از رسول خدا(ص) است که؛

۱- اتق دعوهًْ المظلوم فإنما یسال الله حقه و ان‌الله لن یضیع لذی حق حقه.

- از نفرین مظلوم بپرهیز؛ زیرا وی به دعا حق خویش را از خدا می‌خواهد و خدا حق را از حق‌دار دریغ نمی‌دارد.

۲- مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّهًُْ اَلبَتَّةَ.

- هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.

۳- احب الاعمال الی الله الصلاهًْ لوقت‌ها ثم بر الوالدین ثم الجهاد فی سبیل‌الله.

- بهترین کارها در نزد خدا نماز به وقت است، آن‌گاه نیکی به پدر و مادر، آنگاه جنگ در راه خدا.

۴- لا تُحَقِّرَنَّ أحَدا مِنَ المُسلِمینَ، فَإِنَّ صَغیرَهُم عِندَ‌اللهِ کبیرٌ.

- هرگز هیچ یک از مسلمانان را کوچک مشمار؛ زیرا کوچک آنان نیز، در نزد خداوند، بزرگ است.

از حضرت امام حسن علیه‌السلام است؛

۱- مَن قَرَأ القرآنَ کانَت لَهُ دعوهًٌْ مُجابهًٌْ إمّا مُعَجَّلَهًًْ و إمّا مُؤَجَّلهًًْ.

- کسی که قرآن بخواند، یک دعای مستجاب شده دارد، دیر مستجاب شود، یا زود.

۲- صاحِبِ النّاسَ مِثلَ ما تُحِبُّ أن یُصاحِبوکَ بهِ.

- با مردم آن‌گونه رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند.

۳- ما تَشاوَرَ قَومٌ إلاّ هُدُوا إلی رُشدِهِ.

- هیچ قومی با یکدیگر مشورت نکردند مگر آن که به راه پیشرفت خود رهنمون شدند.

و از امام رضا علیه‌السلام است؛

۱- مَن جَلَسَ مَجلِسا یُحیی فیهِ أمرُنا، لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوُبُ.

- هر که در مجلسی بنشیند که در آن یاد ما (اهل بیت) زنده می‌شود، قلبش، در روزی که قلب‌ها می‌میرند، نمی‌میرد.

۲- مَن سَألَ الله التَّوفیقَ و لَم یَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِهِ.

- هر کس از خدا توفیق بخواهد و تلاش نکند، خود را مسخره کرده است.

۳- مَن تَبَسَّمَ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ کتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَهًًْ؛ ومَن کتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَهًًْ لم یعَذِّبهُ.

- هر کس به روی برادر مؤمنش لبخند بزند، خداوند، برایش یک ثواب می‌نویسد و کسی که خدا برایش ثوابی بنویسد، عذابش نمی‌کند.