به گزارش مشرق، رضا ایرانمنش بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در خصوص نقش هنرمندان در مطالبه‌گری اجتماعی و رساندن حرف مردم به گوش مسئولان اظهار داشت: اول باید پیگیر این باشیم که هنرمند درکشور ما چه جایگاهی دارد؛ ما هنوز بعد از 40 سال نتوانستیم یک سازوکار درست در جهت کرامت هنرمندان ایجاد کنیم، این که هنرمندان ما مانند مشاغل و صنوف دیگر امنیت شغلی داشته باشند.
بیشتر بخوانید
سلبریتی‌ها در دنیا تا ۶۰ درصد درآمدشان را مالیات می‌دهند +جدول
چه بلایی بر سر سلبریتی‌هایی فراری از مالیات در کشورهای غربی می‌آید؟
وی افزود: درست است که فارغ التحصیلان زیادی داریم که بیکار هستند، اما نکته‌ای که وجود دارد این است افرادی که هنر می خوانند از همان ابتدا می دانند که بعد از دانشگاه بیکار هستند و هیچ کاری برایشان وجود ندارد، در صورتی که همه با امید و آروز به دانشگاه رفتیم و همین نظام و کشور برای ما هزینه کرده است تا درس بخوانیم و به درد فردای این کشور بخوریم، اما می بینم که هیچ اتفاقی نیفتاده است و همه بیکار هستیم. مدرک دانشگاهی ما به هیچ دردی نخورده است و هیچ کجا به کارمان نیامده است.
اختلاسگر یا سرمایه‌دار به نویسنده زنگ میزند و سفارش فیلم می‌دهد
این بازیگر پیشکسوت اظهار داشت: در ابتدای امر جایگاه درست و مشخصی را هنوز برای هنرمندان تعیین نکرده ایم. انحصاری کردن سینما و تلویزیون، آسیبی بود که دولت به هنرمندان زد؛ دولت این گونه خیال خودش را راحت کرده است؛ قبلا هر ارگانی وظایف و مسئولتیه ای مشخص شده‌ای داشت و هر کدام برای تولید آثار تلاش می‌کردند و هنرمندان نیز مشغول به کار می شدند، اما به یکباره سینما را خصوصی سازی کردند و سکان به دست افرادی افتاد که هنری نبودند و نیستند.
انحصاری کردن سینما و تلویزیون، آسیب دولت به هنرمندان بود
وی در ادامه عنوان کرد: به نویسنده پول می دهند و می گویند در مورد فلان چیز بنویسد، این گونه است که نویسنده خلاق ما می نشیند و یک مشت اراجیف می نویسد. یک نفر کارخانه دار، میدان دار، سرمایه دار یا اختلاسگر است و پای ماهواره نشسته است و سریال های ترکیه‌ای را با خانواده اش می‌بیند، فردا به نویسنده زنگ میزند و می گوید مثل فلان سریال ماهواره ای بنویسد؛ وقتی که هنرمند پشتوانه ای ندارد مجبور است برای امرار معاش و در صحنه ماندن آن پیشنهاد را بپذیرد.
رضا ایرانمنش در پایان گفت: هر فیلمی را که می بینیم، بازیگران و عواملش تکراری است، به تعداد انگشتان دست بازیگر داریم که کار می کنند و از این فیلم به آن فیلم می روند؛ قصه ها هم که هیچ سر و تهی ندارد، ذائقه مردم را به حدی پایین آورده اند که جای تاسف دارند.