به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
رئیس‌جمهور دیروز به عنوان تجدیدمیثاق با آرمان‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی به حرم امام(ره) رفت. او ضمن ابراز خرسندی از توفیق عهد و پیمان مجدد با امام(ره) گفت: نهضتی که به همراهش تغییر هست وقتی آرام می‌نشیند که به نظام منتهی شود. حرکت و انقلابی که پایانش استقرار یک نظام نباشد به‌آشوب بیشتر شباهت دارد و امام عزیز و بزرگوار ما توانست دو یادگار بزرگ را برای تاریخ و کشور ما به ارمغان بیاورد و آن «جمهوریت» و «اسلامیت» بود.
امام به خوبی احساس کرده بود که با وجود سلطنت، مردم‌سالاری امکان پذیر نیست. امام تجربه مشروطه را پیش رو داشت که بعد از آن همه فداکاری و تلاش و تشکیل عدالت‌خانه و تاسیس مجلس شورای ملی قدم به قدم از حضور مردم کاسته شد و با وجود سلطنت نظام مشروطه‌ای باقی نماند. روحانی افزود: انتخاباتی که در روزهای اول مشروطه توسط آرا و رأی مردم بود، کم‌کم به جایی رسید که در میان جمعی درباری، افراد منتخب می‌شدند و آن‌گاه تشریفات انتخاباتی در کشور انجام می‌گرفت.
از قبل همه می‌دانستند چه کسانی به مجلس شورای ملی خواهند رفت و نمایندگان همه حوزه‌های انتخابیه روشن و مشخص بود و لذا امام به این نتیجه رسید که با وجود سلطنت و دیکتاتوری، دموکراسی و مردم‌سالاری امکان‌پذیر نیست. بسیاری از افراد بودند که به امام پیشنهاد می‌کردند نظام مشروطه‌ای بماند با سلطانی ضعیف یا نظام مشروطه‌ای بماند بدون سلطان یا نظامی تاسیس شود بر مبنای خلافت اسلامی، اما امام هیچ‌یک از آنها را نپذیرفت و در میان همه مشورت‌ها، «جمهوری اسلامی» را برگزید.
امام نه تنها پدر اسلام‌خواهی در تاریخ سرزمین ما بود، بلکه پدر جمهوری‌خواهی نیز در تاریخ ایران بود. جمهوریتی که با دیانت و با اسلامیت پیوند نخُورَد، آن جمهوری هم باقی نمی‌ماند و تبدیل به استبداد می‌شود. وی در پایان گفت: دولت جمهوری اسلامی ایران باز هم در کنار مرقد امام بزرگوار تعهد می‌کند که همه توان خود را برای اجرای فرامین و راه امام، با هدایت‌های مقام معظم رهبری ادامه دهد. درباره این سخنان گفتنی است برخلاف ادعای آقای روحانی، حضرت امام با وجود بیشترین تلاش و طراحی برای تثبیت نظام، در اوج انقلابیگری قرار داشت و حتی انقلابی‌ترین مواضع حضرت امام، مربوط به سال‌های پایانی حیات مبارک ایشان است. (مواردی مانند صدور حکم ارتداد سلمان رشدی، عزل آقای منتظری، صدور منشور انقلابی روحانیت و...)، در حقیقت، حضرت امام هویت و حیات و سلامت نظام جمهوری اسلامی را در انقلابی عمل کردن می‌دانست و نسبت به کمرنگ شدن انقلاب در خط مشی مدیران و دستگاه‌ها هشدار و توجه داد. این درست نقطه مقابل آن چیزی است که جان ساورز (طرف مذاکره روحانی در سال ۸۲ و رئیس سرویس جاسوسی انگلیس) پس از انعقاد برجام گفت و از برجام به عنوان روندی برای نرمالیزاسیون و کنار زدن رویکردهای انقلابی در نظام سیاسی ایران یاد کرد. امام با وجود تأکید بر جمهوریت، بر ضرورت حذف عناصر فاسد و گروهکی و ضد انقلاب از عرصه انتخابات تأکید داشت و خود پیشگام مطالبه آن (مثلاً درباره نهضت آزادی بود).
اولاً نهضت مشروطه را غربگراها (عناصر خوش‌بین به غرب یا مأمور) به واسطه زد و بند با سفارت انگلیس به انحراف کشاندند و تبدیل به نقطه مقابل اسلامیت کردند، شیخ فضل‌الله‌نوری را به عنوان رهبر نهضت بر دار کشیدند و در روندی ۱۵ ساله به کودتا و جمهوریت رضاخانی ختم کردند. امروز هم وارثان همان خیانت، دغدغه مهم برای جمهوریت و اسلامیت نظام هستند؛ جماعتی که به اسم جمهوریت تیشه به ریشه اسلام می‌زنند.
ثانیاً القای شائبه درباره سلامت یا انتصابی بودن انتخاباتی برای کسی که تنها با ۲۰۰ هزار رأی بیشتر از نصف آرا در سال ۹۲ رئیس‌جمهور شد، زیبنده نیست و اگر بنابر جا انداختن تشریفاتی و انتصابات بودن انتخابات باشد قبل از همه خود آقای روحانی زیر علامت سؤال است. و بالاخره اینکه هویت امام در ساده‌زیستی، حمایت از طبقات مستضعف و مخالفت و مبارزه با اشرافیت بود؛ اصول مهمی که متأسفانه دغدغه و سبک زندگی برخی مدیران چند هزار میلیاردی، کاخ‌نشین و حامی مدیریت‌های رانت‌آفرین نیست. متأسفانه غلبه همان نگاه‌های غیر انقلابی و بوروکراتیک در دولت روحانی، باعث بسیاری از فشارهای اقتصادی بر مردم شد. در واقع اعتماد به آمریکا برخلاف سیره امام و رهبری، تنها آورده‌اش تشدید فشار اقتصادی به مردم بود.