به گزارش مشرق، «کمیل خجسته» در واکنش به نوشته اخیر «سعید شریعتی» با عنوان «مضمونی برای انتخابات یازدهم» که در آن با اشاره به سخنان روز چهارشنبه «روحانی» در دانشگاه تهران، ضمن ارائه فهرستی از بلاتکلیفی‌های ۴۰ ساله، طرح خروج از این بلاتکلیفی‌ها را مضمونی برای انتخابات دوره یازدهم مجلس جهت کسب رای توسط اصلاح‌طلبان می‌شمارد، نوشت: 

بیشتر بخوانید:

دفاع از انقلاب آسان شده است

شما انتخاب کنید: سازش یا مقاومت؟ مرگ یا زندگی را؟

به همین وضوح و روشنی، چشم در چشم می اندازند از خاطرات زشتشان با افتخار می‌گویند و اعلام می‌کنند که برای قدرت حاضر هستند هر کاری بکنند آنچنان که رقیب را چنان منکوب و تخریب کنند که به قولشان حریف "منزوی" شود. 

آنقدر راحت برای رسیدن به قدرت به هر وسیله ای رهنمود ارائه می‌دهند که روی ماکیاول سفید می‌شود.

جالبست که اینان هر چه می‌خواهند و در هر کجا که می‌خواهند می‌نویسند و هر چه می‌خواهند می‌گویند و از این محفل به آن محفل می‌روند و از این دانشگاه به آن کلاس و بعد چشم در چشمت از سانسور حرف می‌زنند.

جالبست که اتفاقات ناگوار و سطح ناکارآمدی در شورای شهر و شهرداری های بدون نظارت استصوابی هر روز مردم را بیشتر ناراحت می‌کند و اینان به آن حمله می‌کنند.  هشت سال اینان، تک گزینه با شعار تعامل با دنیا هر دری را که خواستند زدند. ماه ها کشور را علاف غرب کردند(که بعدا معلوم شد منظورشان از تعامل با دنیا چند کشور محدود بود) با هر که خواستند گفتگو کردند و نتیجه اش آن شد که آقای ظریف از پایان صبر راهبردی ایران خبر داد.

اینان تولید ملی و خودکفایی را به همین سادگی و با اعتماد به نفس به سخره می‌گیرند که کسانی هستند که در سالهای قاجاری همین تزها را برای نفت دادند که این مایع بدبوی عفن را به ما چه کار؟! بدهیمش به غرب و الباقی ماجرا...

آقایان و خانمهای محترم، اینان غربگراها هستند. آنقدر به سلامت صندوق های رای اطمینان دارند که از حالا فعالیت انتخاباتی خود را برایش آغاز کرده اند اما به وقتش هم به آن صندوق امانت دار حمله می‌کنند.

نگاه اینان به مردم، به رای مردم، تخصص اینان برای دوقطبی سازی های امتحان پس داده و شکاف سازی اینان بین صف ملت برای رسیدن به قدرت را مرور کنید.

بعد از این همه تجربیات مهم هشت سال اخیر بازهم درشان بر روی همان پاشنه می‌چرخد. بلاتکلیفی خودشان در مقابل غرب را به پای ملت می‌گذارند.

اینان غربگراها هستند.

پی نوشت: آن چیزی که بین عمودها و ستونهای تا کربلا وادارم کرد این ها را بنویسم متن نبود، مضمون متن بود که به ملت ایران اینقدر تحقیرآمیز نگاه می‌کند.

عمود ۱۱۸۰