به گزارش خبرنگار جنگ نرم مشرق، گاردين مي نويسد : جنگ تبليغاتي در افغانستان وارد مرحله جديدي شده است.منتقدان مي گويند که آمريکا براي توجيه اشغال افغانستان، از يک دختر افغان که توسط طالبان (؟) بيني و گوش هايش بريده شده سوء استفاده کرده است. اما آيا ما واقعا مي توانيم سرنوشت زناني مانند بي بي عايشه را تغيير دهيم؟
گاردين اينگونه افشا مي کند که: بهره برداري از خشونت طالبان عليه زنان، يک استراتژي سياسي نظامي است. شايد باور اين امر براي شما سخت باشد که زنان افغان امنيت و آزادي را بدون حضور نيروهاي ناتو و در سايه ي سنت هاي خود بهتر احساس مي کنند. بسياري از زنان افغان هنوز هم ممکن است امنيتشان را در سنت ببينيد.
گاردين مي نويسد : بر روي جلد مجله تايم به تاريخ آگوست 2010 ، تصوير بي بي عايشه با ترکيب چهره جديدش ، که بيني و گوش او توسط شوهر طالباني اش بريده شده، منتشر شده است. و در کنار آن نوشته شده اگر ما افغانستان را ترک کنيم چه اتفاقي خواهد افتاد. (بدون علامت سوال، زيرا تصويرعايشه جواب آن است) و مردم همان برداشتي را از عکس عايشه کردند که آنها مي خواستند برداشت شود.

گاردين ابتدا اين موضوع را مشخص مي کند که در زمان اوج سرکوب افغانستان توسط شوروي در سال 1985 ، مجله آمريکايي نشنال ژئوگرافي، تصوير دختر افغاني زيبايي با موهاي قهوه اي و چشمان سبز را روي جلد خود قرار داده بود، با اين هدف که مردم افغانستان در آرامش و رفاه و آزادي کامل بوده اند و حالا در چنگال نيرو هاي نظامي شوروي اسيرند. آن روز آمريکا از اينکه نيروهاي روس، افغانستان را اشغال کرده اند ناراضي بود. اما حالا که افغانستان تحت اشغال نيرو هاي نظامي خود آمريکاست، با انتشار تصويري دردناک از جنايات طالبان، حضور نظاميان خود را در افغانستان توجيه مي کند و مي گويد: اگر ما افغانستان را ترک کنيم، چه رخ خواهد داد.
آنچه که از قلم گاردين افتاده، اين است که اين اتفاق اساسا توسط طالبان رخ نداده است. اگر چه همه ادعا مي کنند شوهر عايشه به دستور نيروهاي طالبان، بيني و گوش هاي او را بريده است؛ اما به گزارش بي بي سي، سرپرست کميسيون حقوق بشر مستقل افغانستان در ارزگان گفت گزارش هايي که حاکي از تاييد حمله به عايشه توسط طالبان بود درست نبوده است.

عبدالغفار به بي بي سي گفت: "بعد از يک سال تحقيق، دريافته ايم که برخلاف آنچه نيويورک تايمز گزارش داده بود طالبان عامل اين ماجرا نبوده اند. اين يک مورد خشونت خانوادگي بود، نه کار طالبان." قبلا گزارش شده بود که حکم بريدن گوش و بيني عايشه توسط يک دادگاه طالبان صادر شده و توسط شوهرش اجرا شده بود. پدرشوهر عايشه مي گويد : " پدر عايشه مرا متهم مي کند. او پيشنهاد کرده بود که عايشه را بکشم چون با فرار از خانه باعث سرافکندگي او شده بود." پس اين کار طالبان نيست و يک جنايت شخصي و خانوادگي است. آمريکا طالبان را مسئول اين جنايت مي داند تا با گرفتن ژست دفاع از انسانيت و مبارزه با طالبان دليلي براي حضور خود در افغانستان بتراشد. به هرحال آمريکا براي خود حق دخالت بشر دوستانه قايل است. ضمن اينکه نيروهاي طالبان اين روزها توسط نيروهاي انگليسي و آمريکايي در ايالت هلمند آموزش هاي نظامي ويژه مي بينند. طبق يک دکترين امنيتي آمريکا "اگر بربرها وجود ندارند آنها را بوجود بياوريد." ، وجود طالبان يعني وجود آمريکا!
گاردين ادامه مي دهد که يکي از اساتيد دانشگاه کمبريج به آنها توصيه کرده: "برداشت شما درمورد توجيه اشغال از مجله تايم، بدبينانه است. خشونت عليه زنان غير قابل قبول است ،". اما ما همچنان بايد با اصرار ادامه دهيم و پيچيدگي هاي جنگ ، اشغال و واقعيت هاي افغانستان را با داستان ها و خواب هاي پريشان مجله تايم تقليل ندهيم."
عايشه بعدها به مرکز سوختگي گراسمن در کاليفرنيا براي جراحي فرستاده مي شود و اکنون در نيويورک اقامت دارد.

گاردين اين موضوع را اينگونه تحليل مي کند که : در مورد تمرکز بر روي عايشه يک اشتباه اتفاق افتاده است. مردم بايد بدانند او تنها زني است که در آمريکا درمان شده است. آيا واقعا او نشان دهنده آن دسته از زنان افغاني است که در حال حاضر کشته شده اند، و يا در معرض حمله و يا روبرو شدن با نيروهاي ناتو و يا نظاميان آمريکا قرار دارند؟"
بخش فارسيBBC ضمن بررسي ماجراي اين دختر افغاني عايشه مدعي شد: "خشونت عليه زنان در افغانستان يکي از مشکلات جدي اجتماعي در اين کشور است. گزارشهاي سالانه سازمان ملل متحد نشان مي دهد که هنوز زنان زيادي در اين کشور قرباني خشونت مي شوند."
اما گاردين ضمن تکذيب ادعاهاي BBC مي افزايد: "بر خلاف آنچه که به نظر افراد در کشورهاي پيشرفته مي رسد، پيشرفت هاي زيادي براي زنان در افغانستان رخ داده است ، ". حضور زنان در جامعه افغانستان بسيار پر رنگ است. امروز بيش از 25% نمايندگان مجلس افغانستان زن هستند. اين حضور در مجلس به عنوان قوه ي تصميم گيري، آنقدر جدي است که امروزه بسياري از کشور هاي غربي از جمله انگليس از آن بي بهره است.

پروژه برندسازي (branding) همواره به عنوان يک استراتژي موفق و کارامد براي غرب عمل کرده است. ندا آقا سلطان و سکينه آشتياني از جمله کساني هستند که توسط غرب در ايران قرباني اين استراتژي شده اند.