به گزارش مشرق، روز جمعه تظاهرات ضدآمریکایی در منطقه جادریه بغداد و چند شهر دیگر عراق برگزار شد که در نتیجه آن به گفته جعفر البطاط فرمانده نیروهای پلیس فدرال بیش از یک میلیون نفر در بغداد و هزاران نفر در شهرهای دیگر به میدان آمده و با شعار آمریکا شیطان بزرگ و آمریکا از عراق برو بیرون خواستار اخراج نیروهای آمریکایی از کشورشان شدند.
تظاهرات کنندگان که بخشی از آنها کفن پوش بوده و بیشترشان نیز پرچم عراق را در دست داشتند، هواداران گروههای مقاومت و عشایر مرکز و جنوب عراق بودند که اولین تظاهرات گسترده در این سطح را برای اخراج نیروهای آمریکایی از سال ۲۰۰۳ به این سو رقم زده اند.
بیشتر بخوانید:
عصبانیت رسانه‌های سعودی و آمریکایی از «صدر»
نخستین آثار ترس آمریکا از سیل مردم عراق
مقتدی صدر نیز در پایان این تظاهرات میلیونی در بیانیه ای اعلام کرد که، می‌کوشیم که از همه راه‌های مسالمت‌آمیز سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مردمی استفاده کنیم تا به هدف اصلی خود که تعیین جدول زمانی برای خروج عملی و واقعی اشغالگران است برسیم.
بر این اساس، همه پایگاه‌های نظامی آمریکایی و دفاتر شرکت‌های امنیتی آمریکایی در عراق بسته شود، آسمان عراق به روی پروازهای جنگی و تجسسی اشغالگران بسته و همه توافق‌نامه‌های امنیتی با اشغالگران لغو شود، ترامپ در تصمیمات و اظهارات خود درباره عراق نگاهی از بالا به پایین نداشته باشد و اگر آنچه گفته شد تحقق نیافت، آمریکا دشمن عراق قلمداد می‌شود.
این بیانیه خواسته همه کسانی است که در تظاهرات میلیونی شرکت کردند و اکثر آنها در مبارزه با داعش و پیش از آن در مبارزه با اشغالگری آمریکا نقش و حضوری فعال داشته اند.
با توجه به اینکه طی دو هفته گذشته اتفاقات مهمی از جمله مصوبه پارلمان و تصمیم دولت برای اخراج نیروهای بیگانه به ویژه آمریکایی در عراق رخ داده، دو سوال مهم در این خصوص مطرح می‌شود:
اول اینکه آیا دولت و پارلمان عراق اراده لازم را برای اخراج نیروهای آمریکایی دارند؟
دوم اینکه اگر طرف آمریکایی حاضر به خروج نشده و با تهدید ملت و تطمیع بخشی از مقامات عراقی به دنبال ماندن در این کشور بود آیا توانایی لازم برای اخراج نیروهای آمریکایی از عراق نزد مردم این کشور وجود دارد یا خیر؟
در پاسخ به سوال اول باید گفت که پس از شهادت سرداران مقاومت ایران و عراق سپهبد شهید قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، دولت عراق به رهبری عادل عبدالمهدی تصمیم گرفت با توجه به شرایط پیش آمده و احتمال افزایش درگیری‌ها در این کشور روند بیرون کردن نیروهای نظامی آمریکایی را کلید بزند. استدلال نخست وزیر دولت عراق نیز این بود که با توجه به از بین رفتن خطر داعش و با توجه به مفاد توافقنامه راهبری بین بغداد و واشنگتن دیگر نیازی به حضور نیروهای نظامی آمریکایی نیست و چه بسا ادامه این حضور باعث دخالت‌های بیش از اندازه در اداره امور عراق و در نتیجه نارضایتی عمومی و همچنین اخلال در مناسبات بغداد و تهران شود.
بر همین اساس بود که عبدالمهدی در نشست فوق العاده پارلمان حاضر شده و طی سخنانی لزوم تصویب این طرح را یادآور شد. پارلمان عراق نیز با توجه به وضعیت موجود این طرح را تصویب کرد.
در نتیجه، پاسخ به سوال اول را می توان اینگونه داد که بخش اعظم سیستم حکومتی عراق از جمله دولت و پارلمان و نیز بخشی از بدنه جریان‌های سیاسی به دنبال خروج نیروهای خارجی بیگانه به ویژه آمریکایی هستند.
در پاسخ به سوال دوم نیز با نگاهی به تاریخ ۱۷ سال گذشته می‌توان جواب این سوال را یافت.
در سال ۲۰۰۳ و با اشغال عراق از سوی آمریکا شیعیان این کشور دست به تشکیل گروههای جهادی برای مقابله با این اشغالگری زدند که جیش المهدی یکی از نمونه‌های بارز آن بود که بعدها از دل آن گروه‌هایی نظیر عصائب اهل الحق، حرکت النجبا و فضیلت بیرون آمدند و فعالیت خود را در عراق و حتی سوریه علیه اشغالگری آمریکا و گروه تروریستی داعش ادامه دادند.
حاصل مقاومت مردمی علیه اشغالگری در عراق، از سال ۲۰۰۳ که این کشور اشغال شد تا ۲۰۱۱ که آخرین نظامی آمریکایی این کشور را ترک کرد بالغ بر ۴۵۰۰ نفر بوده است که بخشی از آنها در ابتدای جنگ از سوی طرفداران بعث کشته شدند و بخش اعظم آنها از سوی مقاومت شیعه از بین رفتند.
فرماندهان آمریکایی دوران اشغال عراق را به خوبی به یاد دارند که چگونه روزانه گزارش‌های کشته شدن سربازانشان به مرکز مخابره می‌شد و بخش اعظم نیروهایشان نیز از بیم مرگ خیابانی دچار مشکلات روانی شده بودند. بر همین اساس بپاخیزی مجدد مقاومت عراق در مقابل اشغالگری آمریکا می‌تواند بدترین خبر برای فرماندهان نظامی و مقامات سیاسی این کشور باشد.
در مجموع می‌توان گفت که در حال حاضر اراده ای جدی از سوی مرجعیت، بخشی از مقامات سیاسی و اکثریت مردم عراق برای اخراج نیروهای نظامی بیگانه به ویژه آمریکایی شکل گرفته که حالا با از بین رفتن داعش آن هم با جانفشانی نیروهای مقاومت مردمی بهانه ای برای حضور در عراق ندارند.
در همین راستا، پیش از این نیز «محمد محیی» سخنگوی گردان‌های حزب الله عراق گفته بود که تظاهرات میلیونی جمعه آتی، عامل فشار توده‌های مردم و بیانگر اراده قشرهای مختلف جامعه عراق است که سبب تقویت مصوبه مجلس نمایندگان عراق برای اخراج نظامیان آمریکایی و دیگر نیروهای بیگانه خواهد شد.
وی گفت: سه قدرت مهم در این راستا (خروج آمریکا) فشار وارد خواهند کرد که شامل: قدرت توده‌های مردم که بر جامعه فشار وارد می‌کنند، قدرت رسمی مردمی که همان مجلس نمایندگان و نیز قوه مجریه یعنی دولت است و معنایش این است که آمریکایی‌ها و دیگر نظامیان بیگانه باید به این اراده احترام بگذارند، تا ملت عراق مجبور نشوند در برابر هر قدرتی که بخواهد بر خلاف اراده‌اش باقی بماند، مقاومت کنند.
دخالت‌های نظامی و سیاسی و انجام عملیات های تروریستی علیه مقاومت مردمی که آخرین آن ترور فرماندهان مقاومت منطقه‌ای بود، محرکی اصلی برای پافشاری بر این خواسته است.
حال مقامات آمریکایی دو راه در مقابل خود دارند؛ یا از عراق خارج شده و اجازه دهند مردم این کشور سرنوشت خود را به دست بگیرند یا در این کشور بمانند و تجربه سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ را دوباره تکرار کنند که حاصلی جز کشته شدن نظامیان آمریکایی و فشار افکار عمومی برای بازگرداندن فرزندانشان به خانه نخواهد داشت.