سرویس ورزش مشرق - با گذشت چند روز از صدور حکم عجیب از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه چهار باشگاه ایرانی راه یافته به لیگ قهرمانان آسیا همچنین بالاگرفتن زمزمه‌هایی مبنی بر حکم مشابه علیه تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران زوایای پنهان این حکم غیرفوتبالی و کاملاً سیاسی بیش از پیش آشکار شده است.
کسی منکر رابطه علت و معلولی این فرایند نیست و مشخص است که تنش میان ایران و آمریکا همچنین تحریم‌های ناجوانمردانه و ضد حقوق بشری آمریکا ایران که با سکوت و انفعال اروپا نیز پیوند خورده تاثیر زیادی در ناآرامی‌ها و بی ثباتی در خاورمیانه داشته است.
یک خطای انسانی در بحبوحه تنش میان ایران و آمریکا و حادثه ای تلخ که غم روی غم افزود و بسیاری از ایرانیان و صد البته انسانهای آگاه از این غم مضاعف را غمگین کرد.
کنفدراسیون فوتبال آسیا در پی برخورد قابل قبول و تا حدودی امیدوارکننده از سوی مدیران باشگاه های ایرانی و همچنین فدراسیون فوتبال ایران و البته وزارت محترم ورزش و جوانان کمی از رای اولیه خود عقب نشینی کرد اما بیانیه ها و تضمین های آن ها به هیچ عنوان بار حقوقی کافی برای زیر بار رفتن و همکاری حرفه ای در لیگ قهرمانان آسیا را نداشته است.
بیشتر بخوانید:
پاسخ نهایی ۴ باشگاه ایرانی به پیشنهاد جدید AFC: فقط در ایران بازی می‌کنیم
مهر تائید ایران بر ناامنی کشور با قبول شروط جدید AFC / استقلال و شهرخودرو قربانی سیاست جدید
راهکار جدید AFC برای حل مشکل نمایندگان ایران در آسیا/ میزبانی برمی‌گردد؟
صرف نظر از فرجام این بگو مگو های فوتبالی و غیر فوتبالی، در این فرصت نگارشی به تاریخچه ای قابل تأمل از برخوردهای سرشار از تضاد و پارادوکس از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا، یوفا و فیفا می پردازیم. چند نمونه دم دستی تا کنون در خبرها آمده و فوتبال دوستان در خصوص آن ها دعوت به تفکر و مقایسه شده‌اند.
به عنوان مثال در شرایطی که بزرگ‌ترین تجهیزات نفتی و پالایشگاهی عربستان مورد حمله قرار می‌گیرد تقریباً همزمان با آن رقابت های جهانی فرمول یک، رالی و چند مسابقه مهم فوتبال و میزبانی از چند باشگاه بزرگ اروپایی به بهانه های مختلف در جریان است و هیچ کشور اروپایی حتی به خود اجازه نمی دهد در مورد امنیت داشته و نداشته در زمین سعودی سوال بپرسد چراکه مشخصات این باشگاه ها دوست ندارند گاو شیرده خود در فوتبال را از دست بدهند.
دو فرودگاه مهم و بزرگ امارات مورد حمله قرار می گیرد و جهان می داند که این حملات در واقع پاسخ به تجاوز امارات است و این در نهایت بر روی کاغذ معنای دقیق یک جنگ است در چنین شرایطی چندین نمایشگاه بین المللی، چندین مسابقه مهم فوتبال و چندین و چند تور زمستانی به میزبانی امارات و میهمانی اروپایی ها برگزار می شود و کسی حتی یک خبرنگار به ظاهر مستقل اروپایی در یادداشتی دور و کمرنگ از خود نمی پرسد آیا کشور میزبان امن است یا خیر؟
اعتراضات جمعیتی قابل توجه در هنگ کنگ تا حدی پیش می رود که روزنامه ملی در چین از قول سردبیر بخش بین الملل خود حتی در مورد یک پرواز خارجی از ایران به سمت هنگ‌کنگ هراس دارد و این در حالی است که کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا حتی قبل از پیغام و بیانیه فوتبال ایران پیش دستی می کند تاکید دارد که بازی باید برگزار شود و هنگ‌کنگ هیچ مشکلی برای میزبانی نخواهد داشت. مشکلی هم نداشت ایران هم چندان شاکی نبود اما حالا که آن وضعیت آشفته در هنگ کنگ را با وضعیت امن، منظم و ایده‌آل امروز جمهوری اسلامی ایران مقایسه می کنیم آنچه که باقی می‌ماند تبعیض و تضاد و سیاسی کاری از سوی فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا است.
در یک نمونه آفریقایی می‌شود به تبعیض فاحش و تاریخی فیفا و کمیته بین المللی المپیک، علیه سودان اشاره کرد. در شرایطی که استکبار جهانی به هدف خود در ایجاد تفرقه بین مردم سودان رسیده بود، تقریباً به طور همزمان و در حالی که شرایط سودان شمالی و جنوبی از لحاظ ناامنی تفاوتی نداشت به دستور آمریکا و برای تحت فشار گذاشتن سودان جنوبی تا ۴ ماه تمام مسابقات ورزشی به خصوص فوتبال به حالت تعلیق درآمد این در حالی بود که در بخش‌های شمالی انگار جنگ معنای دیگری داشت و باشگاه های فوتبال می توانستند به راحتی از رقبای خود میزبانی کنند.
در تاریخ سیاه فیفا از این دست مثال‌ها فراوان است، یکی از معروف ترین آنها برخورد دوگانه و عجیب یوفا باشگاه های فوتبال و تیم های ملی، پس از تکه تکه شدن یوگسلاوی سابق است. در شرایطی که به فرض وجود ناامنی فرق زیادی بین شرایط بوسنی و هرزگوین و صربستان وجود نداشت، بیشتر باشگاه های بوسنیایی یا به خاطر بدهی های خود حکم محرومیت دریافت می‌کردند و یا مجبور بودند در کشور سوم از تیم‌های رقیب خود پذیرایی کنند. همزمان باشگاه‌های صربستانی به عنوان نماینده کشوری که بیشترین سهم را در تجاوز و جنگ علیه بشریت داشت هیچ مشکلی برای میزبانی از رقبای خود در خاک صربستان نداشتند.
مثال مهم اروپایی دیگر مربوط می‌شود به کاتالونیا زمانی که هرج و مرج و شورش جدایی‌طلبان تا حدی پیشرفت که دولت مرکزی اسپانیا تصمیم به اعلام وضعیت قرمز گرفت اما در همان شرایط و در کمال شگفتی یوفا معتقد بود بارسلونا به راحتی می‌تواند در نوکمپ میزبان رقبای خود باشد و مشکل ناامنی در کاتالونیا مشکل کشور اسپانیا است و باید آن را حل کند، بعدها منابع خبری معتبر در اسپانیا از ارتباط یوفا با سرویس‌های اطلاعاتی و حزب جدایی طلب کاتالونیا پرده برداشتند و نوشتند: شلوغی ها و تجمع جدایی طلبان به بهانه رقابت های لیگ قهرمانان اروپا و لالیگا تا چه حد به سود حزب مخالف تمام شد و دولت اسپانیا تا چه حد در این خصوص تحت فشار بود و به هیچ کدام از اعتراضات آن توسط یوفا و فیفا پاسخ داده نشد.
کریستین مالیریس نویسنده معتبر سیاسی در یادداشتی به تاریخ پنجم نوامبر ۱۹۹۸ چهره ی تاریک فیفا را با همین عنوان طی مقاله ای بلند بالا معرفی و منتشر می کند.
در آن مقاله آمده است: ریاست فیفا شرط مهمی برای سفارتخانه های خود در سراسر جهان در نظر گرفته است، سفارتخانه‌هایی به نام کونکاکاف، کنفدراسیون فوتبال آسیا، یوفا و هر فدراسیون فوتبال ای که مطیع دستورات سیاسی و تاریک فیفا باشد. بارها ثابت شده که فیفا دم زدن از شعار فوتبال پاک را ندارد و سیاست اساس کار این سازمان قدرتمند جهانی است.