کد خبر 11085

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۳۸۹ - ۱۱:۵۸

ساعت شش و بيست دقيقه بامداد روز 23 اکتبر سال 1983 ميلادي (اول آبان ماه سال 1362 شمسي) ساختمان محل استقرار تفنگداران دريايي آمريکا ( موسوم به نيروهاي «مارينز») با صداي انفجار مهيبي به تلي از خاک و آهن تبديل شد.

به گزارش خبرنگار جهاد و مقاومت مشرق ، لبنان کشوري است که مردم آن را 18 طايفه مختلف تشکيل داده اند. اکثريت جمعيت اين کشور مسلمان بوده و مسيحيان کمتر از 20 درصد مردم لبنان را در بر مي گيرند. ساير اقوام و طوايف نيز بين 10 تا 15 درصد از ساکنان اين کشور کهن را شامل مي شوند که در راس آنان طايفه «دروزي» قرار دارد. اين طوايف گوناگون تا زمان وجود امپراطوري عثماني ، در زير پرچم خليفه عثماني و با همزيستي زندگي مي کردند اما با انهدام اين امپراطوري و ورود فاتحان اروپايي به خاورميانه ، معادلات حاکم بر اين منطقه در هم ريخت. لبنان توسط فرانسه اشغال شد و از دامان سوريه جدا گرديد. فرانسويان با بها دادن به اقليت مسيحي و ارتقا دادن آنان به عنوان طايفه برتر و طبقه حاکمه ، توازن قواي موجود در لبنان را به نفع يک اقليت کوچک تغيير دادند . طبيعي بود که با پايان اشغال لبنان توسط فرانسه ، اين توازن نابود شود اما مسيحيان به راحتي جايگاه خود را رها نمي کردند و همين جدال ميان اکثريت سرکوب شده و اقليت تقويت شده توسط عامل خارجي ، سرانجام به جنگ داخلي درازمدت و خونباري در لبنان منجر شد. در اين جنگ خانمانسوز ، کشورهاي غربي به حمايت و پشتيباني مادي و معنوي مسيحيان پرداختند و همين امر باعث شد که کشور هاي اسلامي نيز به نفع مسلمانان وارد معرکه جنگ شوند. به دليل حاکم بودن فضاي جنگ سرد ميان آمريکا و شوروي سابق ، خيلي زود ، جنگ طايفه اي در لبنان به منازعه چپ و راست تبديل شد و لبنان به ميدان مسابقه آمريکا و شوروي و متحدان آن ها مبدل گشت.
پيروزي انقلاب اسلامي در ايران و ورود عامل جديدي تحت عنوان اصولگرايي اسلامي ، تغييراتي جدي در منطقه ايجاد نمود. مسلمانان لبنان و خصوصا شيعيان اين کشور که تا قبل از مجبور بودند يا تحت انقياد جريان هاي چپ (وابسته به شوروي سابق) يا مزدور جريان هاي راست(وابسته به اروپا و آمريکا) باشند ، به سرعت متشکل شدند و التزام خود را به اسلام سياسي و انقلاب اسلامي و آرمان هاي آن اعلام کردند.
غرب و خصوصا آمريکا ، جهت حفظ توازن قواي سابق(پيش از ظهور انقلاب اسلامي) رسما به اشغال لبنان دست زد. اين کار در ابتدا توسط عامل تابلودار غرب در خاورميانه ، يعني رژيم نامشروع اسراييل انجام گرفت و سپس آمريکا و فرانسه و ايتاليا ، به بهانه حفظ نظم در لبنان ، رسما اقدام به اعزام نيروي نظامي به لبنان نمودندتا در برابر جريان هاي اسلامي رو به رشد در لبنان ، رو در رو وارد عمل شوند. اشغالگران غربي ، با تمام توان به حمايت از دولتي مسيحي در لبنان پرداختند که با اشاره و ياري مستقيم اسراييل به قدرت رسيده بود و بنا داشت که با به رسميت شناختن رژيم صهيونيستي ، لبنان را به دومين کشور عربي متحد با اين رژيم (پس از مصر) تبديل نمايد.
در اين ميان ، شيعيان لبنان که با پيروزي انقلاب اسلامي در ايران روحيه و انگيزه اي جديد به دست آورده و در لبنان براي خود رسالتي سرنوشت ساز قائل بودند ، به عنوان اصلي ترين مخالفان اشغال لبنان توسط مهاجمان صهيونيست و غربي ، پرچم مقاومت برافراشتند. به دنبال گلوله باران مناطق مسلمان نشين لبنان توسط ناوگان آمريکايي حاضر در آب هاي ساحلي لبنان که به شهادت صدها غير نظامي منجر شد ، عزم شيعيان براي گرفتن انتقام هم وطنانشان و نشان دادن ضرب شستي فراموش نشدني به اشغالگران جزم گرديد.
ساعت شش و بيست دقيقه بامداد روز 23 اکتبر سال 1983 ميلادي (اول آبان ماه سال 1362 شمسي) ساختمان محل استقرار تفنگداران دريايي آمريکا ( موسوم به نيروهاي «مارينز») با صداي انفجار مهيبي به تلي از خاک و آهن تبديل شد. به فاصله چند دقيقه ، ساختمان محل استقرار چتربازان فرانسوي نيز به سرنوشتي مشابه دچار شد. چندين روز طول کشيد تا تلفات دقيق اشغالگران معلوم شود : 241 تفنگدار دريايي آمريکايي و 58 چترباز فرانسوي. چند ساعت بعد ، يک سازمان شيعه لبناني ، موسوم به «جهاد اسلامي» مسوليت اين دو عمليات را بر عهده گرفتو مجريان آن را دو جوان 20 و 21 ساله اعلام نمود.. هويت مجريان اين دو عمليات تا کنون مشخص نشده است اما رکوردي که آنان در مبارزات ضداشغالگري به ثبت رساندند هنوز دست نخورده باقي مانده است ؛ دو نفر در برابر 299 نفر.