به گزارش مشرق، مریم حاج عبدالباقی کارشناس مذهبی در خصوص نحوه تربیت شدن حضرت زهرا (س)  گفت:در قرآن کریم خداوند پیامبر (ص) را ستوده و یادآور شده که تو خیلی اخلاق با عظمتی داری;خود حضرت (ص) نیز فرموده‌اند من در حقیقت برای اینکه کرامت‌های اخلاقی را تمام کنم مبعوث شدم.

او افزود: حضرت زهرا (س) در گفتار، رفتار، چهره و خلق و خو شبیه پیامبر بود. همه ما می‌دانیم که ادب پیامبر (ص) خیلی خاص بود. پیامبر هرگز جلوی مردم پایش را دراز نمی‌کرد، همیشه احترام می گذاشت، همیشه مسواک می‌زد، هرگز سیر نمی‌خورد و می‌فرمود بوی دهانم کسی را اذیت نکند، اما همیشه از خوبی‌های سیر تعریف می‌کرد.

این کارشناس مذهبی ادامه داد:حضرت زهرا(س) همیشه سعی می‌کرد به حضرت محمد (ص) نزدیک باشد. وراثت، تربیت و محبت باعث شده بود ویژگی‌های خلقی حضرت رسول(ص) به بهترین نحو به حضرت فاطمه زهرا (س) منتقل شود به نحوی که وقتی حضرت خدیجه (س) از دنیا رفت، پیامبر به بعضی از بانوان نزدیک به حضرت زهرا(س)گفت سعی کنید به فاطمه (س) کمک کنید و او را تربیت کنید. از این زنان نقل شده است که هر چه را خواستیم به فاطمه (س) یاد بدهیم دیدیم آن را پیش از گفتن ما یاد گرفته است؛ رفتارش به گونه‌ای بود که گویا نحوه زندگی و با ادب و کمال بودن را آموخته بود البته طبیعی است که انسان اصول رفتاری را از پدرش به ارث می‌برد، اما مسئول زحمت انسان برای حفظ داشته‌ها و افزودن آن‌ها نیز مهم است.

او بیان کرد:از عایشه نقل شده است که من راستگوتر از فاطمه (س) کسی را ندیدم. مسئله راستگویی هم یکی از مسائل اخلاقی مهم است. این مسئله به خصوص در اوضاع اجتماعی فعلی که گاهی به خاطر اعتقاداتمان و منافعمان ترجیح می‌دهیم راست را نگوییم و دروغ بگوییم اهمیت بیشتری دارد البته هر راستی را نباید گفت، ولی دروغ هم نباید گفت.

حاج عبدالباقی ادامه داد:ما روایت داریم که هر وقت فاطمه زهرا (س) وارد می‌شد پیامبر (ص) به پای ایشان بلند می‌شد، به او ابراز محبت می‌کرد و حضرت زهرا (س) را جای خودش می‌نشاند و هر وقت پیامبر به مکانی که حضرت زهرا (س) در آنجا بود وارد می‌شد، فاطمه زهرا (س) دست پیامبر را می‌بوسید و حضرت رسول (ص) را جای خودش می‌نشاند. این ادب شاید در بررسی که از زندگی حضرت زهرا (س) داریم بیشتر از این باید در مرکز توجه ما قرار بگیرد و باید به جمله ای که گفته شده رضای خداوند در رضای فاطمه (س) است, نیز توجه کنیم. 

این کارشناس مذهبی در پاسخ به این سؤال که ما چگونه باید باشیم که خداوند ما را بپسندد و به فکر رضایتمان باشد؟ گفت:ما باید در منش و رفتارمان خیلی مواظب رضای حضرت زهرا (س) باشیم چرا که ایشان بسیار به این موضوع اهمیت می دادند.

او افزود:حضرت زهرا (س) به دنبال احقاق حق بودند و همیشه در مقابل ظلم می ایستادند. یکی از دلایل وصیت ایشان برای پنهان ماندن قبرشان هم آگاه سازی افکار عمومی آن زمان در برابر ظلم و جور وارد شده بر ایشان و حضرت علی (ع) بود.از سوی دیگر پیام اعتراضی برای ما دارد که در طول تاریخ طنین انداز شده و درایت و حق‌مداری حضرت (س) را نشان می‌دهد.

حاج عبدالباقی بیان کرد:نام حضرت زهرا (س) فاطمه است و این یعنی ایشان با علم سیراب شده‌اند و از شراب علم چنان نوشیده‌اند که از آن سیراب شده‌اند. ما می‌دانیم که سیراب شدن از علمی بی‌انتها تقریبا غیر ممکن است. این که حضرت زهرا (س) از علم سیراب شده به معنای این است که علم، درایت و دانش الهی که تمامی ندارد به ایشان عرضه شده است البته برخی نیز فاطمه را به معنای کسی می‌دانند که از شر بریده شده است یا حتی می‌گویند شیعیانشان با کمک ایشان از آتش جهنم بریده می‌شوند و ارتباطشان با جهنم قطع می‌شود.

او ادامه داد:حضرت رسول (ص) می‌گفتند که من از فاطمه بوی بهشت را استشمام می‌کنم. این همان رضای خدا در رضای فاطمه (س) است یعنی انسان باید از حیث رفتار، گفتار، تمایلات قلبی و نفسانی و افکار به گونه‌ای در طاعت خداوند غرق شده باشد که بوی بهشت بگیرد و بوی بهشت  حضرت فاطمه زهرا (س) در حقیقت تأییدی بر این است که ایشان بهشتی زندگی، رفتار و فکر کرده است. از همسر پیامبر نقل شده است که احدی از مردان و زنان جامعه نبوده‌اند که به اندازه فاطمه (س) و حضرت علی (ع) خدمتگزار حضرت رسول (ص) باشند یعنی این بزرگواران همه وجودشان را وقف خدمت به پیامبر کرده بودند مثلا حضرت علی (ع) مثل یک حمایتگر هر لحظه اگر خطری حضرت رسول را تهدید می‌کرد حاضر بودند خودشان را سپر بلای حضرت محمد (ص) کنند. فاطمه زهرا (س) نیز به همین صورت بودند یعنی شرایط به گونه‌ای بود که گویا این در خدمت پیامبر بودند جدای از خدمتگزاری به پدر، در خدمت حق بودند و این افتخاری است که نصیب هر کسی نمی‌شود.

حاج عبدالباقی تاکید کرد:وقتی از حضرت علی (ع) می‌پرسند فاطمه زهرا (س) چگونه  بود؟ می‌فرمایند:بهترین معاون بودند تا من بر طاعت خدا ثابت و استوار بمانم البته حضرت امیر (ع) استوار بر طاعت خدا بود، ولی کمک‌ و معاونت خیلی مهم است.حضرت فاطمه زهرا (س) نه تنها ترمز بندگی همسرشان نبودند بلکه تسریع‌کننده و یاری‌کننده بودند.