یک دفعه اسم مجله را بذارید؛ آنتی فلسفه، آنتی ملاصدرا، دشمنان ابن عربی، و کلاً مخالف هر چیزی که ما آن را نمیفهمیم ولی فلاسفه میفهمند. خب! اینها که همش شد ملاصدرا بد، ابن عربی بد، مولوی بد..... همه بد بد بد بد، فقط شما خوب؟!!! تا اینجا عیبی نداره. اما اگر قراره ما فلاسفه را حذف کنیم، مردم باید برنامه سعادت خود را از کی بگیرند؟ از شما؟ حتماً میفرمایید اهل بیت علیهم السلام برنامه رو ارائه فرمودند. بله اما افرادی که سواد کافی ندارند باید پیش یک بزرگی تلمذ کنند! متاسفانه اکثر بزرگان از مخالفین فلاسفه طهارت زبان ندارند. عفیف اللسان نیستند که همین مورد مستلزم پارادوکس میشود. قصه، قصۀ آن شتری است که ادعا داشت که از حمام می آید و پینه زانوهاش او را لو داد. با مراجعه به نوشته جات و سخنرانی های ایشان این نکته کاملاً مشهوده. خواهشاً دوستان نفرمایید شاهد بیارم که.... شواهد بسیار است. فقط کافی ست پای منبر وعظ برخی از منبریهای معروف این گروه _که قرار است نسخه شفا بخش محمدی را برای ما بپیچند_ بشینید و ایشان بالمناسبه حرفی از فلاسفه ماضی و حال بزنند، آنوقت به عرائض بنده پی میبرید. شخصاً اگر بخواهم از کسی دینم را بگیرم و اگر آن شخص فیلسوف نباشد، قطعاً یک تفکیکی که به دروغ خود رامدافع مکتب اهل بیت علیهم السلام و مبلغ مکتب وحی میداند، نخواهد بود.

ظاهرا که میثم خان طرفدار فلیفه بویی از ادب و طهر زبان نبرده است و عجب آنکه در تایید فلسفه به چه شواهدی چنگ انداخته لااقل سواد داری یکی از این مقالات سمات رو نقد کن و ثابت کن ابن عربی خوب!

با سلام از جناب میثم خان می پرسم :آیا شخصیت بزرگانی مثل ملاصدرا و ابن عربی و ... جزء استدلال آنهاست ییعنی شخص انها آموزه هایشان را محکمتر میکند یا این دلیل و برهانی که اقامه میکنند قوام بخش مقاصدشان است؟ تا کی باید شخصیت بزرگان مانع نقدعلمی آنان شود؟ آیا با بداخلاقی و توهین میتوان جواب بد اخلاقی را داد؟

آقای ناشناس عزیز علیکم السلام شخصیت هرکس براساس اعتقادات آن شخص شکل می گیرد. شخصی که معتقد به وحدت وجود است با کسی که قائل به کثرت وجود است و خدا را دارای رتبۀ مکانی و بعید از وجود خود میداند قطعاً نوع زندگی، برخورد با مخالف، تذهیب، تعلیم، تربیت....وعبودیّتشان با همدیگر فرق دارد. پس شخصیّت هرکس مظهر اعتقاداتش است. اما در مورد سوالتان که؛ تا کی باید شخصیت بزرگان مانع نقد علمی آنان شود؟ بله شخصیّت بزرگان هیچگاه مانع نقد علمی نیست. اما قبول بفرمایید که واللهِ،باللهِ و تاللهِ نقد علمی با توهین فرق دارد. مرام اهل بیت علیهم السلام در نقد علمی و برخورد با مخالف را در وجود و مرام این بزرگانی که که خود را منتسب به مکتب پرنور ائمّۀ اطهار سلام الله علیهم اجمعین میدانند، مشاهده نمیکنیم. مردم کسی را که در بحث و جدل شروع به توهین، ناسزا، افترا و کوچک کردن شخصیّت طرف مقابل میکند، شخص کم سواد میشمارند و اصطلاحاً میگویند که: طرف کم آورده است. اما همان معصومینی که اینها دم از مکتبشان میزنند در روایت معراج میفرمایند: خداوند فرمود : ای محمد کسی که اهانت کند به دوست مومن من به جنگ و محاربه با من برخاسته است و من به سرعت به یاری دوستان خودم می پردازم . دقت فرموید که به بهانۀ نقد علمی به محاربۀ با حضرت حقّ مشغولند. در کتاب جهاد اکبر یا مبارزه با نفس موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ص ۴۲ آمده: اگرچه هتک حرمت انسان مومن و صالح به طور عام به شدت مورد نکوهش تعالیم و دستورالعمل های اسلام قرار می گیرد لکن هر چه بر مراتب ایمان و تقوا و دانش و فضل و مجاهدات اجتماعی و سیاسی افراد در مسیر خدمت به دین و ملت و کشور افزوده شود و چهره های شاخص از صالحان فکور و عالم در عرصه علم و سیاست و مدیریت مورد هتک قرار گیرند مراتب زشتی این گناه نیز شدت خواهد گرفت . دیگر قضاوت با خود شما که میزان شخصیّت بزرگان تا چه حدّ است و میزان اهانتهای صورت گرفته به آنان تا کجاست. یاحق

سلام چه خوبه اقای نصیری متن مناظره در مشهد را نیز در مجله سمات چاپ کنند تا عدم استنادات علمی صحبتهاشون برای دوستان شفاف بشه