به گزارش مشرق، حضور هشت ساله کی‌روش، خیال فدراسیون را برای پروژه دشوار انتخاب سرمربی تیم ملی راحت کرده بود، ولی تاج برای دومین بار در سال جاری مجبور شده این مسیر پر پیچ و خم را طی کند.مذاکره با مربیان اروپایی و جزئیات حقوقی قراردادهای چند میلیونی با آنها که کاملاً حرفه‌ای هستند، پیچیدگی‌های زیادی دارد و این کار فدراسیون را خیلی دشوار می‌کند، ولی انتظار می‌رود که اشتباهات قبلی تکرار نشود و مدیران در این مذاکرات پخته‌تر از قبل باشند.
فدراسیون بعد از پایان دوره کی‌روش و پس از توافق با ویلموتس مدعی شد که نقاط ضعف قراردادهای قبلی برطرف شده و قرارداد محکمی بسته که به نفع تیم ملی و فوتبال ایران است، ولی گذشت زمان نشان داد که فدراسیون در بخش حقوقی همچنان ناتوان است و مربی بلژیکی به راحتی توانست قرارداد را دور بزند و از خانه‌اش در بروکسل خط و نشان بکشد. در دوره مربیگری کی‌روش، فدراسیون در واکنش به اعتراضات این مربی معمولاً سکوت می‌کرد. ضعف فدراسیون در آن روزها بیشتر از آنجا می‌آمد که نمی‌توانست به تعهداتش درباره پرداخت حقوق و پاداش‌ها و البته تأمین امکانات برای تیم ملی عمل کند و افکار عمومی هم معمولاً حق را به مربی پرتغالی می‌داد. موضع فدراسیون در برابر بیانیه‌های کی‌روش هم سکوت بود، چرا که از نظر حقوقی نمی‌توانست جلوی مصاحبه‌های او را بگیرد.
این همان چیزی بود که ظاهراً فدراسیون در قرارداد ویلموتس لحاظ کرده و او اجازه مصاحبه علیه مدیران و فوتبال ایران را ندارد، در عوض میتواند در بلژیک باشد و تنها چند روز مانده به بازی حساس با عراق به تهران بیاید. اگر پیش از این بازی با عراق ویلموتس بهانه بدقولی در پرداخت حقوقش را داشت، پس از بازی و با وجود دریافت مطالباتش هم حاضر نشد به تهران بیاید و مشخص نیست در صورت رعایت نکردن تعهدات در قرارداد فیمابین چه جریمه‌ای برای مربی بلژیکی در نظر گرفته شده است.
بیشتر بخوانید:
کمیته فنی فدراسیون فوتبال یا کمیته سکوت؟
ویلموتس نه مثل کی‌روش نتیجه گرفته که در موضع قدرت باشد نه حقوق ماه‌های آینده‌اش عقب افتاده که به دلیل آن بخواهد به تهران نیاید، ولی همچنان این فدراسیون است که در موضع ضعف قرار دارد و نمی‌تواند در قامت یک کارفرمای سختگیر عمل کند.
درباره برانکو که گفته می‌شود گزینه بعدی فدراسیون است هم اوضاع به همین منوال است. فدراسیون اگر به این نتیجه رسیده که با ویلموتس قطع همکاری کند، میتواند گزینه‌های مختلفی را در نظر بگیرد، ولی طوری رفتار کرده که انگار برانکو اولین و آخرین گزینه است و در هر شرایطی باید تیم ملی را به او بسپارد.
این وضعیت به مربی کروات فرصت داده که شروط مختلفی را برای پذیرش این پیشنهاد مطرح کند. او اول از همه خواسته که دستمزد عقب‌افتاده و مالیاتش از دوره پرسپولیس که بیش از یک و نیم میلیون یورو است، پرداخت شود. در مرحله دوم او پیشنهاد قرارداد شش ماهه را رد کرده و خواهان قرارداد سه ساله است. شناخت او از فوتبال ایران که قرار است به کمک تیم ملی بیاید اثرش را بیشتر در چانه‌زنی‌ها نشان داده و با استفاده از موضع ضعف فدراسیون می‌خواهد از تاج امتیازات زیادی بگیرد.
با در نظر گرفتن تجربه‌ای که با این مربیان داشته‌ایم، باید از فدراسیون پرسید که چرا در مواجهه با مربیان همیشه در موضع ضعف است؟ چرا همیشه در موارد حقوقی ناشیانه عمل می‌کند و نمی‌تواند از حقوق فوتبال ایران دفاع کند؟