به گزارش مشرق، کمیل خجسته، فعال رسانه در کانال تلگرامی خود نوشت:

جوان‌ها باید در مقابلش بایستند

اول اینکه عدالت با دست آلوده به دست نمی‌آید. هر متهمی حقوقی دارد. هر شهروندی حریم خصوصی دارد. در افشاگری‌های توییتری این چند وقت نه حقوق متهم رعایت شد؛ نه حریم خصوصی شهروند حفظ شد.

این سبک افشاگری، خودش ضد عدالت است. با درفش بی‌عدالتی نمی‌شود پرچم عدالت را بالا آورد.

البته از طرف دیگر اینکه مسئولین و فرزندانشان باید مراقب باشند چرا که هم آن‌ها امانت‌دار بیت‌المال هستند و هم جامعه به آن‌ها توجه ویژه‌ای دارد.

الگوی ما علی(ع) است که در دادگاه عدل به قاضی گفت که باید رفتارت بین من و شاکی یکسان باشد و به حاکم دستور داد چون ضعیفان جامعه زندگی کند.

اما منظور یادداشت این موضوع نیست.بلکه توجه به نکته سومی است و آن اینکه این چه رفتار تکرارپذیری است که سر بزنگاه‌ها پیدایش می‌شود؟! مثلا در ایامی که معاون اول قوه قضاییه استعفا داده تا جریان رسیدگی به پرونده فرزندش تحت تاثیر قرار نگیرد؛ افشاگری علیه آقای صدیقی صورت می‌گیرد. آن اولی چه فرصت مهم تبلیغاتی برای کشور ایجاد می‌کرد که ای مردم! ببینید که حاکمیت چگونه در مبارزه با فساد جدی است ولی آن دومی چه پتکی بر اعتماد مردم به نظام زد؟! یا چند وقت پیشتر نزدیک ۲۲بهمن، یک فایل صوتی منتشر شد و چنان لجن علیه سپاه و حاجی شهید بغداد پرت کردند که رهبری از خودش هزینه داد و علیه آن واکنش نشان داد که «به سپاه تهمت بزنند، لجن پراکنی کنند و در ضمن به شهید بزرگواری مثل شهید سلیمانی.»

در ادامه همین صحبت است که رهبری بیان می‌کنند «دشمن دو راه را پیش گرفته، یکی فشار اقتصادی، یکی هم لجن‌پراکنی رسانه‌ای تا مردم را از نظام جدا کند».

فرمول افشاگرها رو شده است. غالبا از اکانت توییتری یا کانال نیمه محرمانه‌ای شروع، از بی‌بی‌سی، اینترنشنال سر در می‌آورد؛ شب در برنامه‌های ماهواره‌ای به آن پرداخته می‌شود و در این هجوم بزرگ، ناگهان سپهر منفعل رسانه‌ای کشور دستور کارش بحث روی آن قرار می‌گیرد و به همه گروه‌ها و کانال‌های مردمی و خانوادگی بحث سرایت می‌کند و تا فردایی که پیشگاه حقیقت شود پدید؛ آن اتهام، بدون دفاع وکیل مدافعی بر ذهن بی‌دفاع افکار عمومی می‌نشیند.

اینجوریست که احساس تبعیض و فساد تا مغز استخوان جامعه فرو می‌رود و او را می‌شکند. جامعه‌ای که می‌توانست به خود ببالد برای دادگاه فرزند معاون قوه، حالا در پیله این رفته که «این هم از آخوندشون!» یا جامعه‌ی خوشحال از ۲۲بهمن، زیر فشار فایل صوتی افشاگری علیه سپاه می‌رود.

این حالت را چه کسی دوست دارد؟ نفیو معمار تحریم‌های امریکایی علیه ایران می‌گوید «به‌وجود آمدن احساس تبعیض در جامعه تحریمی یک هدف است تا احساس اجتماعی تحریم‌شدگی شکل بگیرد.» و «انتشار رسانه‌ای گزارش فساد از درون حاکمیت نشانه‌ای است که کشور هدف تحریم، زیر فشار قرار گرفته است.» چرا امریکایی‌ها به این فشار نیاز دارند؟ او در کتاب هنر تحریم‌هایش می‌نویسد تا «درد و فشار روی آن، آستانه مقاومت جامعه را بشکند.»

شواهد نشان می‌دهد این وضعیت از دو حال خارج نیست. باد که سند یا سندنما را به در حیاط خانه یا رستوران افشاگرها نمی‌اندازد. این استنادها چگونه به دستشان می‌رسد؟روشن است که کشور با یک صحنه امنیتی‌رسانه‌ای روبرو شده که یا مکمل پازل امریکایی‌ها یا خودش جزئی از پازل تشدید فشار آنهاست.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.