به گزارش مشرق، چند ماه بیشتر از تهاجم سراسری دشمن بعثی نگذشته و دشمن بعثی در حال تاختن است. شهر هویزه هدف بعدی ارتش عراق برای اشغال است. آن‌ها از منسجم نبودن و ناهماهنگی نیروهای نظامی استفاده می‌کنند و پیش می‌روند. در این میان دانشجویان خط امام با هدایت شهید حسین علم‌الهدی وارد میدان می‌شوند و به دنبال مقابله با دشمنان هستند. ۱۶ دی ۱۳۵۹ با حماسه‌سازی این دانشجویان به یک نقطه عطف در تاریخ دفاع مقدس تبدیل شد. مظلومیت نیروهای ایرانی را همه به چشم دیدند و با سنگدلی و شقاوت نیروهای بعثی مواجه شدند.
شهر هویزه در جنوب غربی شهر سوسنگرد قرار دارد و دشمن در نقشه‌هایش چنین برنامه ریزی کرده بود که با اشغال سوسنگرد، هویزه نیز سقوط خواهد کرد. در چنین وضعیتی بنی‌صدر دستور تخلیه شهر هویزه را صادر کرد و گفت که نیروها در سوسنگرد مستقر شوند. این دستور بنی‌صدر، با مخالفت جدی شهید سید محمدحسین علم‌الهدی و دیگر برادران مواجه شد. بعد از آنکه علم‌الهدی با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تماس گرفت، دستور بنی‌صدر لغو شد و برادران پاسدار در هویزه باقی ماندند.
یک هفته پس از این تصمیم، قرار شد که عملیاتی از محور هویزه و سوسنگرد انجام بگیرد. نیروهای سپاه و ارتش در یک تصمیم مهم و سرنوشت‌ساز تصمیم به انجام عملیاتی مشترک گرفته بودند. بنی‌صدر در اقدامی تفرقه‌افکنانه بار دیگر فرمانی جهت جدایی نیروها سرداد و اعلام کرد که ارتش باید از سپاه جدا باشد و نیروهای سپاهی نباید در این عملیات شرکت کنند.
از آنجا که رزمندگان ارتش و سپاه برای انجام این عملیات متفق‌القول بودند و می‌خواستند در کنار هم جلوی دشمن را بگیرند، طرح عملیات ریخته شد. این مسئله با تلاش برادر علم‌الهدی و تماس‌های مکرر ایشان با مسئولان در تهران، حل شد و قرار شد که سپاه به عنوان پیاده ارتش در عملیات شرکت کند.
۱۵ دی ۱۳۵۹، روز انجام عملیات بود. برای این عملیات دو تیپ از لشکر ۱۶ زرهی قزوین و یک تیپ از لشکر ۹۲ زرهی اهواز در نظر گرفته شده بود که دو گردان از نیروهای سپاه و عده‌ای هم از نیروهای جنگ‌های نامنظم شهید چمران نیروهای ارتش را یاری می‌کردند. عملیات در نخستین روز با موفقیت پیش رفت و قرار شد ادامه عملیات و دست یافتن به اهداف بعدی عملیات در روز دوم عملیات انجام بگیرد.
اما ۱۶ دی همه چیز طبق برنامه پیش نرفت. نیروهای سپاه در جلوی تانک‌های ارتش مستقر شدند و منتظر دریافت رمز حمله بودند که رفت و آمد تانک‌های دشمن زیاد شد و پس از آن، هواپیماهای دشمن جهت بمباران ظاهر شدند. رزمندگان زیر آتش توپخانه و کاتیوشا و خمپاره قرار گرفته بودند و در شرایط خیلی سختی قرار داشتند. لشکر ۹ مکانیزه ارتش عراق دست به عملیات زده بود و، چون نیروهای خودی انتظار این حمله را نداشتند، فرماندهی دستور عقب‌نشینی به طول ۵۰۰ متر را به صورت تاکتیکی صادر کرد. این دستور باعث شد که تانک‌ها عقب‌نشینی کنند و عراقی‌ها با این تصور که رزمندگان ایرانی شکست خورده و فرار کرده‌اند، وارد منطقه شدند. به دنبال این ضد حمله سنگین بیش از ۱۰۰ نفر از رزمندگانی که در منطقه حضور داشتند به سختی با دشمن درگیر شدند. حسین علم‌الهدی به همراه جمعی از دانشجویان به محاصره دشمن درآمدند. از هر طرف گلوله به سمت نیروها می‌آمد و رزمندگان تا آخرین لحظه مقابل دشمن ایستادگی و مقاومت کردند. در این حماسه، حدود ۱۴۰ نفر از نیروهای مؤمن، متعهد، تحصیلکرده و انقلابی سپاه و بسیج که تعدادی از آن‌ها از دانشجویان پیرو خط امام بودند، به شهادت رسیدند. در پی این حادثه نیروهای دشمن در تاریخ ۱۸ دی ۱۳۵۹، هویزه را اشغال و پس از آن تمام شهر را با دینامیت و بولدوزر نابود کردند. هرچند حماسه هویزه با شهادت جمعی از بهترین نیروهای انقلابی مواجه شد، اما تجربه همکاری سپاه و ارتش درس بزرگی برای عملیات‌های بعدی داد. حماسه هویزه در آینده راه‌حلی برای مقابله با دشمن بود و قابلیت‌های عظیم سپاه و ارتش را در کنار هم نشان داد.
منبع: روزنامه جوان