بلافاصله پس از اعلام این ساعت، هجوم دانش آموزان به صفحه اینستاگرام وزیر آموزش و پرورش با هشتگ #شنبه_را_تعطیل_کنید شروع شد. آن هایی که مجبور بودند صبح شنبه خانه را ترک کنند، برای جلوگیری از این واقعه دست به کار شدند و موج گسترده ای را در فضای مجازی راه انداختند تا بتوانند فوتبال را تماشا کنند.

فشار به حدی بود که سید محمد بطحایی،وزیر آموزش و پرورش مجبور به واکنش در فضای مجازی و اظهار نظر شد و گفت که امکان تعطیلی وجود ندارد اما دستور می دهم هر مدرسه ای که امکاناتش را دارد بازی را پخش کند.

شنبه خوب؛ شنبه شاد؛ شنبه باهم بودن

نتیجه بازی دیروز چندان اهمیتی ندارد. خود پرسپولیسی ها هم خوب می دانستند که کار تیمشان در مقابل یکی از آماده ترین تیم های فوتبال ژاپن سخت است و نمی توان توقع معجزه به این بزرگی را داشت. حتی مهم نیست که نگاه هواداران فوتبال به بازی دیروز "ملی" بود یا "رنگی". تنها چیزی اهمیت داشت و دارد، خود ذات فوتبال است.

فوتبال به ما هو فوتبال، عاملی بود که دیروز یک بار دیگر همه را کنار هم جمع کرد. این بار نه در خانه،سینما و یا استادیوم. که این بار در مدرسه. جایی که نسل قبل و حتی نسل فعلی از آن به عنوان زندان هایی تنگ و ملال آور یاد می کنند، دیروز آزادترین جای دنیا برای فریاد کشیدن و تخلیه انرژی بود. چه پرسپولیسی هایی که 90 دقیقه تیمشان را پا به پای بازیکنانشان بالاوپایین پریدند و حرص خوردند و چه استقلالی هایی که با دو گل کاشیما در پوست خود نمی گنجیدند و برای رقیب دیرینه کری می خواندند، دیروز از 90 دقیقه فوتبال دیدن کنار هم لذت بردند. لذتی که خاطره اش تا سال ها در اذهان همه این بچه ها و حتی معلم هایشان به جا خواهد ماند.

فوتبال علیه فقر، تبعیض، تبلیغ

فارغ از هرگونه اتفاق مثبتی که از لحاظ اجتماعی دیروز در مراکز آموزشی کشور رخ داد، می توان درباره دو مورد خاص بیشتر صحبت کرد.ابتدا کلیپ ها و فیلم هایی که از مدارس و حتی دانشگاه های سراسر کشور پس از پایان بازی مخابره شد و بر روی کانال ها و صفحات رسانه های ورزشی قرار گرفت. پس از دو گل تیم کاشیما، استقلالی های حاضر در محل تماشای مسابقه گویی که تیم محبوب خود را پیروز میدان یافته اند، از شادی و سرخوشی فریاد می کشند و از شکست پرسپولیس لذت می برند.

این دقیقا شاید همان چیزی بود که حتی خود پرسپولیسی ها هم می خواستند. آن ها هرگز دوست ندارند موفقیت بزرگ تیمشان در رسیدن به چنین مرحله ای را با دیگران شریک شوند پس حتما قرمزها هم از اینکه هواداران رقیب از آن ها حمایت نمی کنند راضی هستند.با این حال اما رسانه ها و تریبون های رسمی کشور به هیچ وجه چنین دیدگاهی نداشتند و قائل به ملی بودن این بازی حساس داشتند و برای القای آن هم بسیار تلاش کردند!

نکته بعدی اما در عکسی خلاصه می شود که حتی به صفحه توییتر محمدجواد آذری جهرمی،وزیر ارتباطات و خود وزیر آموزش و پرورش هم راه یافت. عکسی از یکی از محروم ترین و فقیر ترین مدارس کشور که البته آن هم نکات مثبت خود را داشت.

فوتبال این بار هم به خوبی ثابت کرد که به کمکش می توان به جنگ فقر و نداری رفت. می توان 90 دقیقه تمام مشکلات را پشت در گذاشت و حتی از یک گوشی کوچک چند اینچی به تماشای مستطیل سبز نشست تا مرهمی بر تمام زخم ها باشد.