در کنار فقر فنی مسابقات فوتبال ایران و سخت‌افزار ضعیف از جمله زمین‌های چمن بی کیفیت، نبود برنامه ریزی دقیق و مشخص، مشکلات مربوط به بلیت‌فروشی و رفت و آمد هوداران به ورزشگاه‌ها، مسابقات با حواشی و اتفاقات ناخوشایندی همراه است که کام هوادار را تلخ می‌کند.
بازی‌های لیگ برتر فوتبال ایران در نبود متن، همواره به حاشیه می‌رود و اگر پای بازی بزرگی هم در میان باشد، از مربی تا بازیکن و تماشاگری که هنوز اصول درست هواداری را یاد نگرفته، اسباب ایجاد حواشی گوناگون از جمله توهین، درگیری و ارائه تصاویر نه چندان جذاب را فراهم می‌کنند.
در نبود سازوکار مناسب برای ترویج فرهنگ درست در میان عوامل فوتبال، نهادهای قانون‌گذار با توبیخ، جریمه و اقدامات به موقع - که مشابه آن را چند سال قبل در ترویج فرهنگ بستن کمربند ایمنی توسط رانندگان وسایل نقلیه عمومی با افزایش جرایم رانندگی شاهد بودیم - نقش موثر و کلیدی را اجرا می‌کنند.
با این حال نهادهای قانون‌گذار در فدراسیون فوتبال از شروع فصل جاری همواره تحت تاثیر عوامل متعدد درونی و بیرونی، به اعمال قانون پرداختند که صد البته تاثیر لازم را نداشته و روز به روز موجب افزایش بی‌اخلاقی در فوتبال ایران شده است.
از ابتدای فصل جاری، کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با استناد به آیین نامه جدید این کمیته که موجب افزایش دایره وظایف و اختیارات بیشتر مسئولان حقوقی این کمیته شده، حلقه فشار روی متخلفان و عاملان حواشی در مسابقات را تنگ‌تر کرد تا با جریمه، توبیخ و حتی ارعاب، از اتفاقات ناخوشایند در فوتبال ایران جلوگیری کند.
بیشتر بخوانید:
پیامد شعارهای هنجارشکن سکوهای تبریز
در چند هفته ابتدایی لیگ برتر، اطلاعیه‌ها و آرای موقت صادر شده از سوی کمیته انضباطی در موارد گوناگونی از جمله مصاحبه علیه داوران، توپ لیگ برتر و حتی مسئولان فدراسیون صادر شد و حتی با زیاده‌روی‌های خاص، با اعتراض جامعه فوتبال مواجه نشد و این اقدامات را موجب پی‌ریزی درست برای اعمال قانون قلمداد کردند.
ایراد کار این کمیته، اعمال سلیقه‌ای قانون به نفع و علیه برخی از تیم‌ها بوده که تاکنون ادامه داشته و صدای اهالی فوتبال را در آورده است.
به عنوان مثال، سکوت کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال بعد از اظهارات امیر قلعه نویی و انداختن توپ به زمین کمیته اخلاق و دعوت سرمربی سپاهان به کمیته اخلاق بعد از گذشت یک هفته برای ارائه توضیحات، از جمله تناقض‌های آشکار در اعمال سلیقه‌ای قانون است.
در سوی دیگر، توهین، فحاشی و تخطی برخی از مربیان، بازیکنان و هواداران در دو دیدار هفته اخیر در تبریز (تراکتور و استقلال) و تهران (پرسپولیس و ماشین سازی) و سکوت مجدد کمیته انضباطی بر خلاف سنوات گذشته از جمله بعد از بازی استقلال و پرسپولیس، از مصادیق بارز اعمال قوانین به طور سلیقه‌ای است.
متاسفانه پیگیری این قبیل مسائل از مسئولان و مدیران این دو کمیته در اکثر موارد با پاسخ‌های مشابه مبنی بر اینکه در "شرایط مناسبی نیستم"، "در جلسه هستم" یا "صدایم گرفته" همراه است و هیچ پاسخ روشنی برای سوالات و شبهات بی‌شمار در این موارد وجود ندارد.
کمیته انضباطی با تعلل در اعمال قانون به طور تمام و کمال و چشم پوشی از برخی دانه درشت‌ها، زمینه‌ساز برخی قانون‌گریزی‌ها شده است که با گذشت زمان، محدوده آن افزایش خواهد یافت و کنترل کردن امور و حواشی لیگ برتر دشوار می‌شود.
افزایش شائبه نبود اختیارات کامل در دو کمیته مذکور که وظیفه پر رنگی در کنترل بی‌اخلاقی و بی‌انضباطی در فوتبال ایران دارند، نه تنها مسئولان این دو کمیته را با عدم صلاحیت مواجه می‌کند بلکه باعث زیر سوال رفتن استقلال این دو کمیته حقوقی و قضایی و مجموعه فدراسیون فوتبال می‌شود.