به گزارش خبرنگار ورزشي مشرق، موي تاي که گونه اي از ورزش هاي رزمي شرق آسيا است، ريشه در کشور تايلند دارد. اين رشته، نوعي مبارزه آزاد به شمار مي رود که به دليل خشونت بي حد و اندازه آن، در سال هاي اخير تلاش شده تا قوانيني محدود کننده درباره آن وضع شود. البته مقرراتي درباره بوکس غربي هم به آن افزوده شده است. اکنون، اين ورزش در برخي کشورهاي جنوب شرق آسيا متداول است که با نوعي شرط بندي هم همراهي دارد. مشابه همين را مي توان در کشتي کج در غرب ديد که صرفا يک ورزش به شمار نمي رود؛ بلکه شبکه اي مافيايي در اطراف آن حضور دارند.
در ايران نيز مدتي است اين رشته که پيش از اين زير مجموعه فدراسيون ورزش هاي رزمي بود، مورد توجه قرار گرفته و حتي ارتقا يافته است که دليل يا دلايل آن جاي تامل و بررسي دارد.

• محافظ آقاي خاص رئيس مي شود
اکنون موي تاي زير مجموعه فدراسيون انجمن هاي ورزشي است. حتي شايعاتي مبني بر استقلال يافتن آن در آينده نه چندان دور و تبديل آن به فدراسيون شنيده مي شد که بسيار تعجب برانگيز است. دليل اين شگفتي هم در جمعيت کم موي تاي در سطح کشور است. در حقيقت، اين ورزش علاقه مندان و پيگيران چنداني در سطح ملي ندارد که چنين الزامي براي آن وجود داشته باشد. از سوي ديگر، خشونت موجود در آن که معمولا در سطح جامعه مي تواند تبعات اجتماعي نامطلوبي داشته باشد؛ موضوعي که موجب مي شود تا معمولا افراد تحصيل کرده و فرهنگي از اينگونه فعاليت ها دوري کنند. البته اين انتقاد به ورزش هاي رزمي کنترل شده تري که اکنون در سطح ملي فعال هستند و فدراسيون هم دارند، وجود دارد. البته اين رشته، از مدال آوري المپيکي و جهاني طراز اول هم محروم است که نشان از بي توجهي جهاني به آن دارد.

 اما چگونه شد اين رشته با اين شرايط، اينگونه مورد توجه قرار گرفت و حتي در مسابقات بين المللي آن که چندي پيش در جزيره کيش برگزار شد، اسفنديار رحيم مشايي (مسئول دفتر رئيس جمهوري اسلامي) و علي سعيدلو (رئيس سازمان منحله تربيت بدني) حضور داشتند؟
ريشه اين اتفاقات را مي توان در رئيس اين مجموعه . روابط او دانست؛ جواد نصيري. وي پيش از اين محافظ مشايي بوده که همين مي تواند شاه کليد توجه روز افزون مسئولين دستگاه ورزش به اين رشته خشن باشد. نصيري که شخصي تنومند به شمار مي رود، به يک باره توانست زمينه ساز چنين توجهي شود؛ در شرايطي که اين ورزش نه مدال قابل توجهي دارد و نه عقبه قابل دفاعي.

• ريشه هاي موي تاي در بوديسم
موي تاي که فاقد مدال الپيک و مدال معتبر جهاني است، در زمره ورزش هاي پرخطر و خشن به شمار مي رود که يک جستجوي اينترنتي ساده، ابعاد آن را مشخص مي کند و نيازي به توضيح چنداني نيست. از سويي، در کشورهاي جنوب شرق آسيا، اين ورزش با شرط بندي نيز عجين شده است. همين هم باعث شده تا در سال هاي مختلف، اين رشته با استقبال چنداني از سوي مردم مواجه نشود.
نکته ديگري که در موي تاي و ساير ورزش هاي رزمي مستتر است، مباني آن است. براساس معرفي که از اين رشته در سايت هاي اينترنتي داخلي و خارجي شده، ريشه موي تاي در فرامين بودا وجود دارد. در آئين Ram Muag که موي تاي کاران تايلندي به آن توجه ويژه اي دارند و آموزه هاي آن را وارد اين رشته کرده اند، قرباني براي خدايان، دوست داشتن ديگران، شاه و وطن، و ... را محترم مي دانند. در حقيقت، اينگونه ورزش ها ريشه در آموزه هايي الحادي دارند که در بستر زماني، مي تواند آثار مخرب بر باورهاي جوانان و نوجوانان داشته باشد که در دستگاه تربيت بدني به اين موضوع توجهي نشده که به آن هم در آينده خواهيم پرداخت

.